Vanochtend ben ik heerlijk in mijn eigen bedje wakker geworden. Lynn bracht mij een kopje koffie op bed, voordat zij met vriendinnen naar Amsterdam zou gaan. Lief! ❤️ Ik heb mijn koffertje ingepakt en heb het til-werk voor Sven gelaten. De auto was meteen vol met al mijn spullen; rolstoel, prothese, krukken, koffertje en grote tas. Maar voor we vertrokken, heb ik nog een ontbijtje genuttigd met een tweede kopje koffie. Daarna bracht Sven mij naar Wijk aan Zee. We hebben samen mijn spulletjes opgeruimd en een bakkie gedaan. Om kwart voor elf had ik fysiotherapie. Sven ging mee en keek toe hoe ik met mijn prothese aan de wandel ging. Iets later mocht Sven een onderbeen prothese aandoen, zodat hij kon ervaren hoe het is om met een kunstbeen te lopen. Volgens mij vond hij het best lastig.???? Toen Sven vertrok ben ik doorgegaan naar maatschappelijk werk. Eigenlijk had Frank bij dit gesprek moeten zijn, maar omdat hij in de middag ook bij het overleg met al mijn artsen en therapeuten wilde zijn, heeft hij daarvoor gekozen. Zijn werk gaat natuurlijk ook gewoon door. En eerlijk is eerlijk zijn werkgever geeft hem wel de ruimte om mij bij te staan op de belangrijke momenten. Met de maatschappelijkwerkster heb ik gesproken over het verdere traject. Nu ben ik erg fysiek gericht, ik werk aan mijn lichaam om deze sterk te maken en mijn conditie op te bouwen. Het hele ziek zijn verhaal en het feit dat ik tot drie keer toe de diagnose botkanker kreeg, moet ik echt nog verwerken en een plekje geven. Dat komt vast later, als de tijd rijp is en ik eraan toe ben.

Na de lunch ging ik fitnessen. Heerlijk uitleven op de NuStep (soort crosstrainer) en verschillende been-, arm-, buik- en rug- versterkende fitnessapparaten. Aansluitend had ik een klein half uurtje vrij, dus ben ik buiten in het zonnetje☀️ gaan zitten. Frank kwam iets later aanlopen en samen zijn we naar het UPB, Uitgebreide Patiënten Bespreking, gegaan. Toen we binnenkwamen zaten mijn artsen en therapeuten om de tafel en schoven Frank en ik aan. Dit was de tweede keer dat we zo’n gesprek hadden. Het voelt wel alsof je voor een beoordelingscommissie zit.???? Dat is het natuurlijk niet. Elke therapeut mocht iets zeggen over mijn progressie en wat de doelen zijn voor de komende tijd. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik negen of tien mei met ontslag ga. Daarna zal ik ongeveer zes weken poliklinisch verder trainen. Er zijn echt nog wel voldoende doelen te realiseren. Hoe ik daarna verder moet weet ik nog niet, maar dat pakken we de komende weken ook op. Na dit gesprek gingen we, met de ergotherapeut in wording, naar beneden. Daar zaten de ‘Meeloop meisjes ???? Lonneke en Janine’, in het zonnetje. We zijn samen naar Lon haar auto gegaan, om te oefenen hoe ik, zonder prothese, mijn rolstoel achter in de auto kon zetten. Ik had vier kijkers en de ergotherapeut keek over de heg heen ook even mee. Ik ging op de rand van de kofferbak zitten en haalde eerst de wielen eraf en zette deze in de kofferbak. Dan het kussen uit de stoel halen en de rugleuning dicht klappen. Met twee handen tilde ik de rolstoel langs mij heen de kofferbak in. Zucht. Dat was best een zware oefening. Deze heb ik twee keer gedaan. Het is goed om te weten hoe dat straks allemaal gaat. Frank ging naar huis en de ‘meeloop dames’ gingen mee naar de amputatie loopgroep. Daar heb ik mijn been aangedaan en ben ik gaan lopen. Eerst in de brug, daarna met twee krukken, toen met één kruk en jawel…ik werd door de fysio uitgedaagd om los te lopen. Spannend hoor!!

[wpvideo pVmgNGY5 ]

Het ging best goed, maar ik moest heel geconcentreerd blijven. Mijn ‘tweeling zus????’ was ook aan het oefenen, maar haar prothese stond nog niet helemaal goed afgesteld. De prothesemaker gaat daarmee aan de slag en heeft bij mij morgen ook nog het een en ander aan te passen. Na deze training gingen we met de prothesemaker naar de ‘meet’ ruimte, waar mijn loopje weer gefilmd werd. De informatie die ze hier uit kunnen lezen, bepaalt of de stand en de druk is zoals gewenst. Zo niet, zal dat worden aangepast. Lon, Janine en ik gingen even naar mijn kamer voor een rust- en klets momentje. Van Janine kreeg ik een mooi ‘zonnesteentje☀️’, met de tekst: ‘Always carry the sun with you, it will make the sun shine for you even on grey days’. ☀️????

Daarna hebben we heerlijk gegeten in de Orangerie. Janine moest op tijd weg om Julie op te halen, maar Lonneke en ik hebben gezellig nog buiten koffie gedronken en gekeuveld.

???? ‘oh wat is het leven fijn, als de zon schijnt☀️‘. ????

Verdriet is universeel, maar nooit te vergelijken. Oordeel nooit over een ander, tenzij je in diens hart kunt kijken. Martin Gijzemijter