Welke dag is het? vroeg Poeh. Het is vandaag, piepte Knorretje.
Mijn lievelingsdag, zei Poeh. ????

Deze spreuk hangt op het toilet bij mijn zus en bezorgt mij iedere keer een glimlach op mijn gezicht. Ik word er blij van. Als je elke dag met deze gedachte zou kunnen beginnen, moet het wel een goede dag worden. No doubt. Heerlijk toch?!

Heliomare

Kun je maandag komen passen Ilse? appte de prothesemaker.

‘Je kunt er nog niet op lopen, maar ik wil weten of de proefkorf goed aansluit‘. Ik vond het prima, zolang het maar vóór of ná mijn vaste fysio-training zou zijn. De afspraak werd gemaakt om tien uur. Dus daar ging ik weer, op naar Wijk aan Zee. Mijn favoriete ritje. Bij aankomst parkeerde ik de auto voor de deur van Livit en zag ik Cor met een been onder zijn arm naar binnen lopen. Menigeen zou daarvan schrikken, maar ik heb inmiddels al zoveel halve en hele prothesebenen gezien, dat het de normaalste zaak van de wereld is, haha. Op krukken liep ik achter hem aan en kon ik meteen door hupsen naar de spreekkamer.

De kledingmaat L staat niet voor Large, maar voor lekker. Darum

Na een gezellig kletspraatje werd de mal van het korset uit de werkplaats gehaald en moest ik aan de loopbrug gaan staan. Het proef exemplaar, zonder been, werd om mijn middel vastgemaakt. We bekeken uitvoerig of het goed aansloot, waar er ruimte over was en ingenomen moest worden en waar de hoogte lager kon. Als hij mij tot maatje 38 kan insnoeren, met behoud van mijn taille ben ik super content! Oké, een maatje meer is ook niet erg, maar de vorm is zeker belangrijk voor mij. ???? Deze eerste passing zegt nog niets over hoe ik straks loop, pas dan kan ik beoordelen of de druk op de goede plek ligt, zodat het lopen minder pijnlijk is. Zodra de aanpassingen zijn doorgevoerd, wordt de korf in giethars gegoten en mag ik opnieuw langskomen voor de tweede passing. Ik wacht geduldig het appje af!

Inloophuis

Gastvrijheid is je gast zo welkom te laten voelen, dat hij zich meer thuis voelt dan te gast.

Het Inloophuis Kennemerland was vanwege de coronamaatregelen lange tijd gesloten. Onlangs is locatie Haarlem weer beperkt geopend, in Santpoort zijn ze voornemens om vanaf 1 mei weer van start te gaan. Via de maandelijkse nieuwsbrief had ik mij aangemeld voor een massage van een half uurtje, bij de locatie aan het Leonardo Da Vinciplein in Schalkwijk. Ik was er nog niet eerder geweest en aangezien het toch zes kilometer van huis was, ging ik met de auto en liet me leiden door Google Maps. Natuurlijk reed ik ook nu even verkeerd (what’s new?), maar lang leve de routeplanner, die je altijd weer op het goede pad krijgt. Ik kwam uit bij een plein met winkels en ging op zoek naar een parkeerplekje. Helaas hier geen invalideplaats en dichtbij de locatie was alles bezet. ???? Ruim honderd meter verderop kon ik de auto kwijt.

De rolstoel uit de achterbak halen of op krukken verder? ????????‍♀️

Hè, waarom had ik Leggy nu niet op de achterbank liggen? Stom! Ik was al wat aan de late kant en moest dus een beetje opschieten. Ik besloot op krukken naar het inloophuis te hupsen, want eer ik die rolstoel met het liftje uit de auto had gehaald, zou mijn massagetijd voorbij zijn. ???? Het leek wel de vijf kilometer die ik moest overbruggen, best zwaar en zeker niet handig, helemaal niet met mijn arm- en schouderblessures. ???? De deur werd voor mij geopend door een attente jongeman, die mij doorverwees naar de entree van het Inloophuis, verderop in de hal. Maar….eerst moest ik natuurlijk mijn handen desinfecteren, mij inschrijven op de bezoekerslijst en een mondkapje op doen. Gelukkig lagen er wat exemplaren bij de balie, want de mijne had ik in de auto laten liggen. Terug hupsen was geen optie!

