De Toneelschuur is een theater, film- en productiehuis in het hart van Haarlem.

Nooit geweten dat er zoveel bij komt kijken om locaties toegankelijk te maken voor iedereen en dan bedoel ik echt ‘iedereen’ met en zonder handicap. Mensen met een fysieke, visuele, auditieve, zichtbare of onzichtbare beperking, in een elektrische of actieve rolstoel, met een rollator of scootmobiel, jong en oud, groot en klein, dik en dun, man, vrouw of genderneutraal. Ach, hebben we allemaal niet onze beperkingen? Nobody is perfect.

Via de ambassadeursgroep van de Toegankelijke stad Haarlem was ik door New Pack Inclusion Creators gevraagd om te helpen met het testen van de toegankelijkheid van het pand van de Toneelschuur. Zij gaan binnenkort verbouwen en wilden graag een soort ‘gebruikerstest’ uitvoeren, door een aantal mensen met verschillende beperkingen feedback te vragen op het gebouw. Naast de mensen die ze al benaderd hadden, waren ze nog op zoek naar iemand met een fysieke beperking in een rolstoel, die binding heeft met Haarlem, die zich inzet voor toegankelijkheid en die graag naar film en theater gaat.

That’s me! ???? Dit verzoek was op mijn lijf geschreven!

Er was mij gevraagd bewust te kijken naar alles wat ik tegen zou komen en dat begon al bij het vertrek vanuit huis. Met mijn handbike fietste ik richting de stad, bewust van elke hobbel, scheve straten en losliggende tegels. Er ontstaat altijd een soort van milkshake in mijn buik, doordat ik zo door elkaar geschud word. ???? Dat had ik nooit met mijn gewone fiets hoor. Echt niet. Op de Zijlweg werd er hard gewerkt aan het fietspad en stonden er werkmannen alle mensen op wielen tegen te houden met de vraag een stukje over de straat te rijden en verderop het fietspad terug op te gaan.

Gehoorzaam als ik ben, deed ik wat me gevraagd werd en zag al vrij snel dat de schuine opgang naar het fietspad best steil was. Omdat ik ooit uit mijn handbike ben gestuiterd bij een dergelijk obstakel, durfde ik nu niet meer zo goed. In plaats van vaart te houden remde ik af en stond ik stil voor de drempel. Een fietser zag mijn twijfel en vroeg heel attent of hij kon helpen. Het liefst wil ik alles zelf doen, maar soms is een zetje in de rug best prettig, dus ik accepteerde zijn aanbod en liet mij over de drempel duwen. Fijn te ervaren dat er altijd wel behulpzame mensen in de buurt zijn.

Inclusie

Inclusie betekent dat mensen met een beperking meedoen in de samenleving en erbij horen.

Aangekomen bij de Toneelschuur parkeerde ik mijn handbike voor de deur en deed mijn mondkapje op. De mensen waarmee ik had afgesproken, Marelie van Rongen (algemeen directeur) en Marco Span (hoofd facilitaire zaken) stonden buiten en heette mij van harte welkom. Ook de ontwerper Joost Swarte was aanwezig. De andere test-dame, Sandra Groenendijk, die haar hele leven in een elektrische rolstoel zit, had blijkbaar vaker met ‘dit bijltje’ gehakt. Zij was op dit gebied duidelijk een ervaringsdeskundige. Voor mij was alles nieuw en ik ging er behoorlijk blanco in. Na het voorstelrondje, met kapjes op en op anderhalve meter afstand, gingen we het hele pand door. Door één van de dames werd er druk geschreven en de nodige aantekeningen gemaakt voor een uitgebreid aanbevelingsverslag na onze bevindingen. We begonnen buiten bij de entree en gingen door naar de hal, de receptiebalie, de lounge, de bar, de garderobe, de toiletten, de lift, de nooduitgangen, de toneelzaal en de bioscoop.

In een inclusieve samenleving zijn er geen speciale voorzieningen voor mensen met een beperking. Alle voorzieningen zijn toegankelijk voor iedereen en iedereen kan er zelfstandig gebruik van maken.

Tja, en dat is dus heel breed. En gedetailleerd. Nu bekeken we alles vanuit de rolstoel, de testers met een visuele en auditieve beperking zullen op een ander moment feedback geven. Het ging niet alleen over de breedte van de automatische deuren, drempelloze ruimtes en een invalide toilet. Nee, er werd veel verder en bewuster gekeken.

