Kanker zet je leven op zijn kop.

Verdoofd. Lam geslagen. Stil.

De diagnose kanker komt uit het niets.
Totaal onverwacht.
Geheel ongewenst.
En komt keihard binnen.
Het slaat in al een bom.
De wereld staat stil.
Het licht gaat uit.
Je bent vol ongeloof.
Je hebt iets in je lijf wat er niet hoort.
Kwaadaardig en agressief.
Je bent in shock.
Koude rillingen.
Kanker….jij?
De tranen stromen.

Het zet alles in een ander perspectief.

Kanker ontwricht je leven.
Je bent angstig, verdrietig en boos.
Je vraagt je letterlijk af of dit het einde is.
Je bent bezorgd over hoe het verder moet.
Met jou, je gezin, familie en vrienden.
Waarom treft dit lot uitgerekend jou?
Nee, kanker kijkt niet naar leeftijd.
Niet of je een goed of slecht mens bent geweest.
Het is pure willekeur.
Het verkeerde lot uit de loterij.
Maar wat nu?
De donkere tunnel lijkt uitzichtloos.
Allesbepalende onderzoeken en scans volgen elkaar in snel tempo op.
Opsporen en vernietigen.
Daar draait het om.
De kankercellen moeten kapot.
De enige houvast is je behandelplan.
De specialisten, verplegers en therapeuten zijn lief en zorgzaam.
Chemo, bestralingen en operaties zijn de eerste stap naar beter.

Na alle behandelingen dringt pas echt door wat er allemaal is gebeurd.

Je gaat één stapje naar voren, maar ook weer tien achteruit.
Maar je bent toch beter?
Je leeft met pijn, verdriet en angst.
Soms voel je je eenzaam,
omdat niet iedereen jou begrijpt.
De gevolgen zijn zichtbaar.
Hoe vrouwelijk voel je je nog na een borstamputatie?
Hoe beperkt word je leven als je een ledemaat moet missen?
Er lijkt nooit een eind te komen aan de stressvolle controles.
Het eeuwige wachten op de uitslag is en blijft zenuwslopend.
Elke drie, zes of twaalf maanden weer.
Ben je ‘schoon’ (kankervrij) of niet?
Het levert je elke keer weer slapeloze nachten op.
En grijze haren.
Bijkomende klachten maken het zwaar.
Medicijnen houden je op de been.

Kanker doet meer dan je lief is.

Het is een groot litteken.
Verloren vertrouwen.
Een lager energieniveau.
Je verliest alles wat je ooit voor lief nam.
Wat zo vanzelfsprekendheid was.
Je gezondheid.
Je moet afscheid nemen van je leven zoals het was.
Dat kost tijd om te verwerken.
En je zit barstensvol vragen.
Hoe pak je je leven weer op?
Wat moet je juist wel of niet eten?
Kun je nog terug naar je werk?
En ben je verplicht je ziekte te melden bij een sollicitatie?
Hoe ziet je toekomst eruit? En heb je die nog wel?

Weet dat je er niet alleen voorstaat.

Je wordt omringd door familie en vrienden.
Wat voelt als een warme deken.
Knuffels in overvloed.
Lieve cadeautjes.
Opbeurende kaartjes.
Maar er komt een dag dat je op eigen benen verder moet.
Maar hoe dan?
Hulplijnen zijn er in overvloed.
Oncologische fysiotherapie, ergotherapie en diëtetiek.
Psychosociale hulp, inloophuizen en allerhande websites.
Maar wat past bij jou?
Praten met lotgenoten of ervaringsdeskundigen kan helpen.
Verwerken zit ook in een stuk (h)erkenning.
Er zal altijd een ‘voor’ en ‘na’ de kanker zijn.
Maar probeer zoveel mogelijk lichtpuntjes te creëren.
En geniet van de mooie kleine dingen.
Je bent sterker dan je denkt, echt.

Pluk het leven! ????

Kijk voor (na)zorginformatie op Wereldkankerdag, IPSO, Kanker.nl en NFK.

Spreuk van de dag