Selecteer een pagina

Soms is loslaten veel krachtiger dan verdedigen of vasthouden.
Eckhart Tolle

Door mijn ziekte stond ik jaren aan de zijlijn van het arbeidsproces.
Ik, een zeer loyale werknemer die altijd met liefde en plezier naar kantoor ging.
Mijn werk deed ik met veel toewijding, inzet en enthousiasme.
Mijn verantwoordelijkheidsgevoel was groot.
De laatste werkjaren bij de bank zat ik regelmatig voor langere tijd in de ziektewet.
Dit terwijl ik eigenlijk bijna nooit verzuimdagen had.

Ik was nooit zwak, ziek of misselijk.

Totdat ik botkanker kreeg.
Niet één keer, niet twee keer, maar drie keer.
Na twee jaar ziektewet kwam ik terecht in de WGA (Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten).
Ik was afgekeurd, maar er was nog toekomstperspectief aangaande werkzaamheden.
Mijn geamputeerde been zou weliswaar nooit meer terugkomen,
maar mijn fysieke en mentale klachten zouden wel kunnen verminderen.
Waardoor ik misschien weer deel zou kunnen nemen aan het arbeidsproces.

Onlangs ben ik herkeurd door de verzekeringsarts van het UWV.

Het was een intensief online (vanwege Corona) keuringsgesprek.
Met als doel te onderzoeken of ik nu of in de nabije toekomst (deels) belastbaar zou zijn.
Er was aandacht voor al mijn fysieke beperkingen en pijnklachten.
Maar ook empathie voor het mentale stuk en mijn dagelijkse struggels.
Mijn leven is sinds de amputatie radicaal veranderd.
Het is niet alleen dat ik niet meer kan lopen, nee mijn hele lijf is uit balans.
Dagelijks kamp ik met (fantoom)pijnen en overbelasting van rug, armen en schouders.

Er is altijd een klein stemmetje in mij die angst zaait.

Bang dat de kanker terugkomt.
Bij elk nieuw pijntje zit mijn hart in mijn keel.
Ik ben kwetsbaar en onzeker, mis het vertrouwen in mijn lijf.
Dat is wat kanker met je doet, het maakt je angstig en onstabiel. Kutkanker!
Vroeger kon ik de hele wereld aan.
Nu bekijk ik per dag wat mogelijk is.
Het eindrapport van de verzekeringsarts was dan ook overduidelijk.
De telefoon ging en de arbeidsdeskundige mocht het nieuws brengen.
Ze onderbouwde haar bevindingen en probeerde de uitslag zachtjes in te leiden.
Daar kwam het vonnis;

Afgekeurd. Bam! 100% arbeidsongeschikt. ❌

Een confronterend oordeel,
met een dubbel gevoel.
Ik was blij, opgelucht en verdrietig tegelijk.
Het geeft zeker (financiële) rust.
Geen sollicitatieplicht.
Geen vaste dagelijkse taken of opdrachten.
Geen deadlines, stress of werk gerelateerde zorgen.
Aan de andere stemt het mij ook droevig.
Het voelt of ik ben afgeschreven.
Het geeft ook aan hoe serieus het is.
Hoe ik, Ilse2.0, ervoor sta.
Mijn lijf is stuk, mijn psyche aangedaan.
Mijn beperkingen zijn duurzaam en niet te ontkennen.

Ik doe niet meer mee met de gewone maatschappij. Nou ja, voor spek en bonen dan.

Getekend door en voor het leven.
Jeetje, zo had ik mijn toekomst niet voorgesteld.
Ik geloofde in mijn dromen.
Nu moet ik nieuwe dromen maken en verwachtingen aanpassen.
Met weemoed kijk ik terug op mijn werkzame leven.

Wat heb ik in al die jaren veel leuks gedaan.

Ik heb aardbeien geplukt èn verkocht in het winkeltje bij boer Robben.
Drie weken aan de lopende band gestaan om stroopwafels in te pakken.
Mijn eerste echte baantje was als verkoopster bij M&S mode in de Heuvelstraat.
Totdat mijn hart werd gestolen door de horeca en ik achter (i.p.v. vóór ????) de bar mocht staan.
Mijn eerste biertje tapte ik bij de Stapperij in Berkel-Enschot,
de zoete mixjes schonk ik bij Club45 op de Heuvel in Tilburg.
Ik heb reizen naar het zonnige zuiden verkocht bij Azultours op de Korvelseweg,
en mijn doop als hostess gehad aan de Costa Brava.
Ik heb zelfs een blauwe maandag in de Time Sharing gezeten. ????

