Elke ochtend ligt de dag op jou te wachten. Overlaad haar met positiviteit en omarm het onverwachte. Lief Leven

Afgelopen week was er een van extremen, we schommelden tussen het vriespunt en de vijfentwintig graden. Bizar toch? De dinsdag begon het zomerse weer en dat zette voort op de woensdag. Het was een mooie dag om te fietsen en zo reed ik eind maart met korte mouwen langs Bloemendaal en Zandvoort aan de Zee. Het was ontzettend druk op de parkeerplaatsen, bij de viskarren en op het strand. Er waren zelfs mensen aan het zwemmen. Volgens mij is de zee nog veel te koud en ben je niet goed snik als je te water gaat, maar goed, ieder zijn ding. In de middag lag ik, volledig ingesmeerd met factor 50, languit met een tijdschriftje op de loungebank te genieten van het heerlijke warme Lente zonnetje. ????

Niets doen is ook iets doen. *Zusss*

Laat ik zeggen dat ik blij ben dat één van mijn hobby’s fietsen is, want heel veel meer dan dat is op dit moment, met alle coronamaatregelen, echt niet mogelijk. En…afkloppen, maar mijn handbike doet het nog steeds. ???? Donderdagmiddag was het ook nog erg aangenaam buiten, al was het wel iets frisser, en ging ik met Irene op pad. Deze keer had ik mijn sjaal om en een leren jackje aan. We fietsten door de duinen totdat we een geschikt plekje vonden voor ons ‘pauze drankje’. Daar brak de zon door (hadden we vast verdiend ????) en werd het toch weer behaaglijk warm. De jas en sjaal konden even uit en we genoten van de rust en de zonnestralen op ons gezicht.

Zin om mijn wekker op vrijdagmiddag te zetten.????

Grappig, want ik kom dus regelmatig dezelfde mensen tegen in de Kennemerduinen. Eén daarvan, ik weet nog altijd niet of het een man of een vrouw is ????, rijdt met een scootmobiel en zit vaak (net als ik) ergens te kletsen. Ben benieuwd of ik bij die persoon ook ben opgevallen. We socializen wat af in de natuur, haha. Zo  fietste ik vrijdag mijn wekelijkse tochtje met Peet, nu in een winterjas, sjaal en handschoenen. Het was echt koud en we waren daarom niet van plan een lange tocht te maken. Brrrr. ???? Bizar in drie dagen tijd zoveel temperatuurverschillen, van een zomerse outfit naar een winterse look.

Gelukkig brak de zon even door, precies toen wij een bankje hadden gevonden en onze vrij-mi-bo hadden ingeschonken. ????

We genoten van ons drankje, een zoutje en de schaarse zonnestralen. Om mensen een beetje te shockeren had ik Leggy voor de gein over mijn andere knie gelegd. Dan zie je ze kijken…en nog eens kijken…???? Wandelaars en fietsers die ons passeerden zagen ons gezellig zitten en zeiden dat we het goed voor elkaar hadden. En zo was het! Dit zijn de echte genietjes! Wel geestig, want toen de boswachter vlakbij onze picknicktafel stopte en uit zijn Jeep stapte, dachten we ‘O jee…betrapt! We worden vast aangesproken op het nuttigen van een glaasje in het openbaar‘. ???? Wij moffelden snel het flesje weg, uit het zicht, maar de goede man kwam alleen maar de prullenbak legen en begroette ons vriendelijk, haha. Niets aan het handje dus!

Wandelen is de haast uit je hoofd halen en kijken wat er over blijft.

Goede Vrijdag kwam zus op visite en zijn we in de ochtend een stukje gaan wandelen in Elswout. Dat was voor mij alweer te lang geleden en ik geniet daar altijd zo. Het lopen met Leggy ging eigenlijk best heel goed en we hebben al kletsend bijna de twee kilometer aangetikt. ???????? Toch blijkt maar weer dat ik niet onbeperkt kan lopen, hoe jammer ook. Op Eerste Paasdag heb ik met manlief in de ochtend een rondje in Heemstede gedaan van 1,22 kilometer en in de middag het welbekende ommetje van één kilometer met Lynn en Sim door de buurt. Je raadt het al…ik had mijn huid alweer stuk gelopen. Dat betekent de komende dagen niet lopen. Stom!

Pasen

Ze moeten die chocolade paaseitjes in de winkel echt beter verstoppen. Mijn weegschaal vindt het niet leuk meer. ????

Wat kun je tijdens de Paasdagen doen als alles vanwege Corona gesloten is en het weer tegen zit? Precies niet veel. Wat wel kon, was er met de auto op uitgaan. Zo heb ik met Lynn een middagje getoerd tussen de bollenvelden en zijn we op eerste Paasdag naar Egmond en Bergen aan Zee gereden. Gewoon zomaar. Spotify aan, stoelverwarming aan en gas erop. Gisteren had ik een slechte dag. Een echte dip-dag. Je kent het wel, een dag dat alles je verdrietig maakt, je beren op de weg ziet en bang bent voor alles wat komen gaat. Tijdens een ritje met Frank langs de zee, voelde ik dat het ongezellige onstuimige weer precies hetzelfde was als mijn humeur. ????

