Sim is back!

Laat ik beginnen met goed nieuws! Woensdagochtend rond half negen werd ik gebeld door een vrolijk klinkende medewerker van Hugo Spoed- en Verwijskliniek uit Zwanenburg. Sim had een goede nacht gehad, wat brokjes gegeten en wat gedronken en het aller belangrijkste; hij was weer op de been en vrolijk. Pfff wat een opluchting! De arts zou later in de ochtend nog een controle doen en laten weten of hij naar huis zou mogen. Rond elf uur, ik had net Lynn met haar vriendin naar de VU in Amsterdam gebracht omdat de dames op introductiekamp gingen (na een hele week leuke activiteiten ????), werd ik opnieuw gebeld. Nu door de dierenarts zelf, maar ook zij had positief nieuws te brengen. Ons mannetje was aan de beterende hand en werd ‘ontslagen’!

Mocht je ooit een carrière switch willen maken, moet je dierenarts worden…  ????

Geloof me, dat is echt lucratief. Voorafgaand aan de opname was ons door de dierenarts al voorzichtig ingefluisterd dat het hele medische pakket de nodige kosten met zich mee zou brengen. Maar ja, keus heb je niet, toch? Als je lieve huisdier, je maatje en trouwe vriend ziek is wil je dat hij opgelapt wordt. Koste wat kost. Zo gaat dat. Frank kreeg dan ook een gepeperde rekening voorgeschoteld toen hij Sim ging ophalen. Voor één nachtje, de nodige onderzoeken en medicijnen waren we ruim zevenhonderd euro kwijt. ???? Duur hotel! Bijna hetzelfde bedrag wat je komend weekend betaalt voor een paar nachtjes in Zandvoort, waar de Gran Prix verreden zal worden, haha. Ach, ze hebben goed voor onze hond gezorgd en dat is alles waard.

Er werd ons op het hart gedrukt dat Sim de komende week echt rustig aan moet doen, want een longontsteking kan lang aanhouden.

Bij teveel inspanningen hoest en proest hij nog steeds. Dus niet rennen, spelen, vliegen, springen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Nee. Rust. Lastig hoor voor zo’n jonge Labrador, maar we zullen hem moeten temperen. Ook als hij ineens met een balletje voor onze neus staat. Of met een touw in zijn bek aangeeft te willen touwtrekken. Of zijn knuffel aan flarden trekt. Of de loungebank buiten op- en afspringt. Of lekker in zijn zwembadje gaat poedelen.???? Je hoort het, een hele klus. ???? Met de nodige medicatie zien wij hem snel opknappen. Na een week moet er ter controle een röntgenfoto van zijn longen gemaakt worden bij onze dierenarts in Haarlem en dan zien we hoe het ervoor staat. Maar jeetje, wat een stress was dit zeg! Nu genieten we weer van zijn gezelligheid en krijgt hij extra veel knuffels. We zijn enorm blij en opgelucht dat het goed is afgelopen! ????

Platform Toegankelijkheid

Volgens mij ben ik nu ambassadeur van de toegankelijke stad Haarlem.

Sinds 2016 geldt het VN-verdrag handicap in Nederland. Het doel van dit verdrag is dat de positie van mensen met een beperking verbetert. Met deze bekrachtiging hebben gemeenten de verplichting gekregen om een lokale inclusie agenda op te stellen. Zo ook mijn stad Haarlem. Het doel is uiteindelijk dat alle Haarlemmers, met en zonder een beperking, volwaardig mee kunnen doen in de samenleving. Dat is een mooi streven, omdat het met name voor mensen met een beperking niet altijd vanzelfsprekend is.

De groep ambassadeurs is een ‘beperkt’ clubje. ????

