Vrouwendag is heel erg goed,
maar eigenlijk gaat het al mis.
Met het feit dat die bewustwording,
in deze tijd nog nodig is.
Martin Gijzemijter

Het thema van deze Internationale Vrouwendag is ‘Invloed met Impact’.

Tegenwoordig heeft elke dag wel een thema en een naam. Zo is het vandaag, 8 maart, niet alleen de verjaardag van mijn hubby, maar ook Internationale Vrouwendag. Wist jij dat? Het thema straalt positiviteit uit en het gaat over omdenken in een pure vorm. Vrouwen spelen daarin een belangrijke rol: ‘Samen kunnen wij de verharding in onze maatschappij tegengaan door op een positieve manier in te steken op al die maatschappelijke problemen die op ons bordje liggen’, aldus de organisatie. Het is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om de wereld een beetje mooier te kleuren op een positieve manier en daar doe ik graag aan mee.

Niet in problemen denken maar in kansen, uitdagingen, oplossingen en mogelijkheden.

En dat is nou net waar ik voor sta! Niets (nou ja, bijna niets) is onmogelijk. Als je iets echt wilt, moet je er vol overtuiging voor gaan. Je kunt meer en bent sterker dan je denkt. Echt waar! En dat geldt natuurlijk echt niet alleen voor vrouwen. Dat heb ik in mijn hele revalidatieproces aan den lijve ondervonden. En nog steeds. De Gemeente Haarlem deed eind februari een oproep aan de Haarlemmers; ‘Welke Haarlemse vrouwen zou jij die dag in het zonnetje willen zetten?‘ ???? Of ik invloed heb met impact weet ik niet hoor, wie weet komt dat ooit, maar ik was hiervoor opgegeven. Wat een verrassing, ik voelde mij zeer vereerd. Toen ik vanmiddag op Social Media keek zag ik een prachtige post vanuit de gemeente voorbij komen met mijn foto en werd ik aangekondigd als sterke Haarlemse vrouw. Wow, girlpower! ???????? Zo regende het voor mij vandaag warme prachtige zonnestralen!

Naar het zonnige zuiden

Met je linkeroog in je rechter broekzak kijken…

‘Moet je rolstoel mee?‘ vroeg Frank voordat ik naar Brabant vertrok. ‘Nee, gooi mijn been maar in de auto!’, riep ik terug. Wat moet dat gek klinken voor iedereen die ‘gewoon’ twee benen heeft, haha. Leggy mocht dus mee op visite. Ik zou bij mijn broer een broodje eten en daarna een taartje bij mijn jarige nicht Mirèn. Het was relatief rustig op de weg, daarom was ik net iets vroeger dan gepland in Bavel. Nu heeft Jorn wel een carport waar zijn auto staat en waar zelfs ruimte is voor een tweede, maar dat durfde ik niet aan. Ik moet dan de auto zo dichtbij zetten, dat ze elkaar bijna raken en dat vertrouw ik mijn linkerbeen nog niet toe. Ik ben als de dood dat ik dan per ongeluk het gaspedaal te hard intrap, waardoor ik niet in de carport, maar binnen in de garage kom te staan.????

Vanwege een lantaarnpaal bij Jorn voor de deur, parkeerde ik de auto voor het huis van zijn buurman.

Terwijl ik uitstapte stond één van de buurmeisjes naar mij de kijken. Toen ze eenmaal doorhad dat er maar één been uit de auto kwam, begon ze haar vriendjes te roepen. Ik keek haar vriendelijk aan en zei gedag. Omdat de vriendjes niet meteen reageerden, rende ze naar het pleintje waar haar maatjes stonden. Met de hand voor haar mond fluisterde ze net iets te hard in hun oren en keken ze mij vervolgens allemaal met grote ogen aan. Ik kon er wel om lachen en huppelde vrolijk de andere kant op naar de voordeur, met hun blikken prikkend in mijn rug.

Voor de deur was ik uit beeld en konden ze mij niet meer zien.

Ik belde aan, maar helaas bleek broer nog niet thuis. Terwijl ik mijn telefoon pakte om te appen dat ik was gearriveerd, hoorde ik wat gegiechel en zag dat er een groepje kinderen speciaal voor mij was uitgelopen, om ‘die eenbenige mevrouw’ te zien. ???? Het was een beetje awkward, maar ik zei ze nogmaals gedag en zij zwaaiden blozend terug. Gelukkig kwam broer met een snel vaart de oprit op fietsen en was de kijkshow voorbij. ???? Moest ineens wel denken aan vroeger, toen ik ooit op de Tilburgse kermis een wel hele bijzondere attractie heb gezien, namelijk een vrouw met drie borsten. ???? Daar moesten we behoorlijk wat gespaarde centjes voor aftikken. Misschien moet ik haar eens vragen of ze een bijbaantje voor mij heeft. ????

Hoe meer kaarsjes hoe groter de taart.

Na de gezellige lunch reed ik door naar Breda. Het was druk in de straat waar ik moest zijn en het was lastig een geschikt parkeerplekje te vinden. Ook de beperkte invalidenparkeerplaatsen waren bezet. Ik moest dus een stukje verderop een plekje voor de auto zoeken. Op zo’n moment dank ik God op mijn blote knieën dat ik een prachtige prothese heb, zodat ik het stukje naar het bezoekadres zou kunnen lopen. Bij de auto deed ik mijn been ‘stiekem’ aan. Dat is natuurlijk niet letterlijk zo, maar het voelt wel zo. Alsof ik iets doe wat niet mag. Voorbijgangers willen nog weleens verschrikt kijken als ze zien wat er uit de auto komt. ???? Anderen die niet goed kijken, denken vast dat ik om wat voor reden dan ook in mijn blote kont sta, haha. Volgens Google maps was het slechts drie minuten lopen, maar voor mij en Leggy was het ruim een kwartier. Maar…het was de moeite waard, want de jarige was blij dat ik er was en het taartje was verrukkelijk! ????

Spreuk van de dag

Sterke vrouwen worden niet geboren.
Maar gemaakt door de dingen die zij meemaken.
Sef Quotes