Maandag 4 juli. We hebben de luxe huurauto ingeleverd met nog twee relaxdagen voor de boeg. Terwijl ik op ons balkon van dertien meter lang (!!) zit, schrijf ik een stukje van dit blog. We hebben zij-zeezicht en kijken deels uit op de rots van Ifach met een hoogte van 322 meter boven het zeeniveau. Bij het zwembad van Hotel Sol y Mar is het uitzicht nog grootser. Zee, strand, de boulevard, de bekende rots aan de linkerkant en een berg aan de andere kant. Het is en blijft een prachtig plaatje, hoe vaak je er ook naar kijkt. Helemaal toen ik vanuit het zwembad trots naar onze kinderen keek, toen zij samen in zee naar de achterste boei zwommen.
Perfectly imperfect
Waar je je aandacht op richt, bepaalt wat je ziet, wat je voelt en wat je ervaart.
Als je in blijde verwachting bent, zie je overal zwangere vrouwen. Als je net bevallen bent, zie je steeds baby’s. Als je een rode bolide koopt, zie je ineens heel veel rode auto’s op de weg. Dit fenomeen wordt ook wel het Baader-Meinhof-fenomeen genoemd, ofwel frequentie illusie. Het doet zich voor wanneer hetgeen wat je net hebt gezien, ervaren of verteld plotseling overal opduikt.
Als je ‘perfectly imperfect’ bent, heb je dus oog voor mensen met een uitdaging. Ik in elk geval wel en ben vaak benieuwd naar het verhaal erachter. Zo zag ik op het strand een man met (vermoedelijk) een dwarslaesie in een soort waterrolstoel die aan de waterkant met zijn dochter aan tennissen was. Zijn kleine wielen zakten weliswaar diep in het zand en hij kon geen bal van de grond oppakken anders dreigde hij achterover te kukelen, maar hij deed het en genoot zienderogen. Ik vond het mooi om te zien en genoot in stilte met hem mee. Zou ik dat ook kunnen? Iets verderop zag ik een klein jochie met een onderarm-amputatie voetballen met zijn vader. Het vertederde mij. Een man met coördinatie problemen maakte al waggelend met een wandelstok een wandeling over het strand. Het leek alsof hij elk moment voorover met zijn neus in het zand zou vallen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
Zondag was het druk op het strand, want de locals vierden het weekend. Zoals zij elke dag het leven vieren.
Het is altijd een feestje, hele families zitten met z’n allen op een paar kleedjes onder een veel te klein parasolletje. Koelbox vol met eten en drinken mee. La vida buena, heerlijk! Het was warm en ik wilde heel graag het water in. Toch moest ik opnieuw die drempel van ‘schaamte’ over, om te gaan zwemmen. Nou, het zwemmen is op zich geen probleem, het ’te water’ gaan wel. ???? Nu zouden er zo mogelijk nog meer ogen op mij gericht zijn. Stom dat ik daar zo onzeker over ben, terwijl ik juist zelf met een glimlach heb zitten kijken naar mensen die de uitdaging ook gewoon aangingen. Natuurlijk herpakte ik mezelf, stond stoer op en werd door de familie begeleid om de zee in te gaan. Ik hupste met krukken het water in, hield de sterke arm van Sven stevig vast en gooide de krukken op de kant in het mulle zand. Springend op mijn ene been ging ik verder het water in en zo snel als ik kon, ging ik zitten en kruipend verder. Het water was warmer dan de vorige keer, maar ook verfrissend. Het was fijn om te zwemmen. Trots sprong ik na een tijdje, steunend op de armen van zoon- en dochterlief, de zee uit. Misschien hebben mensen ook naar ons tafereel gekeken met een glimlach op het gezicht… ????
Denia
Een geliefde badplaats, mooi gelegen rond een lage heuvel met kasteel.
