Om half acht werd ik gewekt en realiseerde ik mij meteen dat het een spannende dag zou worden. Ik moest namelijk voor controle van de huidtransplantatie naar Leiden en daar hangt veel vanaf. De ambulance was rond negen uur besteld, dus voor die tijd moest ik klaar zijn met het hele ochtend ritueel.

De ambulance kwam wat later dan verwacht (kwart over tien????) omdat ze een spoed melding kregen. Ja en die gaan natuurlijk ten alle tijden voor, maar ik ging mij zorgen maken, omdat de afspraak in het ziekenhuis om half elf gepland stond. Dan is het wel niet mijn verantwoordelijkheid, maar toch. De verpleging van Heliomare had wel doorgebeld dat ik wat later zou zijn. Drie ambulancezusters kwamen mijn kamer in met brancard, zo dat zag er indrukwekkend uit. Girlpower!! ????

Ik werd weer overgeheveld van mijn bed naar de brancard. Daarna met de lift naar beneden en de ambulance in. De rit verliep prima, rond elf uur waren we op de plaats van bestemming.

Bij de wondpoli was mijn naam al bekend, omdat zij Nicolette moesten informeren als ik gearriveerd was. Binnen vijf minuten stond ze er en kregen wij een behandelkamer toegewezen. Twee van de ambulancezusters gingen een bakje koffie drinken, terwijl de derde bij mij bleef.

Nicolette haalde er een collega bij en samen hebben ze eerst het plastic verwijderd (au! tere huid), toen de sponsen (ook au!) en de afzuiger (au, au) hiermee was de vacuümtherapie gedaan. Yes!! De VAC pomp is eraf! Jihoe!! ???? Na ruim 2 maanden. Ja de pomp heeft mij heel veel goeds gebracht, maar ook veel gedoe. Alarm piepjes overdag en ‘s nachts om gek van te worden. Ik ben dankbaar dat het resultaat goed is, maar ik zal het zeker niet missen.

De wond werd gespoeld, de nieuwe (donor) huid op de wond zag er grotendeels goed uit. ???? Een paar plekjes hebben het moeilijk, maar dat komt vast goed. Ook hebben ze de meeste hechtingen eruit gehaald. Vanaf nu moet de wond elke dag gespoeld en opnieuw verbonden worden. Op maandag 24 december mag ik weer op controle naar Leiden. Dan gaan ze ook het verband van het donorgebied (wat nu een grote schaafwond is) op mijn linker bovenbeen eraf halen. Klinkt ook niet fijn, maar wat moet, moet!

Nu eerst genieten van het goede nieuws! ????????✨

Aangezien de ambulance op mij had gewacht, konden we meteen weer retour naar Wijk aan Zee. Hier aangekomen kreeg ik al snel de lunch, omdat het al half twee was. De artsen en de verpleging kwamen in de loop van de middag langs om te vragen hoe het gegaan was. Iedereen was blij voor mij! Nu kunnen we langzaam vooruit. Stapje voor stapje mijn trainingsprogramma uitbreiden. Wel heb ik daarna een klein dutje gedaan, omdat het best intensief was allemaal.

Frank en Sven kwamen voor het eten op visite, altijd fijn. Mandy kwam bij mij eten en had heerlijk Surinaamse roti met kip meegenomen en een flesje rode wijn 0% . Super lief en lekker! Helaas kreeg ik echt pijn en last bij het zitten im mijn rolstoel, dus moest ik terug naar bed. Niet lief van mij, want ik liet Mandy met de ‘afwas’ zitten…????

Het kopje thee met een truffel ???? hebben we genuttigd in mijn kamer.

Nu chillen met nog een kopje thee en…vooruit nog één truffel dan. ????

Cadeautje 10 van de Rituals advent kalender was een flesje Body mist. ????

Je hoeft jezelf niet te bewijzen, als je je eigen waarde kent. Je mag jezelf gelukkig prijzen, als je zijn durft wie je bent.

Martin Gijzemijter