Het is toch een beetje gênant om erover te praten, maar ik wil het jullie niet onthouden…

Ik ben ontlast.

Na vele pillen, poeders, klysma’s, pruimen en zelfs een voetreflex massage is het vanochtend eindelijk gelukt. Wat een opluchting na 20 dagen.

Vandaag is het 20 oktober.

Een datum die ik nooit zal vergeten.

Ook de collega’s van de Rabobank zullen zich deze dag herinneren.

Een dag waar ik vocht voor mijn leven en een lieve collega het leven liet.⭐️✨

Precies 4 jaar geleden werd ik voor het eerst geconfronteerd met de ziekte kanker. Op maandag 20 oktober ben ik voor de eerste keer geopereerd.

Ook een lange zware operatie. Ik heb toen ruim 2 weken op deze afdeling gelegen. Een kamer 2 deuren hiervandaan. Gek dat ik nu 4 jaar later hier weer lig. Ik heb een groot offer gebracht om kankervrij te zijn. Nu moet het klaar zijn hoor!

De lekkage bij de afgeplakte wond blijft problemen geven.

Er ontstaat iedere keer weer een nieuw lek en het lijkt niet zo eenvoudig te dichten.

Zolang ze het op de afdeling maar op kunnen lossen is het goed, anders kan het zijn dat ik eerder naar de OK moet.

Dagelijks wordt mijn bed verschoond terwijl ik erin lig, maar vandaag kon ik toekijken vanaf de stoel ernaast. Het uit bed komen, gaan staan en op een stoel zitten gaat elke dag ietsje beter.

Vanmiddag kwamen Frank en Sven op visite en hadden heerlijk verse vruchtensap voor mij. Sven heeft mij een heerlijke massage gegeven, waar ik altijd zo enorm van geniet. De mannen klaagden wel een beetje over het feit dat ze te weinig in mijn blog voorkomen, dus bij deze. Mannen is het zo goed?