Sta altijd op
en zoek jouw zon
je bent sterker
dan je ooit denken kon ????
Bijmar

Vlucht

Amsterdam – Tenerife: HV 6673 14.20 – 18.00 uur

Vrijdag
De aanvliegroute was prachtig, Pico del Teide de trots van het eiland, torende boven alles uit. In de verte zag je de contouren van La Palma, El Hierro en La Gomera. De daling werd ingezet, het was strak blauw met slechts hier en daar een verdwaald wolkje. Mijn gebroken hart maakte een klein sprongetje. We zijn er!

Als je met een rolstoel reist mag je vaak als eerste het vliegtuig betreden, maar daarentegen bij aankomst op de bestemming ook als laatste het toestel verlaten. ????

Ach, we hadden geen haast en ook het reizen met een beperking en alles wat daarbij hoort went, zullen we maar zeggen. Terwijl Sven (oftewel Pietje Pakezel) alle spullen verzamelde; twee rolkoffers, zijn rugzak, mijn rolstoeltas en wat losse kussentjes, mochten we op de eerste rij wachten totdat de rolstoel bij de ingang afgeleverd zou worden. Leggy had ik om praktische redenen thuis gelaten, tot groot genoegen van Sven, die anders mijn prothese meerdere malen in zijn nek had moeten mee sjouwen. ???? Het toestel liep heel langzaam leeg, na viereneenhalf uur vliegen is geduld een schone zaak, maar eindelijk kwam de vraag of de ‘silla de rueda’ met ‘ruedas rojos’ van mij was. ‘Que si hombre‘, antwoordde ik op mijn beste Spaans en hupste blij door de slurf naar de plek waar de stoel op mij stond te wachten. De airport-assistentie lieten we achter bij de andere rollende reizigers die hun hulp harder konden gebruiken. Wij redden ons prima en gaven plankgas richting de aankomsthal.

Een voetganger is iemand die zijn auto gaat halen. ????

We hadden slechts handbagage en konden daardoor meteen naar de balie van Cicar Rent a Car. Onze envelop met autosleutel lag al klaar, dus het was een kwestie van handtekening zetten op het huurcontract en afrekenen. Op de vraag of we een tweede chauffeur op het contract wilden (de man achter de balie kon mijn eenbenige persoontje niet zien), besefte ik dat ikzelf natuurlijk nooit meer een auto kan huren. Normaalgesproken reed Frank altijd tijdens vakanties. Hmmm, weer zo’n confrontatie momentje. ???? De enige auto die voor mij geschikt is, staat thuis voor de deur, verder zal ik het met mijn hulpmiddelen moeten doen. Het is niet anders. Sven zou deze reis de kilometers in zijn eentje moeten vreten. Dat vond hij overigens helemaal niet erg hoor! Toen ons was uitgelegd waar de auto stond, rolde ik achter hem aan richting de parking. Er stond een prachtige Citroen C3 Sport voor ons klaar. De kofferbak was niet echt groot, maar toen we de achterbank hadden opgeklapt, paste de hele rolstoel erin. Gelukkig hoefden we er geen bouwpakket van te maken, wel zo praktisch en fijn.

‘Als ik het goede vliegtuig heb gevolgd, dan zijn jullie geland. Bienvenidos!’ schreef oud collega Wilma.

Ook vriendin Manja appte zodra ik geland was. Dat was nog eens een warm welkom! Binnen twintig minuten kwamen we Los Cristianos binnen en reden langs Edificio Simon, het complex waar ik jaren gewoond heb. Bij Torres del Sol, gelegen naast VistaSur en dichtbij Parque Santiago 3 en 4 (voor de Tenerife kenners), parkeerden we de auto en gingen we via de hoofdingang naar binnen. Eerlijk gezegd zijn het niet de mooiste torens van het zuiden, maar onze studio was een Airbnb gelegen in het laagbouw gedeelte van het enorme complex. En ja, er was gewaarschuwd voor trappen. De superhost Natalya had bij reservering haar zorg uitgesproken, omdat er geen lift was waar ik gebruik van kon maken en ik een trap moest bedwingen met elf treden. Oké, misschien niet de handigste keuze, maar er was een degelijke armleuning en ach ik kan springen, dus hadden we de boeking definitief gemaakt. Zo wist ik zeker dat ik voldoende beweging zou hebben! ????

De studio met witte en gele tinten zag er fris, schoon en verzorgd uit.

Hey alcohol, we hadden een deal. Ik drink en jij maakt me grappig, sexy en leuk. Ik heb de foto’s gezien. We moeten praten! GewoonDames

Het voelde meteen heel vertrouwd, als vanouds. Alsof de tijd had stil gestaan. Na wat gekeuvel zijn we via de boulevard Los Cristianos ingelopen, gerold en ja ook deels geduwd, om gezellig even bij te kletsen en te genieten van wat tapas y vino. En volgens mij was er meer wijn dan tapas, want Sven heeft diezelfde avond bij thuiskomst het ontbijt genuttigd, haha. Die arme jongen had gewoon honger en wij maar kletsen, blablabla… ???? Het was super leuk om elkaar weer te zien en de herinneringen en sappige verhalen vlogen al snel over tafel. Heerlijk! Niets veranderd, nou ja… bijna niets.

Pico del Teide

Met zijn 3718 meter hoogte is de vulkaan de hoogste berg van Spanje. De laatste uitbarsting was in 1909.

Benzine hamsteren.

Met uitkijk op Pico del Teide, dronken we cappuccino op het terras van El Parador.

We zijn op zoek naar een restaurant voor vanavond, heb jij nog tips?

Vervolg.

Het kan je niet ontgaan zijn, dat ik deze dag beter in mijn vel zat. Ver weg van huis, van het verdriet, de angsten en onzekerheden. Alsof het er niet is, alsof het allemaal één grote nachtmerrie was. Ik heb echt mijn best gedaan het los te laten en deels is dat zeker gelukt. In mijn volgende blog kun je lezen hoe de rest van onze minivakantie is verlopen en geloof me, we hebben een hoop gedaan, gezien en gehoord. Een tipje van de sluier; we zijn in Buenavista langs geweest bij het huis van mijn ex-schoonouders en wat ik daar hoorde, heeft mij diep, heel diep geraakt. Maar daarover volgende week meer!

Spreuk van de dag

Koester en geniet
Ik denk dat ik het door heb
Ik denk dat ik het weet
Niet teveel wikken
Wegen en knikken
Durf te dromen
Geloof in een kans
Koester en geniet
Meer is het leven niet ❤️