Twee bekende gezichten, de coördinatoren van beide locaties, heetten mij van harte welkom.

Het blijft een warm bad, als je binnen komt. We kletsen wat en ik kreeg een korte rondleiding langs de verschillende ruimten; de huiskamer voor ontvangst en groepsgesprekken, een kamer voor de creatieve activiteiten, een gesprekskamer voor de één op één sessies en een massage/ yoga ruimte. Het zag er mooi, gezellig en sfeervol uit. De masseuse stond al klaar, dus a een toiletbezoekje, mocht ik op de behandeltafel gaan liggen. Het is al heel wat dat ik een onbekende aan mijn rug laat zitten, Inge is mijn vaste masseur en kent alle pijnpunten, maar het laat wel zien dat ik toch echt een stukje verder ben. Ze deed het heel voorzichtig en vroeg regelmatig of het nog oké was voor me. De tijd ging veel te snel. Als het aan mij ligt, zou ik daar uren van kunnen genieten. Echt ontspannend en goed voor mijn rug die het elke dag zwaar te verduren heeft.

Tijd voor een bakkie.

Met de coördinator dronk ik een kopje thee aan de grote tafel van de gezellige huiskamer. We hadden elkaar alleen maar via Zoom en per mail ‘gesproken’. Dat luisterend oor is altijd zo fijn. Natuurlijk spraken we ook even over de organisatie zelf en het feit dat ik graag meedenk met de PR & Communicatie commissie. Ik weet als geen ander hoe belangrijk het huis is voor (ex)kankerpatiënten. Zo kwam ook een mooie sponsoractie ter sprake. Evelien van der Werff gaat dit voorjaar (mei/ juni) zes weken fietsend door Nederland om een bezoek te brengen aan alle 75 Inloop-locaties, met als doel om geld op te halen voor de IPSO Inloophuizen. Wat een bikkel, want dat zijn heel wat kilometers. Een super initiatief waar ook lokaal aandacht voor gevraagd zal worden. Aan mij de eer om hierover mee te praten. Super leuk! Wil je meer weten over deze ‘Huis in actie‘ van het KWF, kijk dan hier. Uiteraard zal ik jullie via mijn blog op de hoogte houden!

Cijfers

De cijfers van de IPSO Inloophuizen (Instellingen PsychoSociale Oncolgie) spreken voor zich. De gasten die een bezoek brengen aan en gebruik maken van het aanbod van deze huizen, zeggen het volgende:

• 96% geeft aan een positieve verandering te ervaren.
• 84% vindt dat hun kwaliteit van leven is verbeterd.
• 58% zegt dat het inloophuis hen heeft geholpen hun leven weer op te pakken, zoals het oppakken van hobby’s, cursussen en sport.

Mooi toch?! De Inloophuizen hebben het, door Corona, financieel zwaar en dan is elke actie om hen te helpen meer dan welkom. Ruim twee uur later verliet ik het pand in Haarlem Zuid. De dames boden aan om mijn rolstoel op te halen, of de auto. Heel lief, maar zoals altijd bedankte ik voor de aangeboden hulp. ‘Ik kom er wel hoor!‘ zei ik stoer. Hupsend op mijn krukken stak ik het plein over, nagekeken door spelende kinderen en mensen die boodschapjes aan het doen waren. Ik voelde hun ogen prikken in mijn rug. Ik rechtte mijn schouders en sprong het parkeerstraatje in. Tegen die tijd dat ik bij de auto was, was ik wel weer toe aan een nieuwe massage… ????

Spreuk van de dag

Een stapje terug doet vaak vermoeden,
dat je hebt gefaald misschien.
Maar soms kan het je juist behoeden,
voor rampen die je niet kunt zien.

Martin Gijzemijter