Gevoel van liefde neemt niemand mij af. Zelfs niet de gaten in mijn hoofd, dus zorg alsjeblieft dat dit gevoel niet dooft. #Dementie

We wisten dat het een emotioneel bezoekje zou worden, dus met een beetje lood in de schoenen reden dochterlief en ik zaterdag naar het verpleeghuis in Alblasserdam. Lynn wilde haar oma gedag zeggen voor de komende maanden, omdat de dag van vertrek toch echt dichterbij kwam. Ze kijkt er enorm naar uit en is er klaar voor om de wijde wereld in te trekken. We hoopten dat mams een ‘goede’ dag zou hebben en goed betekent dan dat ze iets van contact zou maken. Een blik, een glimlach, een woord. We zouden met een piepklein bewust momentje al tevreden zijn.

Mams zat op haar vaste plekje aan het raam voor zich uit te staren. Zo te zien had ze net een boterham kaas gegeten, want de helft lag verkruimeld op haar schoot. Tja, wie wat bewaart heeft wat! ???? We spraken haar vrolijk aan en probeerden in haar gezichtsveld te komen. ‘Hi mam, hier zijn we weer, Lynn je kleindochter en Ilse jouw jongste dochter”. We vertelden dat we gezellig op viste kwamen, maar ook deze keer bleef het stil en was er totaal geen herkenning of reactie. Er kwam duidelijk geen enkel signaal bij haar binnen. Ze hoorde niets, zag niets en zei niets. ????????????

Haar wereld is wat kleiner
Zonder woorden toch intens
Haar wereld is wat anders
De wereld van een prachtig mens

Ze was heel ver weg in haar eigen lege bubbel.

Lynn probeerde haar uit de stoel te hijsen en ondanks dat ze echt geen zwaargewicht is, was het moeilijk om haar op de been te krijgen. Ze gaf geen millimeter mee. Eenmaal staand strompelde ze aan de arm van haar kleindochter mee naar de binnentuin waar we plaatsnamen in een zitje, mams veilig tussen ons in. Lynn vertelde oma dat ze op reis zou gaan naar Thailand, streelde oma’s handen en knuffelde haar, terwijl de waterlanders over haar wangen stroomden. We weten natuurlijk niet hoe en of mams deze maanden goed doorkomt, dus het was enorm beladen. Ze legde haar hoofd op oma’s schouder en in stilte hoopte ik met heel mijn hart dat mijn moeder een reactie zou geven. Ze moest de liefde en het verdriet wel voelen, dat kon gewoon niet anders. In mijn hoofd smeekte ik mama haar kleindochter te troosten. En dat gebeurde heel subtiel.

Ze sloot haar ogen en ik zag dat ze genoot van het liefdevolle moment. ????

Na tien minuten waren onze tranen weliswaar gedroogd, maar had mams haar ogen nog steeds gesloten en kregen wij toch sterk de indruk dat ze in slaap was gevallen, haha. Het kostte de nodige moeite om haar wakker te maken en in het hier en nu te krijgen, maar het lukte uiteindelijk wel. We dronken een kopje thee, voerden haar een appeltje en knuffelden haar zoveel we konden. En je gelooft het niet, maar precies op het moment dat ik een foto wilde maken, gaf ze haar kleindochter een dikke kus. Wow, wat een cadeautje! Om in te lijsten! Na een uur brachten we haar terug naar haar vertrouwde plekje in de huiskamer. Het afscheid daar viel zwaar. Lynn was heel verdrietig en dat raakte mij zo, dat ook bij mij de tranen opnieuw over mijn wangen stroomden. ‘Dag lieve oma, ik hou van jou. Heel veel!‘ Ons mam, die nog niet veel woorden gesproken had zei ineens ‘Dank je wel. Dank je wel hoor’. Mijn hart brak… ????????

Loslaten

Ik ben de trotse moeder van een stel verdomd fantastische kinderen.