De groep ambassadeurs bestond voorheen uit elf Haarlemmers met verschillende beperkingen, maar door omstandigheden is deze groep redelijk uitgekleed. Daarbij heeft de gemeente de laatste maanden weinig tot geen aandacht gehad voor de ambassadeurs, omdat de prioriteit elders lag. Jammer, ook gezien het feit dat ze aardig aan de weg aan het timmeren waren en dat lijkt nu allemaal een beetje te zijn weggezakt. Zoals ik eerder wel geschreven heb, ervaar ik van alles betreffende (on)toegankelijkheid, omdat ik regelmatig letterlijk en figuurlijk ergens tegenaan rol of loop.

Tja en dan kun je twee dingen doen; niets of iets.

Het zal je niet verbazen, maar dan ga ik toch voor ‘iets’. Ik denk dat het goed is om ervaringen te delen en te sparren over mogelijke aanpassingen om zaken te verbeteren. Graag wil ik een poging wagen om op zijn minst meer bewustwording te creëren. Vanuit de gemeente kreeg ik een uitnodiging van Rob Krom, Beleidsadviseur Groen, voor een bijeenkomst van het Platform Toegankelijk Haarlem. Hij was gevraagd na zijn aanstelling ook vorm te geven aan het Platform en de rol van de ambassadeurs nader te bepalen. Voor mij was het de eerste keer dat ik de ambassadeurs ‘live’ zou zien, omdat mijn vorige overleg via Zoom verliep.

Als een speer ging ik op mijn handbike richting Stadskantoor Zijlpoort op de Korte Zijlweg, omdat ik (met geldig reden; Sim) aan de late kant was. Natuurlijk reed ik weer eens de verkeerde steeg in ????, maar wist uiteindelijk de personeelsingang, waar wij ons konden melden, te vinden. Een dame stond me beneden met een toegangspas op te wachten. Ik mocht met de fiets door de veiligheidspoortjes naar binnen, koppelde daar mijn stuur af en ging met de lift naar de vergaderkamer op eerste etage. Verontschuldigend rolde ik naar binnen, maar ik bleek niet de laatste te zijn.

We kregen gemeente koffie (????) en begonnen met een voorstel rondje.

De anderen kenden elkaar natuurlijk al, maar de beleidsadviseur zat nieuw op deze groep. Hij vertelde dat hij tijdelijk was aangesteld, wat het meteen ook weer ingewikkeld maakt, want dan bouw je iets met iemand op, die vervolgens alles ook weer gaat overdragen. Maar goed, het zij zo. De ervaren ambassadeurs vertelden over hun successen, ervaringen, verwachtingen en oud zeer. Kijkend naar de toekomst hebben we afgesproken eens per twee maanden bij elkaar te komen en advies uit te brengen op concrete gemeentelijke vraagstukken. Ook gaan we werken aan de zichtbaarheid van de ambassadeurs, de toegankelijke stad en een stukje bewustwording. Op ons volgende overleg staat de toegankelijkheid (en noodzakelijke aanpassingen) van verschillende sporthallen en zwembaden op de agenda. Laat ik daar nou al wat ervaring mee hebben. Leuk!

Bandido

Hoe moet dat nu met mijn krukhoezen?

Help! De dame die mijn fantastische krukhoezen maakt, stopt er mee. Na tien jaar creativiteit vindt ze het mooi geweest en hangt ze haar naaimachine aan de wilgen. Ze had al haar vaste klanten een mail gestuurd om nog een laatste bestelling te doen, dus ging ik direct naar haar webshop. Ik kreeg keuzestress, want welke wilde ik op de valreep nog allemaal bestellen? Ik koos drie verschillende printjes. Helaas stond de zebraprint er niet meer tussen en dus stuurde ik haar een mailtje om te vertellen dat ik zo blij ben met mijn hoezen en dat, vooral mijn zebra outfit, zoveel positieve reacties oproept. Ze was blij met mijn complimenteuze woorden en liet weten nog wat zebra-zeil over te hebben, dus die wilde ze nog wel een setje voor mij maken. Super lief! Volgens mij kan ik er dan voorlopig weer even tegen!

Spreuk van de dag

Wees jezelf.
Laat zien wie je bent,
waar je in gelooft.
Laat dit doorschijnen
in iedere boodschap
die je vertelt.
thedailyquotesnl