Duizend dankjes. ???? Lief leven

Kleine blosjes op mijn wangen. Wat mooi om te lezen en te horen dat mijn vorige blog over het behalen van het IPSO certificaat basistraining gesprekstechnieken, maar ook de ode aan mijn rolstoel, zo gewaardeerd worden en toch ook wel het een en ander hebben losgemaakt. Warme reacties, (h)erkenbaarheid en zelfs de vraag om het verhaal verder te mogen delen. Dat is voor een schrijver en blogger een prachtig compliment. Natuurlijk mag dat. Altijd. Ik schrijf wat ik voel, denk en meemaak als (ex)kankerpatiënt en eenbenige met prothese en rolstoel. Meer is het eigenlijk niet. Het leven heeft mij getekend en veel wijze lessen geleerd en daarmee ben ik geworden tot wie ik nu ben. Ilse2.0. Als ik op wat voor manier dan ook anderen weet te bereiken, positief te raken of te inspireren is mijn missie geslaagd. Daar doe ik het voor!

Van studentikoos naar studentiloos… ????

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ons Lynn is gestopt met haar studie Gezondheid en Leven aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ondanks dat ze met veel enthousiasme was begonnen en zelfs een paar prachtige cijfers scoorde, was het toch niet wat ze ervan verwacht en gehoopt had. Natuurlijk zijn we met haar in gesprek gegaan, maar het is belangrijk dat ze gelukkig is en dat doet wat ze leuk vindt. Als dat niet het geval is, moet je herijken en nieuwe plannen maken. Ze heeft nu onverwachts een tussenjaar en dus genoeg tijd om opnieuw te gaan onderzoeken welke studie ze wil gaan oppakken. De komende maanden gaat ze vooral werken om te sparen voor een mooie reis. Tenminste als er voldoende werk is met al die nieuwe Corona maatregelen. ???? De wereld ligt in elk geval weer geheel voor haar open.

Het gaat er niet om welke weg je inslaat, maar om het spoor dat je achterlaat. Vincent Mepschen

Eigenlijk zijn we allemaal student van het leven en leren we elke dag. Jong en oud. Dag in, dag uit. Maar als je niet meer doet wat je leuk vindt of als het om wat voor reden dan ook niet meer gaat, is het belangrijk om je plannen bij te stellen. Om uiteindelijk dat te gaan doen waar je blij van wordt en waar je energie van krijgt. Soms heb je echter geen keus en bepaalt het leven dat dingen anders gaan. Tegenslag geeft nieuwe inzichten (daar weet ik alles van!) en daagt je uit om sterker te worden en nieuwe dingen te leren. Acceptatie is de eerste stap van het overwinnen van de gevolgen van tegenslag, de andere stapjes volgen vanzelf. ????

Oppdater (update) Oslo.

Onze Sven leert en geniet nog altijd van het Noorse studentenleven en het gaat hem goed af. Oslo kent hij inmiddels op zijn duimpje (op de kroegen na vanwege de hoge bierprijzen ????), maar hij heeft ook prachtige binnenlandse reizen gemaakt naar de hoofdstad van Fjord-Noorwegen; Bergen en één van de mooiste landschappen ter wereld; de eilandengroep Lofoten voor de kust van de provincie Nordland in het noorden van Noorwegen. Wist je trouwens dat er maar weinig steden ter wereld  trotser zijn op de 200 (!) regendagen per jaar dan de stad Bergen? ???? Die trotse regen heeft zoonlief ook mogen ervaren, haha. Sven is zelfs met een groepje ‘mede exchange students’ een weekendje naar Litouwen geweest, niet vanwege het landschap, maar de goedkope alcohol. Ze hebben het er goed van genomen begreep ik. En gelijk hebben ze! ????

Nieuwe maatregelen

Daar gaan we weer…????

Wat een gedoe hè? Waren we eindelijk van de meeste maatregelen af, moeten we terug in het gareel. We horen niets anders meer dan geluiden over stijgende besmettingscijfers, mondkapjes, QR codes en dat er weer een hoop minder kan en mag. Een milde Lock down. Stom! We moeten ons opnieuw resetten, lastig want overal is het anders. Wel een mondkapje, geen mondkapje. Wel een QR code laten zien, geen QR code laten zien. Ik ben nu het spoor al bijster. Bij de badminton werd de QR code weliswaar gescand, maar ontstond de vraag onder de recreanten of we dat elke keer opnieuw moeten doen. Ik bedoel als ik nu de code van mijn vaccinatie kan laten zien, heb ik die morgen en overmorgen ook nog. Maar ja, lijstjes bijhouden met de namen van wie er een QR code heeft mag dan weer niet volgens de huidige privacywetgeving (AVG). Kortom, voldoende stof voor onduidelijkheid hoe hier mee om te gaan, kleine discussies en wat onenigheid. De meesten zijn overigens volledig gevaccineerd, een enkeling zal een negatieve test moeten kunnen tonen.

Zeg mondkapje waar ging je henen? Tierelieren ????

