Ideaal zomerwerk. Eindeloos vakantiebaantjes zwemmen. Loesje

Eindelijk mocht ik op herkansing voor het oncologisch zwemmen, in de hoop dat de badmeester niet weer te enthousiast was geweest met het gebruik van chloor. Net nu de mussen buiten van het dak vallen, mocht ik een duik nemen in het verwarmde water van SanTwee, een praktijk voor fysiotherapie in Schalkwijk. Dan te weten dat het openluchtzwembad de Houtvaart, een vijftig meter bad, bij mij letterlijk om de hoek en zelfs voor mij op loopafstand ligt. Als het tropische zomerse weer aanhoudt ga ik daar misschien volgende week een sprong in het diepe wagen. Het water wordt verwarmd door zonnepanelen en zal niet zo warm zijn als een therapeutisch bad, maar een graadje of drieëntwintig zal het zeker wel zijn. Aangenaam dus.

Hydrotherapie is één van de activiteiten die wordt aangeboden door het Inloophuis Kennemerland.

Therapeutisch zwemmen en oefeningen doen in verwarmd water zorgt voor een verbeterde doorbloeding van de spieren. Ze zeggen zelfs dat de spierkracht en lenigheid door regelmatig te trainen zullen toenemen, net als de algehele conditie. Nou, kom maar op, ik was er klaar voor! Sven had de rolstoel voor mij in de auto gezet en dat was maar goed ook, want ik vertrok natuurlijk weer eens te laat. ???? Ik was druk met het schrijven van een concept persbericht voor het Inspiratieboek Overwinnen en daarmee de tijd een beetje vergeten. Gelukkig had ik mijn bikini met zwemrokje al aan en mijn zwemtas lag ook al in de auto. Snel nog even naar het toilet, Sim met wat brokjes in de bench doen, alles afsluiten en hup de auto in. Met een gierende banden ging ik richting Haarlem Zuid.

Ga op Google Maps op zoek naar mensen met een zwembad in de tuin, koop een krat bier of een fles wijn, bel bij ze aan zeg ‘voor jou’ word vrienden en ga zwemmen. Darum!

Hoe is het mogelijk, dat ik zelfs met Google Maps verkeerd weet te rijden. ???? In de buurt sprak ik een dame aan en vroeg of ze mij kon vertellen waar ik heen moest. Ik stond blijkbaar met mijn neus richting de praktijk, haha. Mis ik niet alleen één been, zie ik ook nog eens slecht… ???? Ik parkeerde voor de deur en omdat ik binnen vijf minuten in het water moest liggen, liet ik de rolstoel in de auto staan. Dan zou ik namelijk echt te laat zijn. Op krukken hupste ik snel naar de entree en zag bij de receptie een groepje, met mondkapjes op, in de wacht zitten. Eén van de dames bleek de begeleidster van het Inloophuis en vroeg of ik Ilse was. ‘Yep‘, zei de gek. Ik werd welkom geheten, het groepje werd aan mij voorgesteld en de gang van zaken uitgelegd. Niet veel later haalde de fysiotherapeut ons op.

Ik huppelde achter de mensen aan door een klein halletje en met een paar stappen waren we al bij het zwembad.

Het was er tropisch warm. Omdat iedereen zijn zwemkleding al aanhad, ontdeden ze zich daar van hun kleding, stapten onder douche en gingen te water. Ik keek het een beetje aan, deed zittend op een plastic stoel mijn jurk uit en mijn slipper aan. De vloer was bewerkt met een antislip-laag, maar toch vond ik het spannend, want het was nat en voor mij al snel te glad. Heel voorzichtig ging ik met mijn krukken naar het trapje van het zwembad, legde mijn stokken neer en ging treetje voor treetje het water in. Oh, dat was lekker warm! Geen ai, oei of bbrrrr koud, maar een heerlijke tropische temperatuur van ongeveer 33 graden. We begonnen met een warming up door wat rondjes te zwemmen. Het bad was niet groot, eerder klein, maar voor zes personen goed genoeg.

In een klein uur kregen we allerlei verschillende oefeningen in het water voor de rug, armen en benen. Het was best leuk en er werd ondertussen gezellig gekletst. Niet alle oefeningen waren aan mij besteed, maar dan deed ik maar wat. Na de cooling down mochten we kort douchen, weliswaar zonder shampoo en doucheschuim, en aankleden. Voor mij is het zwemmen niet zo’n probleem, maar alles daaromheen is en blijft een dingetje. Douchen in een niet aangepaste cabine is lastig, dus vroeg ik of ze een plastic stoel onder de douche konden zetten en huppelde die kant op. Zittend spoelde ik het chloorwater van mij af.

Er was een gezamenlijke kleedruimte voor de groep, maar gelukkig begreep de therapeut dat ik alles behalve samen wilde omkleden.

De ruimte van het zwembad werd afgesloten zodat ik daar mezelf kon afdrogen en aankleden. Nu was het er, net als buiten, bloed verziekend heet en had afdrogen eigenlijk geen zin. Ik stond te hannesen op mijn ene been met een plastic stoel die niet heel stabiel stond en een lijf dat aan alle kanten plakte. Met een hoop gesjor aan mijn jurk, lukte het om alles op zijn plek te krijgen. Met klotsende oksels en het zweet op mijn voorhoofd pakte ik mijn spullen, propte ze mijn tas en verliet de ruimte. ???? Snel naar buiten. Zucht…frisse lucht!

