Vanochtend waren we alweer vroeg in de veren, omdat de hulp kwam. Het was Sven zijn laatste examendag. Spannend, maar het was een hele andere spanning dan die ik gisteren voor de controle voelde.

Mams en Manja kwamen gezellig op visite. Rond de klok van elf uur waren ze hier. We hebben buiten in het zonnetje een kopje koffie gedronken, daarna hebben we samen met Sven geluncht. Manja had weer lekkere broodjes en beleg meegenomen. We hebben gezellig zitten tafelen.

Sven vertrok naar school, voor zijn laatste examen Frans (Après????????????????) en wij zijn naar landgoed Elswout gereden. Ik had mijn rolstoel en krukken mee en wilde graag een andere route uitproberen, dan die ik met Lonneke had gedaan. We hebben een vrij grote ronde gedaan, ik deels in de rolstoel (????????) en deels op krukken (ook ????????????). Sommige paden zijn wat verhard, dus prima om te rijden. Maar bij andere paden lag er teveel mul zand, waardoor de wielen vastliepen. Het was echt rolstoel in, rolstoel uit, hupsen met krukken, rolstoel in, rolstoel uit, hupsen met krukken…???? Zo ging het ook met mijn jas. Jas aan, na het hupsen had ik het weer warm ????, dus jas weer uit.????

Maar het zonnetje ☀️ scheen en het bos blijft prachtig!

Mams zorgde voor Body en zus zorgde voor mij. Ging prima! Mooie training ook.

Thuis hebben we buiten nog een theetje gedronken en zijn ze weer naar Alblasserdam vertrokken. Om half vijf had ik een telefonisch consult met de bedrijfsarts. Ik heb haar bijgepraat over mijn gezondheid, mijn revalidatie, en dat er een brief van het UWV was binnengekomen. Kortom genoeg te bespreken.

Verder was het rustig in huize Moerkerk! ????

Het getuigt van kracht en moed, wanneer je iemand kunt vergeten. Omdat je zegt: ‘zo is het goed’, ‘ik ga verder met mijn leven.’ Martin Gijzemijter