Terwijl ik vanochtend zat te wachten op mijn taxibus, belde een verpleegster vanuit Heliomare. Zij vertelde mij dat ik maandag 25 maart weer van harte welkom ben op afdeling 2b. Deze opname staat in het teken van het leren lopen met een prothese. Natuurlijk moet deze eerst geheel op maat gemaakt worden en daarmee starten we deze woensdag. Het nieuwe traject neemt naar verwachting circa zes weken in beslag. En ik krijg dus dezelfde kamer, nummer 16, maar dan het andere bed.

Helpen jullie mij weer aan nieuw kaartjes-behang? ????

Oké, dus nu is het een feit. Net nu ik een beetje aan het wennen ben om thuis te zijn en het thuisfront aan mijn aanwezigheid. Toch kijk ik er ook naar uit. Hopelijk ga ik leren lopen, hoe mooi zou het zijn als ik Heliomare strakjes uitwandel..✨

De taxi kwam en bracht mij naar Heliomare. Het eerste wat op mijn programma stond was badminton.???? We speelden één tegen één. Het werd weer een leuk, maar ook fel spelletje. Ik probeer al steeds meer met mijn rolstoel te bewegen in het veld, alles om die shuttle terug te slaan. Na dit sportieve half uurtje had ik tijd voor een bakje koffie en een praatje met een collega revalidant. Bij de fysiotherapie heb ik toch weer mijn pijnklachten besproken. De fantoompijn houdt niet op. Het zijn vreselijke pijnsteken in mijn ‘rechter’ been. Ik word er soms gek en verdrietig van. Misschien dat het dragen van de prothese straks oplossing biedt. Fingers crossed! ????????Natuurlijk heb ik ook nog wat buik- en balansoefeningen gedaan. Daarna was het alweer lunchtijd en ging ik naar de huiskamer boven.

Zo ziet fantoompijn eruit…

Meteen na de lunch ging ik naar de sporthal, waarvandaan ik ging handbiken. Het zonnetje☀️ scheen en de lucht boven Wijk aan Zee was blauw. Zoveel beter dan voorspeld. Wel met windkracht zes.???? We ‘fietsen’ deze keer richting Beverwijk en de wind gaf ons ‘vleugels’. ???? Jammergenoeg moesten we dezelfde weg ook nog terug…met windkracht acht…???????? Helemaal verwaaid en bezweet kwam ik binnen. Toch moest ik meteen door naar de ergotherapeut. Ik heb mijn nieuwe kussen laten zien en voelen. Ook de ergo vond het een goed kussen en raadt zeker aan deze straks op maat te laten maken. En omdat ik nog zoveel pijn heb bij het zitten, gaan we daar met de WMO verder mee aan de slag. Mijn laatste training was het ‘zelfstandig oefenen’. Daar heb ik eerst op de bank wat buikspieroefeningen gedaan en daarna nog wat gehinkeld in de loopbrug.

Om drie uur was ik klaar en ging ik buiten in het zonnetje wachten op de taxibus. Om kwart over drie… nog geen taxi, half vier… geen bus te zien. Nou ja, wel busjes voor anderen. ???? Om kwart voor vier kwam er een vrouw buiten naast me zitten, ook zij wachtte op een taxi. En…jawel daar kwam de taxi aan! De andere dame ging ook mee. Zij moest naar Driehuis, dus ik moest als eerste de bus in. Toen we er beiden inzaten, zei de chauffeur ‘ik ga even koffie halen’. Grrr…nog langer wachten. Liep hij ook nog helemaal naar de Orangerie, terwijl er een koffieautomaat in de grote hal aanwezig is.???? Het was inmiddels vier uur. We hebben onderweg wel gekletst, maar ik was zo mijn pijn aan het verbijten, dat ik moeite had om aangehaakt te blijven. Om kwart voor vijf was ik eindelijk thuis! Snel naar binnen en languit op de bank in de hoop dat de fantoompijn weg zou zakken. Petra kwam nog even langs om te peilen hoe het ging. We hebben een kopje thee gedronken en kort bijgekletst.

Frank had heerlijke nasi gemaakt, een gerecht waar we alle vier erg van kunnen genieten.???? Na het eten heb ik een doos uitgezocht met foto’s, brieven en knutsels, die bij mams vandaan kwam. Oude foto’s van mijn jaren op Tenerife, mooie trouwfoto’s van ons, foto’s van de kids en briefjes.???? Ik heb natuurlijk ook geprobeerd wat weg te gooien, je kunt nu eenmaal niet alles bewaren.

Uit een doosje vol GELUK ????

Wees niet bevreesd om langzaam te lopen, het is beter dan stilstaan. ✨