Zijn de kaartjesautomaten bereikbaar voor kleine mensen of mensen in een rolstoel? Is de bediening van de automaten functioneel voor mensen met een beperkte arm- of handfunctie? Zou er iemand in een rolstoel kunnen werken als receptionist en past dan de stoel achter de balie? Voldoet het meubilair en kun je met de rolstoel aanschuiven? Hoe hoog moet de (verstelbare) tafel zijn? Als je wilt overstappen op een gewone stoel, waar zou je dan mee geholpen zijn? Als je in de bar een drankje wilt bestellen, hoe hoog (of laag) moet de bar dan zijn? Wat is een geschikte hoogte voor een kluisje of de garderobe?

Ook werd de vraag gesteld of we aanstoot namen aan het bordje boven de nooduitgang.

Dat is namelijk een rennend mannetje. (Of vrouwtje. Of toch genderneutraal? ????) Voelen we ons gepasseerd? Zou daar een rolstoelplaatje bij moeten staan? Persoonlijk heb ik daar geen problemen mee, als maar duidelijk is waar we in geval van nood naar buiten moeten. En als iedereen in paniek gaat rennen, ze ‘ons’ niet laten zitten. ???? Wat vind je van het feit dat je met een rolstoel altijd op de eerste rij mag of misschien wel moet zitten? Bij het theater is de eerste rij populair, in de bios juist niet, dan krijg je een stijve nek. Zou een traplift in de zaal helpen en zou je daar gebruik van maken? (Echt niet, dan kijkt iedereen toe. ????) Er zijn ‘beperkte’ rolstoelplaatsen beschikbaar en daarom moet je vooraf altijd (telefonisch) reserveren, zou je dat graag anders zien?

In het horeca gedeelte was een hoger gelegen plateau met een aantal zitjes, bereikbaar met twee treden.

Ook daar werd aandacht aan besteed, want met een rolstoel kun je daar niet komen. Op dat moment vroeg ik mij wel oprecht af of ‘wij rolstoelers’, letterlijk overal moeten kunnen zitten. Slaan we nu niet door? Wat mij betreft is het prima als het grootste en belangrijkste deel toegankelijk is en dat er enkele delen zijn waar ik niet kan komen, zou ik voor lief nemen. Maar goed, daar waren de meningen ook over verdeeld en inclusie betekent dat alles voor iedereen toegankelijk is, dus in dat geval… Er werd zelfs gesproken over het type rietje, omdat mensen met een beperkte handfunctie niet met alle rietjes uit de ‘voeten’ kunnen.

Kortom er ging een wereld voor me open.

Ik ben natuurlijk nog maar een groentje in de gehandicaptenwereld, dus heb nog een hoop te leren. Na ruim twee uur waren we klaar met testen en feedback geven, was ik een hele ervaring rijker en was mijn batterij leeg. Toch kan ik niet anders zeggen dan dat ik het ontzettend waardeer dat de Toneelschuur er alles aan doet om het voor iedereen toegankelijk te maken. Ik weet nu dat ik daar enorm welkom ben, in de rolstoel of met Leggy en dat ik in principe alles kan, wat een ander ook kan. Zonder hulp te hoeven vragen. Dat is toch goud waard?! Daar zouden vele bedrijven en organisaties een voorbeeld aan mogen nemen. Chapeau!

Het gebouw van De Toneelschuur is extern getoetst op fysieke toegankelijkheid.

De visie van De Toneelschuur op het gebied van diversiteit en inclusie wordt geactualiseerd en geconcretiseerd. New Pack Inclusion Creators, vertegenwoordigd door Eliane Baudet en Anniek Brummel, ondersteunen hun hierbij. New Pack helpt organisaties met inclusie- en toegankelijkheidsvraagstukken door middel van advies en praktische ondersteuning bij de uitvoering daarvan. Dit doen zij voor gemeenten, culturele instellingen en evenementenorganisatoren. Daarnaast organiseert New Pack evenementen in opdracht waaronder symposia over inclusie in de podiumkunsten. Dit alles doen zij volgens één principe: practice what you preach!

Podcast

Over koetjes & kanker.

De podcast waarin Evelien van der Werff met mij het gesprek voert over kanker, tegenslagen en hoe je de draad van het leven weer oppakt, na een heftig ziektetraject, staat online. Mocht je het willen luisteren, neem wat te drinken en ga er rustig voor zitten. Ik klets het uur bijna vol (sorry ????), maar het voordeel van een podcast is, dat je het op pauze kunt zetten als je even geen zin meer in mij hebt. ????

Het is mijn verhaal en gaat over de kracht van tegenslag. Ook jij bent sterker dan je denkt! ????????

Spreuk van de dag

Nobody is superior.
Nobody is inferior.
But nobody is equal either.
People are simply unique.
Incomparable.
You are you.
And I am I.