Het is maandagochtend en weer zat ik op mijn taxibus te wachten. Mijn eerste afspraak ‘maatschappelijk werk’ stond gepland om half tien, dus toen de bus pas om kwart over negen kwam aanrijden, wist ik dat we nooit op tijd in Wijk aan Zee konden zijn. Sterker nog, we moesten ook nog een dame wegbrengen naar het Kennemer Gasthuis in Haarlem noord. Daar werd ik losgemaakt en uit de bus gehaald, de dame met rolstoel ging eruit, ik moest weer terug op het liftje, de bus in en werd nogmaals vast gemaakt.???? Gelukkig had ik het mobiele nummer van de therapeut, dus kon ik haar informeren over mijn vertraging, maar het was voor haar ‘geen probleem’. Om tien uur was ik in Heliomare, heb ik snel mijn prothese in de grote oefenzaal gezet, mijn jas in een kluisje gedaan en snel door geracet naar Maatschappelijk werk. We hebben besproken dat ik via de WMO een ‘Vervoerspas’ kan aanvragen voor vervoer binnen een straal van 25 km.

Voor daarbuiten kan de Valys aangevraagd worden. Dit omdat ik voorlopig nog geen auto kan rijden en er nog geen zicht is op welk termijn dat wel kan. Ook hebben we de mogelijkheden bekeken hoe en waar ik aan de slag kan met mijn (nieuwe) hobby’s. Het mag duidelijk zijn dat ik graag sport, dus badminton en handbiken staan zeker op mijn lijstje. Dan zal ik waarschijnlijk ook bij mijn fysiotherapeut in Haarlem tweemaal per week gaan trainen. Bij het Inloophuis Santpoort is er elke vrijdag een groep die zingt, misschien ga ik een keertje meedoen. Zingen kan ik helaas niet (alleen onder de douche ????), maar ik hoor vaak dat het wel echt leuk is. Lang geleden trouwens dat ik bij het inloophuis geweest ben… ???? Moet maar weer eens een afspraakje plannen.

Het was pauze en ik ging voor een kopje koffie naar de Orangerie. Ik schoof aan bij twee collega revalidanten om kort even bij te kletsen. Daarna was het tijd voor een half uurtje badminton. ???? Eerst speelde ik samen met een revalidant tegen één van de trainers. Daarna speelden we één tegen één en konden we heerlijk meppen. ???? Meteen daarna had ik fitness. Als je ziet hoeveel sterker ik ben geworden de afgelopen maanden… ???????? Mijn bovenarmen passen niet eens meer in mijn shirtjes. ????

Na de lunch had ik fysiotherapie in de grote oefenzaal. Ik heb mijn been aangedaan en heb samen met de therapeut een paar rondjes gelopen, zonder krukken. Zij is dan mijn ‘noodopvang’. Dat is best eng, maar het ging wel goed. Buiten zal ik trouwens niet zonder krukken over straat kunnen, maar met één kruk is wel haalbaar. Er werd door de huisfotograaf nog een foto gemaakt van mijn prothese voor het personeelsmagazine H. Toch leuk dat ik mijn nieuwe schoen aan mijn rechter voet had gedaan.???? Tijdens de laatste training gingen we handbikend door de duinen. Het zonnetje scheen niet, maar de temperatuur was prima. De Schotse Highlanders lagen, stonden en liepen overal.

We fietsten naar de strandopgang van Heemskerk, omdat we daar nog niet eerder geweest waren. Toen door over de Kruisberg en terug richting Heliomare. Onderweg wilden we nog een foto maken van de Hooglanders, dus stonden we even stil op het pad om de camera te pakken. Er kwam net een stel uit het bos aanlopen met een hond en zij wilden langs de koeien lopen naar het fietspad. Één van die beesten vond het grappig om achter die hond aan te gaan, maar stopte gelukkig snel. De man met de hond stond inmiddels bij ons en bleef op afstand, maar liet zijn vrouw achter de jonge ‘speelse’ koe staan. De held! ???? Onze trainer was wel een gentleman, want die schoot de vrouw te hulp. Het stel vertelde dat ze eerder echt op de vlucht moesten voor de Highlanders die rennend achter hen aan gingen. Zij zijn achter een boom gaan staan om uit het zicht van de koe en uit de buurt van de hoorns te blijven. Een soort van verstoppertje spelen. Slimme zet! ???? Zat ik daar met mijn rode jasje…???? ???? Ik was blij dat we weer verder gingen. Aangekomen bij Heliomare, heb ik mijn been opgehaald en ben buiten gaan zitten met een kopje thee. Wachtend op het busje! ????

Geluk hangt niet af van wie je bent, niet van een ding of een locatie. Geluk vind je in het moment, in rust en acceptatie.

Martin Gijzemijter