Mijn laatste coachsessie met Eveline was in juni en na drie maanden ‘zomervakantie’ keek ik er echt weer naar uit. Waar sta ik in mijn ontwikkelproces? Wat is mijn doel en hoe wil ik daar komen? Allemaal vragen die we opnieuw besproken hebben. Corona heeft toch het een en ander, ook voor mij, veranderd, waardoor ik mijn doelstellingen misschien wel deels moet bijstellen. Het allerliefst wil ik iets toevoegen als ervaringsdeskundige, in welke vorm dan ook. Schrijven hoort daar zeker bij. Het is goed om hier de komende weken verder over na te denken en wat onderzoek te doen. Als huiswerkopdracht heb ik een visualisatie gekregen, dat is een geluidsfragment die ik mag beluisteren en de opdracht is om een artikel te schrijven, gebaseerd op de inzichten uit de visualisatie. Heel interessant, ik ben benieuwd.

Dan denk je lekker een stukje te gaan fietsen, even ertussenuit, een frisse wind door je hoofd, kom je een potloodventer tegen…???? Je weet wel, zo’n man die er plezier aan beleeft om zijn blote piemel aan onbekenden te laten zien. Wat bezielt zo iemand?

Het was alweer even geleden dat ik een tochtje had gemaakt met mijn handbike. Mijn coachsessie zat erop, het zonnetje ☀️ scheen en ik wilde heel graag naar buiten. Ik zette eerst mijn rolstoel buiten, deed Leggy aan en toen ik eenmaal zat zette ik mijn been met klittenband vast aan het frame, koppelde mijn bike aan, deed mijn oortjes in en zette Spotify op. Daarna startte ik Strava, zodat ik achteraf kon zien hoeveel kilometer en hoelang ik gefietst had. Daar ging ik! Heerlijk! Ik was nog maar net in de duinen, iets voorbij het duinmeer ‘t Wed, toen ik een groepje wandelaars aan de kant zag staan. Iets daarvoor, midden op het fietspad stond een man in een blauwe wieleroutfit met zijn racefiets, de rug naar het groepje mensen toegekeerd. Hij keek mijn kant op. Ik kwam aanfietsen en keek…en keek nog eens. ???? Haalde hij nu echt zijn leuter uit zijn fietsbroek? ???? Zag ik dat nou echt? Gatverdamme! Wat een viespeuk! Hij keek mij aan terwijl hij zichzelf betaste. Ik schrok eigenlijk best wel, maar moest langs hem heen om mijn route te vervolgen. Stoïcijns keek ik een andere kant op en probeerde de man te negeren. Geen aandacht geven. Vol gas passeerde ik hem.???? Wat wil je, ik zit op piemel hoogte hè?!! ???? Naarmate ik verder fietste werd ik steeds onzekerder. Zou hij achter mij aankomen? Wat kon ik doen als dat zou gebeuren? Jeetje, hoe kwetsbaar ben ik als mindervalide? Iedere keer dat ik vanachter ingehaald werd door een wielrenner in een blauw pak, dacht ik dat het die oetlul (sorry ????) was. Misschien stom, maar ik voelde me niet echt meer veilig en werd eigenlijk boos dat één dwaas mij de lol van mijn fietstocht ontnam en een onveilig gevoel veroorzaakte. Laten we eerlijk zijn, niemand zit hierop te wachten. Zodra ik de duinen in ga, kijk ik uit naar Schotse Hooglanders, konikpaarden en herten. Geen engerd die zo nodig zijn apparaat moet laten zien. ????Ik herinnerde mij meteen dat ik vroeger een dergelijk voorval een keer met ons mam heb meegemaakt. Wij fietsten toen vanuit Berkel-Enschot richting Tilburg, toen er een man naast ons kwam fietsen met zijn geslachtsdeel in zijn hand. Volgens mij was ik veertien jaar oud en enorm geschrokken. Mam zei steeds ‘Niet kijken Ils, doorfietsen!’ Dat heeft grote indruk op mij gemaakt. Waarom doen mannen dit? Vrouwen laten toch ook hun broek of rokje niet zakken om ongewenst met hun schaamlappen te swaffelen om mensen te shockeren. ???? Het ergste is, dat hij waarschijnlijk gewoon getrouwd is, kinderen en een baan heeft. Zij moesten eens weten… Nu denk ik, ik had moeten stoppen en hem moeten aanspreken op zijn absurde gedrag, wat dacht hij wel niet?? Achteraf weet ik precies wat ik had moeten zeggen, maar ja, dat is achteraf ‘gelul’…. ????????

Als trotse moeder wil ik toch even vertellen dat onze Sven, in het eerste jaar van zijn studie Business Administration aan de UvA, zijn propedeuse heeft gehaald! ???????? Een propedeuse, is een certificaat dat bewijst dat je het niveau van de opleiding aan kan. Hiervoor moet je alle studiepunten (60) van het eerste jaar van de bachelor in een bepaalde tijd halen. En dat is dus gelukt! In the pocket! Goed hè?! ????

Spreuk van de dag ????

Een nieuw hoofdstuk kan eng zijn, en fantastisch bovendien. Omdat je kansen, groot en klein, ineens helder kan zien. ✨ M.G.