Echt, ik kan mij geen betere kinderen wensen, ze zijn mijn alles. En hoe graag ik ze ook voor altijd onder mijn vleugels zou willen houden om ze te beschermen, weet ik dat kleine kinderen groot worden en ze steeds meer ruimte nodig hebben om zich te ontwikkelen. Om uit te groeien tot een mooi zelfstandig sterk en sociaal mens. Ze vliegen uit en als het goed is op z’n tijd ook weer in. Zo hoort het te gaan en zo gaat het ook.

Rugzak waar ga je met dat meisje naar toe?

De rugzak met een inhoud van maar liefst zeventig liter was zaterdag al gepakt. Lynn heeft het goed voor elkaar en alles zo geordend ingepakt, dat ze mijn kledingkast ruim overstijgt. Niet dat daar veel voor nodig is, maar toch. ???? Kleding (en deze keer niet heel haar hele garderobe zoals bij alle andere vakanties), toiletspullen, medicijnen, een klamboe, een lakenzak, EHBO-kit, microvezel handdoek, zaklamp, tekentang, thermometer, wasknijpers, een Sarong, een money belt voor de Thaise baht, mondkapjes, een regenjas voor de tropische buien en een hoes voor de backpack. Dit met een keurig totaal gewicht van bijna vijftien kilo, terwijl ze er tweeëntwintig mee mag nemen. Ik vind het knap!

Zondagmiddag genoten we van het warme lente zonnetje in de tuin en hadden we een afscheidsborreltje met het gezin. Een lekker glaasje rosé met heerlijke hapjes. Lynn moest nog wel even tussendoor naar de test-locatie voor een PCR test, waar ze inmiddels een negatieve uitslag van heeft ontvangen, wat dus heel positief is. Niks stond haar meer in de weg. Nog één nachtje slapen…

Dan ineens is de dag daar.

Het is maandag, de dag van vertrek. De dag waar ons Lynn al een hele tijd enorm naar uitkijkt en ik stiekem een beetje tegenaan hik. We hebben samen ontbeten, in het zonnetje gezeten, wat gekletst en geknuffeld. Ja, ik heb haar heel vaak verteld hoeveel ik van haar houd. En nee, ik heb het niet droog gehouden. Ik kon er niets aan doen, de tranen kwamen steeds vanzelf. Wat een huilebalk hè? ???? Om vijf uur reden we met z’n viertjes richting Schiphol, waar haar reisgenootje Aya met haar familie en ook een paar vriendinnen zich verzameld hadden om de meiden uit te zwaaien. Een ander reisgenootje was in de ochtend al vertrokken en zouden ze op Phuket treffen. De rugzakken werden niet geseald, maar voorzien van een beschermende tas met slotje. We liepen met zijn allen naar de vertrekhal en voordat ze de bagage gingen inchecken, kregen ze van de vriendinnengroep nog een klein cadeautje; een armbandbandje met een hartje. Lief!

KL 803 Amsterdam – Bangkok – Phuket. ✈

Uitstellen kon niet meer. Het was tijd om afscheid te nemen. Een dikke kus, lieve woorden en een stevige knuffel. En weer die verrekte waterlanders. Ik wilde nog zoveel zeggen (pas goed op jezelf en elkaar, doe geen domme dingen, ben voorzichtig, kijk uit in het verkeer, blablabla), maar het lukte niet. De brok in mijn keel was te groot. En ach, eigenlijk weet ze het allemaal wel. En hoe nuchter Frank en Sven ook zeggen te zijn, ik meende daar toch ook de nodige emotie te bespeuren. Na veel gezwaai en duizend handkusjes was het tijd om los te laten. Op naar Thailand meiden!

Lieve Lynn, ik wens jou en Aya een fantastische tijd in Thailand. Jullie gaan een geweldig avontuur tegemoet. Geniet voor de volle 100%! Ik zal je enorm missen, maar als jij geniet, doe ik dat ook! Ik hou van je tot aan de maan en weer terug en dat ontelbaar keer! ????????

Spreuk van de dag

Ik denk nog niet aan volgend jaar,
ik denk nog niet aan morgen,
ik denk aan wat er leeft vandaag
en maak me nog geen zorgen
over al wat komen gaat
of mogelijk verdwijnt,
vandaag ben ik gewoon al blij
dat hier de zon nog schijnt. ????
Lizismore