Om half acht ging de wekker, de verpleging had net iets daarvoor de medicijnen gebracht. Ik kwam uit een diepe slaap en dacht dat ik nog wel vijf minuutjes kon blijven snoezelen. Opeens hoorde ik mijn roomy rommelen en schrok ik wakker. Het was inmiddels vijf voor acht, oeps ik was dus weer in slaap gevallen.???? Ik sprong uit bed (bij wijze van dan he?! ????) en pakte snel mijn toilettas en badjas. Zo glipte ik net voor mijn buurman de badkamer in. ???? Nu moest ik snel douchen (wat voor mij best moeilijk is), aankleden, ontbijten en door naar de fysio. Mijn been stond nog beneden bij de prothesemaker en de fysiotherapeut ging deze voor mij halen. Samen met de protheseman kwam ze terug en gingen we naar de grote oefenzaal. Er waren wat aanpassingen gedaan en ik moest voelen of het goed zat. Dat kan ik trouwens (bijna) nooit direct zeggen. Dat moet ik ervaren door er mee te lopen, daarom hadden we afgesproken dat we elkaar aan het eind van de dag nog even zouden spreken. Ik ging aan de wandel met de fysio, van de oefenzaal naar de tuin buiten om door het schors te lopen. Dat loopt niet echt lekker kan ik je vertellen. Met mijn prothese nog aan reed ik naar de ergo afdeling. Met de ergotherapeut ging ik naar beneden om een ander rolstoelkussen uit te zoeken, waar ik met mijn prothese comfortabel (????????) op zou moeten kunnen zitten. Het is een Vicair kussen geworden, dat ik mag uitproberen. We gaan zien of het werkt. Het was tien uur, dus tijd voor de ochtendgym. We waren maar met drie personen en er werd meer gekletst dan gewerkt. Nou ja, ook wel eens goed. Na een kopje koffie ben ik naar mijn kamer gegaan om mijn been aan te doen en vervolgens doorgegaan naar de kleine oefenzaal voor het zelfstandig oefen half uurtje.

Na de lunch had ik even tijd om buiten te zitten. Het zonnetje☀️ kwam lichtjes door de wolken en er stond, zoals altijd in Wijk aan Zee, een windje. Toch was het lekker. Na een half uurtje ben ik naar boven gegaan, omdat ik toch wel moe was. Tijd voor een powernap, dus ik had mijn wekker vijftien minuten later gezet, zodat ik me niet zou verslapen voor de volgende activiteit. Ik viel wel meteen in slaap en werd inderdaad van de wekker wakker. Een powernap blijkt overigens heel goed voor je te zijn, zou ik toch echt vaker moeten doen. ????

Op naar de sporthal voor een potje Ping Pong! Samen met mijn tafeltennis-maatje hebben we de nodige balletjes over en weer gespeeld. Hierna ging ik mijn been weer halen om in de grote oefenzaal met de amputatie loopgroep te lopen. Net toen ik begonnen was, kwam onze (????)Jorn binnen. Helemaal strak in pak, recht vanuit zijn werk. Iets daarna volgde Sven en Lynn. Wat een gezelligheid!

Natuurlijk hebben ze gekeken hoe ik liep en ook hoe ik het ‘parcours’, wat bestond uit een uitgerold tapijt en een step, afging. Maar nu mochten Jorn en Lynn het ook zelf gaan ervaren. Sven wist hoe de oefen-prothese werkte en kon het een beetje uitleggen. Bekijk hier het filmpje met Lynn.

Makkelijk vonden ze het niet, maar het was een mooie ervaring. Zo weten ze een piepklein beetje hoe ik het voel.

We zijn naar de Orangerie gegaan voor een gezellig drankje en daarna hebben we heerlijke spaghetti met wokgroente en gamba’s gegeten. Best pittig, maar heel lekker.

Na het kopje koffie vertrok Jorn weer richting Brabant en even later de kids naar huis. Ik heb nog een kopje thee met de revalidanten gedronken in de huiskamer en ben daarna naar mijn kamer gegaan. Tijd om te schrijven en te relaxen!

Wees aardig voor jezelf, je kunt niet meer doen dan je best. Zet je beste beentje voor (????????), en het leven doet de rest. Martin Gijzemijter