De oude stad is de favoriete wijk in Denía en wordt gedomineerd door een Moors kasteel vanwaar je prachtige uitzichten hebt op de stad en zee. Het centrum is gezellig met een kleurrijke winkelstraat met mooie platanen en volop winkels en terrasjes. Dénia is ook een belangrijke vissershaven.
Als jullie naar Denia komen, gaan we ‘Arroz a Banda’ eten!
Met oud-collega Anky, die afgelopen week met Angel bij ons in Calpe was, hadden we afgesproken ook een dagje naar haar woonplaats te komen. Het plan was om samen met onze gezinnen te lunchen. Rond half drie reden we haar straat in, maar ik had geen idee waar we precies moesten zijn. Na een kort telefoontje deelde ik onze locatie. ‘Wij komen nu naar beneden en hoop dat je me dan ziet.’ Ja! Daar zag ik een paar armen in de lucht zwaaien. We zouden meteen doorrijden naar het restaurant waar ze een tafeltje had gereserveerd, want we waren iets aan de late kant. Zij reden voorop en wij volgden hen door de straten van Denia, totdat we bij het visrestaurant uitkwamen. Prachtig gelegen aan het water.
Het zat bomvol Spanjaarden. Een goed teken als je het mij vraagt.
We namen plaats aan een ronde tafel en niet veel later proostten we op een gezellige middag. Salud! ???? We bestelden wat tapas als voorafje en als hoofdgerecht natuurlijk de beloofde ‘Arroz a Banda’. Ik kende het gerecht niet en was heel nieuwsgierig wat dat nou precies was. Het blijkt een relatief eenvoudig en goedkoop recept waarvan de oorsprong ligt bij de vissers van Valencia. Zij maakten na het verkopen van de vers gevangen vis, rijst om bij de vis te doen die ze niet hadden verkocht of was overgebleven omdat ze van mindere kwaliteit waren. Het lijkt eigenlijk op een simpele paella. De traditie zegt dat je het, in combinatie met een beetje alioli, uit de pan moet eten. Het was erg lekker en gezellig lepelen zo uit die grote pan. Het toetje was een ongekend grote tompouce met chocolade, die we met elkaar gedeeld hebben.
Playa de Les Marines.
Met de auto gingen we vervolgens naar Playa de les Marines. Na een koffietje bij een strandtent, was het tijd voor een frisse duik. Ik huppelde achter de meute aan het strand op, trok mijn lange strandjurk uit en bedacht me ineens dat Anky en Angel mij nog niet in zwemkleding hadden gezien. Oeps! Ik stelde dan ook maar meteen de vraag hoe het voor hen was om mij zo met één been te zien. ‘Ja, best heftig en confronterend’ en dat begreep ik volledig. Maar hé, ik zie er dan wel anders uit, ik ben en blijf gewoon de levensgenieter Ilse hoor!En door.
Nu sprong ik aan de arm van Anky en Lynn de golven in. Dat was voor mij dan weer best heftig, want ik werd constant onderuit gehaald. Op één been sta je niet heel stabiel. ???? Gelukkig ben ik heelhuids het water uitgekomen en hebben we tot een uurtje of acht heerlijk op strand liggen kletsen. We hebben alle oud collega’s de revue laten passeren, oude liedjes gezongen en herinneringen opgehaald; de nodige feestjes, concerten (ook die van Michel Jackson in Santa Cruz en Ricky Martin in Adeje), excursies, Hollandse avonden en kampeerweekendjes. Wat hadden we het goed in die tijd en wat hebben we genoten. Nu nog steeds met terugwerkende kracht! ????
De laatste vakantiedag
Een akkefietje.
Nog voor het ontbijt had ik de meeste kleding al in de koffers gegooid. Eén koffer voor de was en één met nog schone spullen. Het kon maar gedaan zijn en zo creëerde ik wat extra tijd voor in de namiddag bij het zwembad. Maar zover was het nog niet, we mochten nog één keer genieten van het laatste uitgebreide ontbijt van de vakantie. Nog een keer lekker smullen van al het lekkers en dan de komende weken op rantsoen, dat is helaas echt nodig. ????
