Selecteer een pagina

Eindelijk is het D-day. De dag waar ik zo naar uit keek. De dag dat ik mijn handbike zou ophalen en daarmee een stukje mobiliteit en zelfstandigheid terug zou krijgen. Frank en ik waren al vroeg op pad vandaag. Om tien uur werden we verwacht in Hedel (bij Den Bosch) bij Roam Special Cycles, om mijn handbike aan te meten. Na onwijze files, kwamen we toch precies op tijd aan. We werden hartelijk ontvangen en mochten eerst plaatsnemen in de wachtkamer met een kopje koffie. Één van de medewerkers kwam bij ons zitten en vertelde hoe de ochtend zou verlopen. Vervolgens gingen we naar de werkplaats naar een rek, waar (jawel ????) mijn handbike hing. Hij zag er cool uit!???? Samen, met de lijst die we hadden opgesteld met de ergo, de WMO en het Hulpmiddelen Centrum Haarlem, namen we alle vereisten, mogelijkheden en functies door. De medewerker vertelde dat ze circa twee uur nodig hadden om de handbike en mijn rolstoel rij-klaar te maken. De afspraak die ik had staan met het Haarlems Dagblad begin van de middag ging ik zeker niet halen, daarom heb ik deze maar meteen verzet naar de maandag. Wij mochten ons in de buurt gaan vermaken en ik kreeg een leenrolstoel mee. Op advies hebben we een bezoekje gebracht aan Zaltbommel, een gezellig vestingstadje aan de Waal.

We hebben daar een klein boodschapje gedaan, een rondje gelopen en gerold en een broodje gegeten. Het was een leuk tussen-uitje! Iets na twaalven waren we terug bij Roam. Toen we de werkplaats binnen kwamen, waren ze net de laatste hand aan het leggen aan mijn fiets. Voordat ik mocht gaan proberen, volgde er eerst een uitleg. Het aankoppelen van de handbike aan de rolstoel, het heffen van de standaard en het gebruik van de versnellingen en ondersteuning. Eerst mocht ik binnen een rondje rijden. Jihoe!

[wpvideo 28S9INBg ]

Hieruit kwam naar voren dat het palletje van de standaard tegen mijn linkerbeen aan kwam. Dit was geen enkel probleem voor de heren. Binnen mum van tijd maakte ze een nieuwe standaard in spiegelbeeld, waardoor het palletje aan de rechterkant kwam te zitten en aangezien ik geen rechterbeen meer heb, kon het daar dus ook niet in de weg zitten. ???? Ze hadden verlichting op de stoel en handbike aangebracht, een slot en een kilometerteller. Nu mocht ik buiten een stukje rijden en dat voelde heel goed. Niets was hen te veel. Wat een service! Daar kan menigeen nog wat van leren. Na nog wat tips en trucs mochten we de handbike meenemen en vertrokken we terug naar huis. Ik was als een kind zo blij met mijn eigen fiets! ????

Eenmaal terug in Haarlem wilde ik natuurlijk meteen een rondje rijden. Het is even wennen omdat ik de fiets moet leren kennen. Weten wat wel en niet kan en vooral zorgen dat ik niet uit de stoel vlieg natuurlijk.???? Iets later heb ik mijn eerste echte ritje gemaakt via de Zeeweg naar Bloemendaal. Haren in de wind en gaan! Heerlijk.????

Moe, en toch wel met pijn in mijn rug, maar voldaan kwam ik bij Mandy aan. Ik mocht languit op de bank in de tuin en onder het genot van een heerlijk wijntje (met dank aan Harold ????) en hapje hebben we gezellig bijgekletst over de vakanties en alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Ondertussen belde het KWF ook nog over het interview voor het blad ‘Sterker’ en na een introductie-gesprek hebben we een afspraak voor na de Ride ???? ingepland. Via de poort van Mandy fietste ik naar huis, waar ik achterom voor het eerst door onze verbrede poort, de tuin in kon.

Ik ben blij! ????

Roam houdt u in beweging’. En dat komt zeker goed! ????‍♀️