Om half negen had ik mijn eerste afspraak, dus ik moest vroeg op. Mijn wekker ging, maar het duurde even dat ik deze gevonden had. Lag onder mijn kussen. ????????Gelukkig had ik mijn roomy niet wakker gemaakt. Ik was dus vroeg onder de douche en in de kleren. Fris & fruitig kwam ik beneden en had ik een gesprek met één van sportbegeleiders over voeding & beweging. Het zitten is het nieuwe roken, maar ja…wat moet je doen als je de helft van de dag in een rolstoel zit? Ik heb wat tips gekregen en hoop dat ik daarmee uit de voeten kom.

Bij de ochtendgym was het druk en hebben we ons best weer gedaan om de spieren op te warmen voor de dag. Na een korte koffiepauze heb ik meegedaan met Jeu de boules, de mannen tegen de vrouwen. Je raadt nooit wie er gewonnen hebben. Precies de vrouwen! ???? Bij het zelfstandig oefenen mocht ik weer lopen. Eerst mijn been opgehaald, daarna aangedaan en heel stevig ingesnoerd. Ik kreeg bijna geen lucht meer, maar hoe strakker het corset zit, des te beter is het been aan te sturen. Zo heb ik dus weer wat stappen in de loopbrug kunnen zetten.

De post had maar liefst zeven kaartjes gebracht! Na het lezen heb ik ze een mooi plekje gegeven op het prikbord. Leuk, leuk! Na de lunch had ik tijd om te rusten, wat echt wel even fijn was. Gewoon een beetje lezen. Daarna vol gas naar de tafeltennis. ???? Ik moest even denken aan de goeie ouwe tijd in Tenerife, waar we tijdens de bbq met de nodige vino???? heel hard en snel het liedje zongen ‘????De Ping en de Pong en de pingpongbal, en de Ping en de Pong en de pingpongbal…pingpongbal????!’ En dat steeds sneller. Nou ja, dat dus! ???????? Het half uurtje tafeltennis was veel te snel voorbij, maar ik moest ook meteen door naar de ergotherapie. Eerst weer mijn been opgehaald en door naar de oefenzaal. Na het aandoen van mijn been, heb ik eerst wat gelopen in de loopbrug. De therapeut vroeg of ik eens wilde gaan zitten in mijn rolstoel. Heel voorzichtig ging ik voor mijn stoel staan en probeerde ik mijn prothesebeen mee te laten buigen met het andere been (ziet er nog een beetje gek uit ????) en zo ging ik zitten. Eerst voorop mijn stoel, daarna verder naar achter geschoven en ik zat! Wow dat ging best heel goed, voor de eerste keer. Het corset zit redelijk hoog, tot net onder mijn borsten, maar mijn kleding valt er overheen. Mooi toch?!

Tijdens de laatste amputatie loopgroep kwamen Frank, Sven en Lynn kijken. Ook zij waren getuigen van het lopen en zitten. Super wat ik in een week al geleerd heb. We hebben gezellig samen gegeten in de Oranjerie. Ik wilde een foto van ze maken, voor het blog, toen ik ze uitzwaaide, maar die was mislukt. Gelukkig is het Sven wel gelukt!

Na een klein uurtje bedrust ben ik naar de huiskamer gegaan om te kijken of er nog iemand wilde Keezen. Helaas geen animo. In de Orangerie was er live music en ben ik met mijn roomy ‘op stap gegaan’. ???? De band had niet de beste zangers van Nederland, maar gezellig was het wel! ????????

We vergeten soms te leven, te druk met zorgen, groot en klein. Neem vandaag gewoon heel even, een moment om mens te zijn. Martin Gijzemijter