Bij de fysiopraktijk is het weer anders. Mondkapjes zijn voor iedereen verplicht in de receptie, hal en behandelkamers, niet in de sportzaal. Bezoekers van de praktijk met een medische oorzaak worden niet gecontroleerd op een QR code, de hobbysporters wel. Gisteren rolde ik vrolijk met fiets en al naar binnen. Oeps, mondkapje vergeten. Ik voelde in al mijn zakken en keek in mijn handtas, maar geen masker te vinden. Ja, ik wist dat er één achterin mijn rolstoeltas zat, maar daar kon ik, zittend op mijn handbike, niet bij. De tas is te diep en ik kan die draai met mijn rug niet maken. Met een hoop excuses rolde ik snel verder, koppelde ik in de hal mijn bike af en ging de kleedkamer in. Staand grabbelde ik achter uit mijn tas een rood/ roze kapje. Volgens mij kon deze wel een wasbeurtje gebruiken, maar bij gebrek aan beter, moest ik het er maar mee doen. Of dit nou echt helpt tegen besmettingen…. ????

Elswout

Onze hond is niet zomaar een hond….het is een hele gekke hond!

Lynn, die nu dus tijd over heeft, vroeg of ik mee wilde naar Elswout voor een wandelingetje met Sim. ‘Ja, natuurlijk. Graag!’, reageerde ik enthousiast. Heerlijk even naar buiten en wandelen in mijn favoriete bos. Mijn prothese ging op de achterbank, Sim in de kattenbak (waarom heet het eigenlijk een kattenbak? Het zijn toch vaak honden die achterin zitten…????) en samen reden we naar het landgoed in Overveen. Op de parkeerplaats deed ik mijn been aan, terwijl voorbijgangers stiekem probeerde te kijken wat ik in godsnaam achter het portier aan het doen was. ????

Het is niet zo dat we gezellig keuvelend naast elkaar lopen.

Nee, dochterlief loopt een stuk sneller dan ik tegenwoordig doe, dus strompel ik met Leggy langzaam en op afstand achter haar aan. Geeft niets, want ik geniet toch wel hoor. Het park zag er bijna sprookjesachtig uit, dankzij de vele herfsttinten. Echt prachtig. Wel moest ik extra goed opletten dat ik niet zou uitglijden op het natte tapijt van bladeren. Bij de grasvelden werd ik ingehaald door twee mannen. Terwijl ze mij passeerden hoorde ik ze iets zeggen over de mooie technieken van tegenwoordig, doelend op mijn been. Ik reageerde daarop en er ontstond een kort leuk gesprekje over kanker en innovatie.

Onze Sim liep verderop met Lynn en genoot zienderogen van het uitje. Bij het water kreeg meneer zijn doldwaze vijf minuten tot grote ergernis van Lynn en hilariteit van mij. Dat gekke beest sprong als een wilde het water in en uit en stormde vervolgens door de losse kleurige bladeren, die alle kanten opvlogen. Voor mijn veiligheid hield ik me vast aan een boom, want als die gekke lomperd op mij af zou stormen, zou ik verloren zijn; een knock-out of touchdown. ????

Lynn probeerde ons ongeleide projectiel tot rust te manen, maar zonder succes.

Haar arm was er al een paar keer bijna afgerukt en haar gezicht stond op onweer. Ik hing slap van het lachen tegen de boom aan. Dat hielp niet kan ik je zeggen.???? Nadat de waterkant totaal was omgeploegd, was dochter het zat. Ze pakte de riem, die ze eerder uit frustratie had losgelaten, sprak Sim streng toe en liep zonder omkijken dwars over het veld, terug naar de ingang en de auto. Ik moest over het pad terug, anders zou mijn prothesevoet steeds op het gras vastlopen, maar deed daar natuurlijk vééééél langer over dan de twee waarmee ik was gekomen. Puffend en zwetend bereikte ik de parkeerplaats, hield wijselijk mijn mond, deed mijn been af en stapte na betaling achter het stuur. Gelukkig zag ik weer een stiekeme lach op het gezicht naast mij… ????

Do-In Yoga

Een bijzondere, authentieke vorm van bewegen, ontwikkeld vanuit de Japanse Shiatsu en gebaseerd op de Traditionele Chinese Geneeskunde.

In het kader van ‘je moet van alles gedaan hebben in je leven’, had ik mij aangemeld bij het Inloophuis Kennemerland voor de Do-In yoga. Deze zou gegeven worden door medecursist van de basistraining Froukje en eigenlijk was dat ook de reden dat ik het aandurfde, deze voor mij nieuwe en onbekende vorm, uit te proberen. We waren met drie dames, gingen op de matjes zitten en kregen eerst een stukje tekst en uitleg. Bij deze yoga wordt er gewerkt aan het herstellen en opbouwen van je zelfhelend en regulerend vermogen. De oefeningen verbeteren de energiedoorstroming in je lichaam. Klinkt goed, toch?

Wist je dat Yoga en meditatie; je geen perfect, nooit sacherijnig, altijd lachend, engelen geduld hebbend mens maken? Maar je juist laat zien dat je gewoon oké bent met al je imperfecties?

We kregen verschillende oefeningen, houdingen, strekkingen en ademhalingstechnieken om te leren ervaren bewuster met je lichaam te bewegen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal flexibel en krachtig te worden. Eerlijk gezegd blijft het voor mij altijd een beetje lastig, omdat ik eigenlijk al heel hard moet werken om überhaupt in balans te blijven zitten. Als ik me even niet focus, kukel ik om. ???? Sommige dingen kon ik liggend doen, wat zij zittend deden. Al met al was het een fijne les en heb ik weer wat nieuws geleerd!

Spreuk van de dag

Maak herinneringen
Om te delen
Vier gelukjes
Elke dag
Maar neem ook
Ruimte en tijd
Om te huilen
Gewoon omdat het mag
Tegeltjeswerk