Margriet

Vandaag heb ik gehoord dat de Margriet met mijn verhaal niet in mei maar nu vrijdag al (5 april) in de winkels ligt! De vooraankondiging bleek al in de vorige editie te zijn gepubliceerd. Wist ik niets van, een kennis van Manja had het opgemerkt. ????

Links van de foto van het bord onder het kopje ‘Persoonlijk’.

Het verhaal is mooi beschreven door Alice Binnendijk, maar het blijft heftig om te lezen. ????

KWF

De online campagne voor de Ride for the Roses gaat van start. De eerste advertenties komen volgende week online. Ze zetten in op Facebook en komen uit met een set aan ‘inhoudelijke’ verhalen. Hierin delen ze ook mijn verhaal.

Zodra ik op mijn bed lig en mijn blog ga schrijven, denk ik altijd ‘pffff…wat een dag’. Er gebeurt zoveel, mijn dagprogramma staat vol met allerlei verschillende therapieën. Super leuk, maar zoveel indrukken. Mijn hoofd maakt soms overuren. De gesprekken die ik hier voer zijn vaak luchtig, maar soms ook heel intens. De collega revalidanten die oprecht blij en ontroerd zijn als ze mij zien lopen met de prothese. We delen hier onze hoogte en dieptepunten. Dat is zo mooi!

Deze ochtend heb ik weer lekker gezwommen en ja het was weer een soort golfslagbad, met dank aan meneer de ervaren zwemmer revalidant. ???? Vreselijk vies als je zo’n golf zwemwater in je mond krijgt…???? Toen ik helemaal opgedroogd was ging ik handbiken. We hebben een rondje Kruisberg gedaan van 12 km. Dat is al bijna de helft van de 25 km route van de Ride for the Roses, die ik in september zal gaan fietsen in Goes.

Het was best lekker weer, niet te warm en niet te koud en het zonnetje☀️ scheen.

In de middag had ik een afspraak met de arbeidsdeskundige van Heliomare, zij kan mij helpen en adviseren over de mogelijke trajecten die komen gaan. Precies om twee uur kwamen Manja, mams en Nicky de grote oefenzaal in lopen. Ik had net mijn been opgehaald en zo kon ik trots laten zien dat ik weer een beetje kan lopen. ???? De prothesebouwer keek mee terwijl ik in de loopbrug liep. Nu en dan moest ik even stoppen en ging hij sleutelen aan mijn been. Het been was te lang, waardoor ik met het been sleepte. Ik moest gaan zitten, hij haalde mijn onderbeen van de prothese eraf en ging deze korter maken in zijn knutselkamer. Niet veel later kwam hij terug, maakte mijn been weer compleet (????) en mocht ik weer lopen. Nu ging het beter.

Ik had even pauze, dus tijd voor een bakje koffie met mams, zus en Nicky. Bij de fysiotherapie mocht ik weer lopen en ook nu was de prothesemaker erbij om mijn knie opnieuw in te stellen. Mijn heupgewricht is mechanisch, maar mijn knie is een zogenaamde microprocessorgestuurde prothese die allerlei sensoren bevat die de beweging van de knie en van mij (de gebruiker) detecteren, opslaan en omzetten in een gepaste reactie oftewel beweging. Helaas heb ik ook bij het lopen fantoompijn en ook hier proberen we een oplossing voor te vinden. Het heeft tijd en aandacht nodig, maar ik ga er alles aan doen om goed te leren lopen.

Rond vier uur kon ik de dames mijn kamertje laten zien. Het voelt wel echt als mijn plekkie. Er lag post en een pakketje uit Tenerife op mij te wachten. Super lief! ????

We hebben lekker een kopje thee gedronken en bijgekletst. Daarna gingen we beneden spareribs eten en hebben we ter afsluiting koffie gedronken in de Orangerie. Het was een mooie en gezellige dag! ????