Als ik nog heerlijk lig te slapen, word ik wakker gemaakt door de verpleging.

Niet voor een lekker ontbijtje, want ik moet nuchter blijven, maar voor mijn wasbeurt. Ik moet natuurlijk op tijd fris en fruitig klaar zijn voor het ambulance vervoer. Dus alles netjes gewassen, kleding aan, haren gekamd en klaar.

Vanaf half 9 lig ik te wachten, maar om 9.15 uur ben ik nog niet opgehaald. Ik word er wel een beetje zenuwachtig van, zo haal ik de operatietijd niet. Uiteindelijk was de ambulance om 9.30 uur gearriveerd en vertrokken we om 9.45 uur. Kan niet anders zeggen dan dat het ambulance personeel super aardig was. De rit samen met Lynn kan natuurlijk nooit overtroffen worden, maar deze rit was ook best gezellig. Ik heb de hele tijd gebabbeld met Eric de ambulancebroeder.

Aangekomen in het LUMC werden we begeleid door security naar de afdeling ‘kort verblijf’.

Al vrij snel werd duidelijk dat mijn operatie inderdaad verschoven was naar de middag. Jammer, maar het was niet anders. Na een paar letters gelezen te hebben in de ‘Jan’ viel ik in slaap. Toch een beetje ‘me time’ gehad dus.

Om 13.00 uur werd ik uit mijn hazenslaapje gehaald en bleek dat ik naar de OK mocht. Binnen 10 minuten hadden we mijn kleding verwisseld voor een OK shirt, alle spullen ingepakt die mee moesten en mijn telefoon veilig opgeborgen. Op naar OK! Deze keer was ik alleen, best gek. Maar eenmaal daar aangekomen was het verdrietige gevoel snel weg. Ik begin de mensen al te herkennen en zij mij. Ik weet precies wat er gaat gebeuren. Het infuus prikken blijft een ding. Niet fijn, beetje pijnlijk en mijn aderen zijn het prikken al een beetje zat. De eerste keer mislukte, vervolgens werd er een andere verpleegster opgetrommeld om het nogmaals te proberen. Andere plek, maar gelukkig was het nu wel raak. Nicolette (verpleegkundig specialist) kwam langs om te horen hoe het met mij gaat en waar ik tegenaan loop. Wat een fijne vrouw is dat.

Heerlijk om je hart te luchten aan iemand die weet waar je doorheen gaat.

Uiteindelijk werd ik rond 14.00 uur opgehaald voor OK. De route is bekend en ook operatiekamer 1 voelt bijna als thuiskomen.

Ook hier veel bekende gezichten. Dr. Van der Wal startte de briefing en ging alle punten weer af, zodat iedereen wist wat te doen.

De anesthesist zorgde er voor dat ik lekker ging slapen. Dus na 3 diepe zuchten was ik vertrokken.

In de middag werd Frank gebeld door dokter Van der Wal. De operatie was net pas afgerond. Hij meldde dat de wond er ‘prachtig’ uit zag! Dat is ook wel een keer fijn om te horen. Hoewel het volledige herstel van de wond nog zeker weken zal gaan duren is dit een ieder geval een positief signaal. Het deel in de stomp wat vorige week nog ontstoken was heeft hij nu zelfs al deels kunnen hechten. Volgende week woensdag word ik opgenomen in het LUMC om donderdag wederom te worden geopereerd. Dit om de problematiek met de ambulance van vanmorgen te voorkomen.

Op de verkoeverkamer werd ik langzaam wakker en ben ik zo brutaal geweest om een ijsje te vragen. Dat is zoooo lekker na een operatie. Lekker fris en zoet.

Toen ik voldoende hersteld was mocht ik naar de afdeling ‘kort verblijf’. De vraag was of ik terug mocht naar Heliomare of hier een nachtje zou moeten blijven.

Het laatste is het geval. Prima, blijf ik een nachtje hier, al mis ik mijn gezellige kamer. Morgen rond 10 uur ga ik weer met de ambulance naar Wijk aan Zee. Nu lekker uitrusten en slapen. Daaaag!