Dagrecreatie aan het water

Ga één keer per jaar ergens naar toe waar je nog nooit bent geweest.

We hadden elkaar echt te lang niet meer gezien. Mijn jeugdvriendinnetje Inge en ik. Corona, de afstand Eindhoven – Haarlem, onze drukke agenda’s en de gezondheid waren de oorzaak hiervan. We prikten een locatie op de helft van de route en kwamen uit in Hagestein of all places, gelegen aan de Hagesteinse Plas. Nooit van gehoord, nooit eerder geweest, stond ook niet op mijn bucketlist, maar daar lag camping Everstein, waar je ook voor dagrecreatie welkom bent. En het beloofde een tropische ☀️ dag te worden, dus een beter moment hadden we niet kunnen bedenken.

Om tien uur zat alles in de auto wat mee moest; rolstoel, Leggy, mijn zwem-tas en wat te snaaien.

En daar ging ik, onderweg naar het midden van het land. Binnen een uur reed ik de parkeerplaats op van de camping, waar een jongeman onder een parasol zat om entree- en parkeergeld te innen. Net toen ik de rolstoel uit de achterbak had gehaald, kwam ons Inge luid toeterend het terrein op rijden. De toon was gezet! ???? Met heel ons hebben en houden liepen we via het paadje richting de waterplas. Het was er prachtig en nog relatief rustig. We nestelde ons in de schaduw bij de eerste beste picknicktafel. Zo, dit was ons stekje voor de dag. Niets meer aan doen! ????

Voordat ik uit de kleren ging, moest ik (natuurlijk ????) naar de wc.

Het gebouw lag een stukje verderop. Ik ging op krukken, omdat rollen over gras zo goed als onmogelijk is. Struikelend over de te hoge drempel kwam ik bijna klem te zitten tussen de deur van het toiletgebouw die te zwaar stond afgesteld en toen ik na een plasje erachter kwam dat er geen wc papier was (kak, vergeten!) brak het zweet me uit. Uitgedruppeld (????) huppelde ik weer terug en zag dat Inge de tafel ‘gedekt’ had. Een flesje rosé, twee glazen en een bak druiven en dat om half twaalf. Tuurlijk, hoe kan het ook anders. ???? Ik vulde het geheel aan met Spa Rood en twee broodjes ham/ kaas, tja, iemand moet verstandig zijn… ???? Het zitten op de houten bank, zonder rugleuning, hield ik niet lang vol en verkoos daarom toch maar het comfort van de rolstoel en zo had ons Inge lekker de ruimte!

Bij het volgende toiletbezoek was ik voorbereid en had ik een papierenzakdoekje meegenomen.

En omdat ik met mijn ene been niet langs alle mensen wilde hupsen, dacht ik slim te zijn en de route via de parkeerplaats te nemen. Foute keuze. ???? Nu baalde ik dat de rolstoel nog aan het water stond, want voor mijn gevoel werd ik, op mijn krukken, de hele camping over gestuurd. Arme armen. Pfff, ik was kapot en nat van het zweet toen ik daar aankwam. ???? Je snapt dat ik de korte weg terug nam, langs alle kijkende mensen. ???? Ach, het is wat het is. Mijn vriendinnetje en ik hebben heerlijk genoten van de zon, een zacht briesje, elkaars gezelschap en een hapje & drankje. We hebben veel gelachen, maar ook goede gesprekken gevoerd en zelfs gezwommen, nou ja Inge dan, ik verkoos de afkoeling van de douche, anders zou ik weer zo’n attractie zijn.

Eind van de middag maakten we, roodverbrand,  aanstalten om huiswaarts te gaan.

En ja, voordat ik de auto in zou stappen wilde ik natuurlijk nog even plassen. Daar ging ik weer. Nu huppelde ik over het veld waar een groep kinderen aan het voetballen was. Toen de bal (per ongeluk?) voor mijn voet kwam, riep ik geschrokken, maar met een lach ‘Ik doe niet mee hoor!’ Waarop ik een hoop vragen op mij afgevuurd kreeg. Waar was mijn rechterbeen? Waarom had ik er maar één? Hoe moest dat als ik schoenen wilde kopen, gooide ik die andere dan weg? Hilarisch eigenlijk. Ik vertelde kort wat er gebeurd was. ‘Wat zielig’, zei de een. ‘Kan gebeuren’, zei de ander. ‘Nou daag’, zeiden ze en schopten weer vrolijk tegen de bal. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik terug naar Inge, pakten we onze spullen en verlieten we deze prachtige locatie. Het was een dag met een gouden randje en voor herhaling vatbaar! ????

Spreuk van de dag

Hallo zon
en hallo dag
Zullen we samen stralen
Beginnen met een lach
Zullen we verwonderen, beleven
Gewoon dankbaar zijn
Genieten van momenten
Groot of best wel klein
Jip