Bij het opstaan had ik wat last van spierpijn in mijn schouders. Komt vast van de fitness training van gisteren. Vandaag had ik een redelijk vol programma, dus ik moest aan de bak! Mijn eerste les was de rolstoelles buiten, dus mijn winterjas en handschoenen aan en sjaal om. Het was heerlijk fris en op de trottoirs lag nog wat ijs en sneeuw. Een mooie wintertraining om het gevoel en de grip van de rolstoel te testen. We reden een rondje door de buurt, soms een schuine stoep op en af, maar eigenlijk zonder problemen.

Een half uurtje later waren we terug en ging ik naar de ‘activiteiten begeleiding’ voor mijn eerste naailes.

Ik had drie broeken meegenomen, maar ik ben niet verder gekomen dan het instellen van de naaimachine en op een testdoekje een streep te zigzaggen. ???? Het half uurtje was om en ik vertrok met mijn tasje met broeken naar de volgende therapie de ‘zit en rol’ groep. Tijdens deze therapie willen ze ons zoveel mogelijk leren over rolstoelen in het algemeen. Waar moet je allemaal op letten? We zijn daar met drieën en we hebben alle drie een totaal andere beperking. De twee heren hebben een dwarslaesie en stellen andere eisen wat betreft de rolstoel dan ik. We hebben nu met de ‘drukmat’ naar de zit balans gekeken. Aangezien ik dat vorige week al gedaan had, vond ik het nu een beetje saai.

Na de lunch mocht ik gaan badmintonnen. ???? Ik keek er al naar uit en vond het ook deze keer weer super leuk. Daar word ik zo blij van en dan vergeet ik even de pijn van het zitten. Toen ze riepen ‘de laatste shuttle’, hebben we die natuurlijk lang in de lucht gehouden! Van het badmintonveld ging ik kijken bij de tafeltennis ???? omdat ik dat ook zo leuk vind. Ben zeker geen ervaren speler, maar op vakantie spelen we graag een potje. Ik was nog niet ingedeeld, maar mocht toch even meedoen. Ook weer super leuk. ???? Racend ging ik door naar de zelfstandig oefengroep waarbij de focus lag op het trainen van mijn been. Staand op één been gooide ik de bal over met de fysio. Zij gooide juist wat schuin en hoog om ook mijn balans te trainen. Daarna moest ik opstaan en zitten zonder mijn handen af te steunen. Voordat ik naar de sporthal ging voor mijn laatste training, had ik net even tijd voor een klein kopje koffie. Ondertussen kwam Jorn binnen en kon zo mooi even meekijken naar mijn geweldige inspanningen op de mat.???? De ‘matgroep’ klinkt spannend en dat was het ook, in elk geval voor mij. We lagen of zaten op een grote mat en kregen behoorlijk pittige oefeningen. Met twee benen was het al lastig, laat staan met één been. Kortom ik viel regelmatig om ????. Wel kreeg ik alternatieve oefeningen aangeboden als het gewoonweg fysiek niet kon.

Inmiddels was het half vijf en gingen Jorn en ik terug naar de kamer, waar Sven op ons stond te wachten. We hebben een kopje thee gedronken, terwijl ik even ging liggen om wat uit te rusten. Niet te lang, want zoals iedereen hier weet, eten we vroeg. Om vijf uur. Als je het aan mij vraagt, te vroeg, maar het restaurant zit dan al echt vol. Bij de saladebar hadden we een bakje gevuld en gingen we gezellig aan tafel. Er was keuze of entrecote of een schnitzel. Klonk goed. Iedereen (9 personen) koos de entrecote. Maar…na ruim een half uur hadden ze een vervelende mededeling, de entrecote was op. ???? Dit hebben wij vaker mee gemaakt, maar goed we switchte over naar de schnitzel met boontjes. Ook goed, wij zijn niet moeilijk.????Toen eindelijk het eten kwam, bleken de boontjes op en kregen we er spruitjes voor in de plaats.???? Als goedmakertje kregen we extra rösti-rondjes. Wij blij! ???????? Na het toetje, ik had gelukkig al een bakje vers fruit gekregen, (anders had ik ook nu mis gegrepen) zijn we naar mijn kamer gegaan om een kopje thee te drinken.

Natuurlijk hebben we ‘De wereld draait door gekeken’, waar de documentaire ‘Stuk’ van de VPRO aandacht kreeg. Deze serie is opgenomen in Heliomare.

Stuk legt bloot wat er gebeurt als het noodlot zomaar ineens toeslaat. Een verkeersongeval, een ongelukkige val van de trap of een hersenbloeding; het voltrekt zich binnen één seconde, maar het leven lijkt daarna in weinig meer op hoe het was. Ineens is dat lichaam stuk, als was het een apparaat.

Een prachtige documentaire, waarin ik mezelf erg herken. Het raakt diep. Ik ben één van die patiënten. Nee we zijn revalidanten, we werken keihard om langzaam maar zeker beter, sterker en zelfstandiger te worden om terug te keren in de maatschappij.

Morgen krijgen wij deel twee te zien. Mocht je het vandaag gemist hebben is het de moeite waard om de uitzending terug te kijken. Volgende week woensdag wordt de tweede aflevering uitgezonden. Kijken dus. En…huilen mag! ????

Sta achter alles wat je doet, want als je hart ❤️ keuzen maakt, dan voelt je nieuwe koers zo goed, dat kritiek je minder raakt. Martin Gijzemijter