Ik heb bijna drie boeken uitgelezen. Best knap als je weet dat mijn luikjes steevast dichtvallen als ik met mijn neus in de boeken zit. Een concentratie dingetje zal ik maar zeggen. ???? Het boek van Lieke Hester ‘Het kan ook nooit normaal’ is trouwens een echte aanrader. Zij vertelt over haar belevenissen als hoofdagent. De korte verhalen zijn inspirerend, leuk, grappig, spannend en soms ook beangstigend en verdrietig. Een pageturner! Maar goed, tussen het lezen en zwemmen door moest er ook geluncht worden. Zo gingen we de boulevard op om een tentje te zoeken voor de laatste Spaanse tapas. De mannen tilden de rolstoel naar beneden, terwijl ik de trap afsprong. Vanaf daar ging ik rollend verder, vonden we een geschikt terrasje en werd er een tafel voor ons gedekt.
We zaten nog maar net toen ik ineens een sacherijnige man in Spaans hoorde zeggen, dat ik ‘in de loop’ zat.
Ik was me van geen kwaad bewust, reageerde verontschuldigend en rolde iets verder onder tafel. ‘Kunt u er zo door?’ vroeg ik in mijn beste Spaans, maar ik kreeg een tirade van lelijke woorden en een hoop handgebaren naar mijn kop geslingerd. Voor ik het wist, stonden er verschillende Spanjaarden op, om de man op zijn gedrag aan te spreken. We kregen bijval van alle kanten en terwijl ik dichtsloeg ging de man nog harder te keer, liepen de gemoederen hoog op en dreigde de boel te escaleren. Bizar hè?! Frank was woest. Als hij gewoon gevraagd had of hij er door mocht, was er niets aan de hand geweest. Hij was duidelijk gefrustreerd en botvierde dat op mij en dat pikten de omstanders niet. Hij werd op zijn nummer gezet en weggestuurd. Zijn verdiende loon! We besloten wel van tafeltje te wisselen om de doorgang open te houden. We zaten op onze laatste dag niet te wachten op dit soort stomme akkefietjes. ????
De tapas waren heerlijk en terug bij het zwembad konden we, met de bolle kant boven, uitbuiken.
De dag vloog voorbij. Beetje lezen, zwemmen, zonnen en natuurlijk een kleine siësta. Eind van de middag namen we een lekker drankje bij de poolbar. En nog een… ???? Ik vind dat het mooiste moment van de dag, om tot een uur of zeven met een wijntje te genieten van de zakkende zon met een heerlijk lounge-muziekje op de achtergrond. The golden hour, I love it! ☀️ De avond sloten we af met een dinertje op de boulevard, in het restaurant waar we de eerste week ook al een keer waren geweest. De mannen kozen vlees, Lynn en ik gingen voor de groente paella, het toetje hebben we gedeeld. En ja, op de laatste avond wilden we ook nog snel wat kopen op de kleine markt aan de boulevard. Op de valreep heb ik een nieuw tasje gescoord en Lynn drie paar oorbellen. Wij waren blij en tevreden!
HV 6142 Alicante – Amsterdam
De kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is.
De wekker ging iets na vijven in de ochtend, veel te vroeg als je het mij vraagt. Ik had amper geslapen. ???? We stonden om kwart voor zes al op de hoek van de straat op de Tui-bus te wachten. We waren de eersten die opgehaald werden en hebben ruim twee uur lang rond gereden om mensen op te halen. Ook in Benidorm. Gaar kwamen we op de luchthaven aan. Bij de balie werden de koffers ingecheckt en mijn rolstoel gelabeld. Ook nu hadden we vijf kilo overbagage, maar hoefden deze keer niet bij te betalen. Mij werd verzocht de rolstoel bij de servicebalie te laten registeren, ondanks het feit dat ik geen assistentie nodig had. Dus dat hebben we dan maar netjes gedaan. Vervolgens mochten we door de controle speciaal voor rolstoelers. Best een grappig gezicht eigenlijk, al waren het voornamelijk ouderen in een leenstoel met assistentie. Na een veel te dure koffie en een klef broodje mochten wij, mensen op wielen, als eerste boarden. Zonder vertraging gingen wij uiteindelijk de lucht in, op naar Amsterdam. Op naar Sim! ????
