Morgen ga ik op ‘excursie’ naar Leiden.

Even een dagje weg van Heliomare. Er staat weer een operatie gepland. De ambulance komt mij om 8.45 uur halen. Om 9.30 uur moet ik mij melden en rond 10.00 uur ga ik naar de OK. Ik kijk er eerder naar uit, dan dat ik er tegenop zie. De spons in de wond zal morgen weer verwisseld worden.

De wond wordt schoongemaakt en opnieuw vacuüm verpakt. Laten we hopen dat de wond er goed uitziet, dat er geen complicaties zijn en dat er de komende week geen lekkages komen. Fingers crossed!

Jeetje, wat een dag! Er waren zoveel mooie momenten…

Tussen de middag werd ik verrast door Linda (waarmee ik samengewerkt heb bij de Heliolympics) met een heerlijk vers croissantje en een kwark broodje. Gezellig kletsend hebben we samen geluncht.

Daarna is het mij gelukt om geheel op eigen kracht mijn bed uit te komen. Zo vet! Was mij nog niet eerder gelukt. Daarna ben ik in de rolstoel richting de lift gegaan en kon ik mams en Manja verwelkomen. Surprise! Ik had zelfs nog energie om samen met hen een half kopje thee te drinken en een foto te maken in de huiskamer. Daarna natuurlijk weer snel terug naar bed en ook dat ging op eigen kracht. Yes!

De verpleging kwam de post brengen….14 kaarten! Voor mij! Jeetje….ik was er toch even stil van. Zoveel mensen die mij mooie warme berichtjes schrijven. Hartverwarmend! Echt. Dank dank dank!

Als klap op de vuurpijl kwamen mijn collega’s met een geweldige verrassing.

Een persoonlijke videoboodschap van Bibian Mentel. Mocht je haar niet kennen…zij is topsporter en snowboarder en won 2 x goud bij paralympische spelen in PyeongChang. Bekijk hier het filmpje.
Zij is een groot voorbeeld en inspiratiebron voor mij. Ik was zwaar ontroerd en kon niet anders dan heel hard huilen. Zo mooi! Zodra het wat beter gaat, gaan we zeker een date inplannen.

Het was voor mij een druk dagje met dus veel visite, tussendoor een gesprek met de diëtiste en de psycholoog. Deze heeft mij wel bepaalde inzichten gegeven. Misschien moet ik een klein stapje terug doen. Even wat meer ‘me time’ nemen. Ze heeft gelijk. Juist nu moet ik af en toe echt even rusten en tijd nemen om alles wat ik doormaak te verwerken. Geen tijd meer voor verstoppertje, maar dealen met de realiteit en het stukje bij beetje te gaan accepteren. Ik kom er wel, echt. Maar heb nog een lange weg te gaan. Fase 2 is nog maar net begonnen.

Het compliment van de dag is: ‘Met jou is alles leuker’.