Een leuke baan is half het werk. Loesje

Het leukste wat ik ooit gedaan heb, is mijn werk als reisleidster op Tenerife. ????
Een baan die op mijn lijf geschreven was.
Gasten een fijne en zorgeloze vakantie bezorgen.
Heerlijk toch?!
Dat begon bij Holland International, Mobiplan en daarna in vast dienstverband bij Sudtours.
Een geweldige werkgever met een groot hart voor de medewerkers en hun gasten.
Na 10 jaar in Spanje te hebben gewoond en gewerkt,
kwam ik terecht in Amsterdam bij het hoofdkantoor van de touroperator.

Na één jaar ging ik een nieuwe uitdaging aan.

Ik solliciteerde en werd aangenomen als Coördinator afdeling Reizen bij Rabobank Santpoort-Spaarndam.
Toen het reisgedeelte werd afgestoten heb ik mezelf omgeschoold,
en mocht ik aan de slag op de afdeling PR & Communicatie.
Later was dat Marketing, Coöperatie & Communicatie.
De bank veranderde, fuseerde meerdere malen en ik bewoog mee.
Ik groeide in mijn rol en voelde me thuis bij het bedrijf waar ik uiteindelijk 20 jaar met hart & ziel heb gewerkt.
Wat heb ik genoten van alle collega’s, werkzaamheden en events!
Deze mooie ervaringen en herinneringen zal ik koesteren en altijd bij me zal dragen.

Afscheid is een deur naar de toekomst.

Voor elke deur die dicht gaat, gaat er een nieuwe deur open.
En zo zie ik het ook.
Het is tijd om de bladzijde om te slaan en een nieuw hoofdstuk te beginnen.
Een werkeloos bestaan.
Ik zal altijd op zoek gaan naar zingeving en invulling.
Maar ik besef ook dat ik niet overal ja tegen hoef te zeggen,
dat er echt wel andere mensen opstaan als ik ergens voor bedank.

Waar krijg ik energie van en kan ik toegevoegde waarde leveren?

Keuzes maken is niet mijn sterkste punt, maar ik ga het niet uit de weg.
Ja, ik wil graag iets betekenen voor anderen.
Een steentje bijdragen aan een inclusieve leefomgeving.
Echter mijn grootste zorg en taak is om gezond, sterk en fit te blijven.
Al besef ik dat ik niet alles zelf in de hand heb.
Uiteindelijk hebben we allemaal ook een beetje geluk nodig. ????

De kracht van tegenslag.

Ik heb angsten overwonnen.
Doelen gesteld en uitdagingen aangegaan.
Ik heb mijlpalen gevierd en zal dat blijven doen.
Ik werk dagelijks aan acceptatie van dat wat er is
en train mijn fysieke en mentale weerbaarheid,
om de beste versie van mezelf te worden.
Ik denk in mogelijkheden en wil kansen blijven zien.

Het glas is altijd half vol.

Als het leven je uitdaagt met tegenslagen,
daag jezelf dan uit om sterker te worden.
De wijsheid heb ik zeker niet in pacht,
maar ik geloof in mijn motto dat je sterker bent dan je denkt. ????????
Het hoofdstuk werk sluit ik bij deze af.
Ik draag het stempel ‘duurzaam arbeidsongeschikt’.
Het moet nog een een beetje indalen en bezinken,
maar ik heb er vrede mee.
Adem in, adem uit…
En door, om iets moois te maken van mijn ‘werkeloze, arbeidsongeschikte’ leven!

Spreuk van de dag

En als de storm eenmaal voorbij is,
weet je niet meer hoe je het hebt overleefd,
hoe je hebt kunnen overleven.
Je weet niet eens zeker of de storm echt voorbij is.
Maar één ding is zeker.
Als je uit de storm komt,
ben je niet meer dezelfde persoon die binnenkwam.
Dat is waar deze storm om draait.
thedaileyquotes