Spanje, het land van…
- de zon en het buiten leven. ????
- de mooie Spaanse taal. Ik ben het nog niet verleerd hoor! ????
- temperament; enthousiast, geestdriftig, hevig, heftig en intens.
- de siësta; fiësta, siësta, tequilla, repeat. ????
- de vino’s, Sangria en Tinto de Verano. En je kunt echt nog een flesje huiswijn kopen voor €15.
- de Spaans keuken; tapas, churros en paella’s.
- uitgebreid lunchen en laat dineren. Me gusta mucho!
- ongelofelijk veel hondenbezitters. (overigens hoofdzakelijk kleine keffende viervoeters)
- redelijk toegankelijke stranden en lange rolstoelvriendelijke boulevards, maar het blijft voor de rest keihard werken hoor. ????
- de Flamenco dans. ????????
- druiven op oudjaarsavond. Het is een traditie om twaalf druiven te eten bij elke klokslag vanaf 00.00 uur.
- de dingen meer op z’n beloop laten. Niet altijd alles hoeft gepland te worden. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren.
- afspraak is afspraak. Tijd is tijd. QUE??? ????
- de Spaanse mentaliteit; sociaal, open, vriendelijk (nou ja, met uitzondering van die oetlul van de laatste middag dan ????), ze houden van muziek, siësta en zonneschijn, maar bovenal houden ze van het leven!
- La vida buena!
Spreuk van de dag
Kies ervoor om de rest van je leven
je mooiste leven te gaan leven! ✨
Positieve vibes
Klinkt als een heerlijke vakantie! Fijn dat jullie zo genoten hebben, en hopelijk nieuwe energie op gedaan!
Zeker! Op naar de volgende holiday! ????
Heerlijk genoten zo te zien en te lezen! En nu weer lekker bij Sim in je eigen bedje; ook weer fijn!!
Precies, thuiskomen is ook altijd fijn. Sim was heel blij! X
Hoi Ikse,
Wat hebben jullie genoten ! Het was althans zo werd het in jouw verhalen gezegd een mooie heerlijk gezellige vakantie !
Heel fijn!!! Hier kun je weer ff op vooruit! En in Nederland staat ook weer eens een erg warme periode op stapel ….. met 4 dgse weer bloedheet pffff niet fijn voor mij als loper .. maar ja we Will see !
Alvast welkom thuis !!
Ik ga nu naar de Stones ! Yoehoeee
Liefs
Anbet
Wat een heerlijke blog weer, je hebt genoten zi te lezen, fijn Ilse! X
Dank je! Het was heerlijk, jammer dat het alweer voorbij is. Gelukkig hebben we de foto’s nog…????
Hi! Het was heerlijk! Ja, ik hoorde dat we het hier in Holanda ook warm gaan krijgen. Ik wens jullie alvast veel succes bij de vierdaagse!????
Hoop dat jullie genoten hebben van de Stones! Liefs ????
Prachtige vakantie gehad zo te lezen en inderdaad het Spaans niet verleerd, geweldig om Anky en Angel nog ontmoet te hebben , leuke herinneringen blijven , lieve groetjes ????
Ja dat was het zeker Martien! Zo leuk om Anky en Angelito (zoals ik hem altijd noem) weer eens te zien en spreken. Dan lijkt de tijd te hebben stil gestaan, tenminste qua gevoel dan. Uiterlijk niet, haha! ????