Onstuimig

Het is onstuimig buiten.

Het weer is gelijk aan mijn gemoedstoestand.

Stormachtig, wild en moeilijk te bedwingen.

Mijn persoonlijke weerbericht ziet er niet goed uit.

Eerlijk? Ik verkeer in zwaar weer.

Het waarom is niet altijd helder.
Of misschien ook wel, maar begrijp ik het gewoon niet.

Maar dat het zo is, is een feit.
Ik kan er niet omheen.

Donkere wolken stapelen zich in de lucht.

Mijn hoofd vol emoties.
Meters hoge golven.

Witte koppen op de zee.

De radars in mijn hoofd maken overuren.

Regendruppels vallen.

Tranen rollen over mijn wangen.

De wind raast over het strand.
En doet het zand opwaaien.
Mijn emoties vliegen alle kanten op.
Onweer in mijn fantoombeen.
Het is wisselvallig.
Er is soms zelfs een beetje ruimte voor de zon.
De zon verwarmd mijn hart.
Maar laat mijn verdriet niet smelten.
Het gaat sneeuwen en hagelen.
Mijn neerslachtigheid is niet te stoppen.
Ik kijk uit naar beter weer.
Een mooiere dag.
Mag ik deze overslaan?
Mezelf verschuilen?
Onzichtbaar zijn.
En pas tevoorschijn komen als de zon weer schijnt.
Niet dapper. Niet stoer. Niet sterk.
Gewoon een hoopje ellende.
Het is wat het is, maar het komt goed.
Morgen begin ik gewoon opnieuw!

Sim aan de handbike

Mijn fiets heeft een afwijking naar grasveldjes en slootkantjes. Loesje

Om mij wat op te beuren, stelde Sven mij deze middag voor om met Sim te oefenen naast de fiets. Als kraam-cadeau voor onze lieve viervoeter had ik van Linda en Lonneke een ‘M-Wave hondenlijn voor fiets met fietsbeugel‘ gekregen. Super leuk, omdat het mij echt vet lijkt als ik straks met Sim de hort op kan. Eigenlijk is de beugel bedoeld voor het veilig begeleiden van de hond naast een gewone fiets, maar in mijn geval zal dat dus de handbike zijn. Het weer was nog altijd onstuimig, dus vroeg ik voor de zekerheid aan Sven of het droog zou blijven. Hij checkte buienradar en gaf groen licht, er zouden pas weer druppels vallen als wij lang en breed terug zouden zijn. Mooi!

We hadden geen idee hoe, maar het lukte Sven om de fietsbeugel met hondenlijn aan het vastframe van de rolstoel te bevestigen.

Wat bleek? Nu paste ik niet meer door de pui. Te breed. ???? Dat ding steekt bijna een meter uit. We deden de tweede schuifdeur open, zodat ik naar buiten kon om mijn fiets aan te koppelen. Sim stond ongeduldig te wachten. Hij wist niet wat er ging gebeuren, maar hij vond het nu al spannend, haha. De poort was natuurlijk ook te smal voor mijn rolstoel met het uitsteeksel. Hmmmm? ???? Na wat gepruts bleek dat ik de beugel omhoog kon klikken. Natuurlijk, duh. Nu paste ik door de poort en konden we weg. Sven liep vooruit met Sim om hem eerst een plasje te laten doen. Daarna klapten we de beugel uit en maakten we de lijn vast. Deze zorgt er trouwens voor dat de hond op een veilige afstand naast de fiets loopt, het trekken wordt verzacht door een veer, wat het veiliger maakt voor mij en Sim.

Nog voordat we een meter gefietst hadden, kwam er een bak hagel uit de hemel vallen. Gatsiedarrie! ????

Die bui was duidelijk te vroeg, dit hadden we niet afgesproken ????, maar gelukkig smelten we niet. Met een bakje vol met koekjes in de bekerhouder van mijn rolstoel commandeerde ik Sim ‘naast’. Langzaam begon ik mijn armen te draaien en bewoog de fiets naar voren en vroeg ik Sim te volgen. Hij vond het wat onwennig, had geen idee wat ik van hem verwachtte, maar na een paar keer de bevelen te herhalen liep hij met me mee. Sven de hoofdtrainer achter ons aan, klaar om in te grijpen als dat nodig zou zijn en om mij te coachen. We zijn de straat op en neer gereden, elke keer met een kleine correctie of pauze om hem bij de les te houden. Ondanks de hagel, het feit dat meneer aan de fietsbeugel wilde knagen, later speels aan de riem ging trekken, een stok wilde pakken en de nodige verleidingen had van andere weggebruikers, ging het voor een eerste keer best heel goed. We hielden het bij een korte eerste training, maar ik was super trots!  En nat…????

Spreuk van de dag

Je hoeft je niet altijd positief en gelukkig te voelen.
Het is absoluut oké om je boos, verdrietig, gefrustreerd of angstig te voelen.
Laat het zijn en weet dat het ook weer overgaat.
Thedailyquotesnl