Je hebt van die dagen die anders verlopen dan je verwacht had.
Vandaag is zo’n dag.
Het is een beetje chaotisch.
De vacuümpomp van mijn wond slaat alarm.
Artsen lopen in en uit.
Er blijkt een lek te zitten bij de afgeplakte wond.
Op zich niet erg, maar het lek laat zich niet zo gemakkelijk dichten.
Dr. Dijkstra komt langs en vertelt dat ik volgende week dinsdag weer geopereerd word. Operatie nummer 4.
De dag erna zal fase 2 van mijn proces van start gaan.
Ik word overgedragen aan Revalidatiecentrum Heliomare.
Heel spannend en heel eng.
Hier in mijn kamer voel ik me veilig. Als er wat is druk ik op de bel en komen ze mij helpen.
Als ik pijn heb, wordt het pijnteam ingeschakeld.
Als er iets mis is met de wond, staat mijn arts naast mijn bed.
Elke nieuwe stap is eng, maar biedt ook weer een uitdaging.
En die uitdaging…ga ik natuurlijk gewoon aan!
Er volgen nog wel wat kleine operatieve ingrepen, dus helemaal los van het LUMC ben ik voorlopig nog niet.
De middag verliep zo mogelijk nog hectischer.
Tijdens het bezoekuur moest ik een CT scan van mijn heupgebied laten maken.
De mobiele dienst zorgt ervoor dat ik met bed en al naar de röntgen/ CT afdeling gebracht word. Deze keer ging zuslief mee.
Je wordt daar aangemeld en op een soort bed- parkeerplaats achtergelaten.
Zodra je aan de beurt bent, komen ze je halen.
Het vervelende is dat ik van mijn bed overgeheveld moest worden op het bed van de scanner.
Ik kan je vertellen, dat was niet echt prettig. ????
De contrastvloeistof vloeit door mijn aderen en voelt brandend aan. De scan wordt gemaakt.
Nu maar weer hopen dat het er goed uitziet en dr. Dijkstra tevreden is. ????????
Daarna weer terug naar mijn veilige kamer.
Zucht. Rust.
Helaas.
De piepjes vierden feest vandaag.
De alarmbellen van mijn vacuümpomp gingen opnieuw af.
Dus weer kwamen de nodige artsen om te zoeken naar het lek.
De visite stond buiten mijn kamer te wachten.
Toen eindelijk het lek gevonden en gedicht was, kon ik weer een gezellig kletspraatje maken.
Wat een dag, ik heb zelf niet veel gedaan, maar ik ben kapot. Nu pas op de plaats, rust!
Lieve Ilse, vanuit Atlanta volg ik je in dit moeilijke traject. Wat een power straal je uit. Het is letterlijk en figuurlijk overleven maar dat moet je toch maar effe doen. Diep respect voor je hoe je alles ondergaat en dan ook nog de kracht hebt om het dagelijks in een blog te schrijven. Weet dat mijn situatie totaal anders is maar elk klein stapje vooruit geeft hoop, kracht en energie. En daar doen we het voor????????Wens je heel veel van dit alles toe en een hele dikke knuffel van mij Karin????
Wat een dag! Je hebt je rust verdiend.
Ze laten je vast niet naar Heliomare gaan als ze niet het vertrouwen hebben dat je daar in goede handen bent. Neem al je kaarten, bloemen, ballonnen mee en je krijgt ook daar de mooiste kamer.
Ilse, Ilse Ilse, wat een dag. Maar t wordt beter. Als je naar Heliomare mag gaan is dat toch een behoorlijke stap. Als je daar niet goed genoeg voor zou zijn, laten ze je echt niet gaan. Waar is Heliomare ? dichter bij je familie ?
Bijt door meis. xxx
Ja Heliomare ligt in Wijk aan Zee, dus voor mijn gezin dichterbij huis. Ik bijt me er wel doorheen hoor. Komt goed ????
We denken aan je Ilse!! xx
Lieve Ilse wat een narigheid allemaal weer. Het is altijd zo bewonderenswaardig dat je zo positief blijft! Wonderwoman! Dikke kus Janine
Tjeetje Ilse, hefti allemaal.
Dikke knuffel
Lieve Ilse, wat een dag weer vandaag. Morgen weer een nieuwe dag. Ik lees iedere dag je verhaal. Je bent een topper. Als je in Heliomare bent kom ik heel graag even op bezoek. ❤️❤️❤️