Je raadt nooit wat Sim vanochtend in zijn bek had, toen ik beneden kwam. Precies, mijn Gezonde Muts! ????

Onze vriendelijke huisvriend op vier poten staat in de ochtend altijd bij de haldeur te wachten als je beneden komt. Waarschijnlijk springt hij meteen van de bank als hij de trap ook maar een beetje hoort kraken, omdat hij weet dat hij niet op de bank mag. Nu deed ik deur open en zag dat meneertje, enthousiast kwispelend, iets in zijn bek had. Ik kon in eerste instantie niet goed zien wat het was, maar de kleur was wijnrood. ???? Nou, dan weet je het wel! Maar hoe dan? De muts der mutsen had ik op de bar laten liggen, daar kon hij toch niet bij? ???? Ik vroeg hem vriendelijk doch dwingend los te laten, maar hij maakte er een spelletje van. De grapjas. Geen getouwtrek met mijn nieuwe muts ALSJEBLIEFT! Uiteindelijk gehoorzaamde Sim en liet het zachte bolletje uit zijn bek vallen. Gadverdamme! Hij had er aan lopen knagen. Gelukkig zat de stof binnenstebuiten, zodat de schade aan de buitenkant meeviel. Pfff, daar kwam mijn muts goed weg… ????

Bedankt!

Super tof te lezen dat er naar aanleiding van mijn vorige blog al best een aantal mutsen besteld zijn. Gaan we in elk geval samen goedgemutst de winter in en kunnen er weer een aantal kinderen met kanker blij gemaakt worden met een mooi, kleurig en zacht exemplaar om het koppie warm te houden. Mocht je trouwens het filmpje willen zien wat bij de lancering van de Gezonde Muts en de van K naar Beter Box is opgenomen, kijk dan hier! Mijn kleine bijdrage is te zien op minuut drie en tweeëntwintig seconden. ????

Nachtmerrie

Als ik dagdroom heb ik nooit een nachtmerrie. ????

Ai, het was alweer even geleden dat ik een paar verschrikkelijke nachten heb gehad, maar deze week was het helaas weer raak. Het begon op dinsdag en ik moet bekennen dat ik die avond best heel moe was, maar dat heb ik wel vaker na een dag met hydrotherapie. Vraag me niet waarom, want ik heb werkelijk geen idee. Zo intensief is dat nu ook weer niet. Die vermoeidheid was wel de reden dat ik, voor de online meeting met de leden van het Patiëntenplatform Sarcomen, lekker op bed was gaan liggen met mijn laptopje. Het thema was wederom het bespreken van de nieuwe huisstijl, mogelijke slogans en de komende strategiesessie, die uiteindelijk door Corona is verzet naar begin 2022. Na dit overleg was mijn energie op, maar heb ik nog wel het Nederlands elftal zien winnen van Noorwegen (Jihoe!) en ben ik kort daarna mijn bedje ingedoken. Ik vrees trouwens dat Sven hierdoor wel een Noorse voetbalfeestje mis gelopen is. ????

Kun je te moe zijn om te slapen?

Mijn spookbeen was duidelijk niet bereid om een rustige nacht in te gaan. Nee, die had wel zin in een potje spoken. De pijnen en krampen gierden non stop door mijn geamputeerde been. Waarom was mij niet duidelijk. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik tijdens de hydrotherapie mijn geamputeerde been in mijn hoofd mee laat trainen in het water. Dat klinkt gek, maar dat is wel wat ik doe. Rennen in het water kun je niet met één been, dus ga ik in mijn hoofd op zoek naar mijn rechterbeen. Die kan ik vrij snel ‘oproepen’. Sterker nog, nu ik erover schrijf, voel ik meer in mijn been dat er niet meer is, dan in mijn aanwezige been. Bizar hè?

Misschien was mijn fantoombeen overprikkeld of te gestrest om rustig te blijven. Slapen was daardoor onmogelijk. Ik heb eerst uren liggen zuchten en draaien om de pijn op te vangen en te verminderen. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen, maar of ik daar blij mee was….Niet echt, een vreselijke beangstigende nachtmerrie was het vervolg van de toch al waardeloze nacht.

Wist je dat nachtmerries een boost kunnen geven aan je creativiteit en je helpen bij het verwerken van psychologische stress, vooral als ze gerelateerd zijn aan een traumatische gebeurtenis?

Ik wilde gillen, schreeuwen en om hulp roepen, maar er kwam zo goed als geen geluid uit mijn strot. Ik was in paniek en werd wakker van mijn eigen geluid wat uit mijn keel ontsnapte. Manlief was inmiddels ook wakker geworden van mijn onrust en probeerde mij, kort en slaperig, uit mijn nare film te halen en wat gerust te stellen door een aai over mijn wang. Gelukkig werkte dat een beetje en kon ik ontsnappen aan de boze droom en wist ik na een tijdje de slaap te hervatten. Het is wel fijn te weten dat een nachtmerrie een belangrijke en positieve functie heeft, dan is het toch nog ergens goed voor. Mijn problemen lossen zich dus kennelijk in de nachtelijke uurtjes op. Hoe mooi is dat? Hoef ik ook niet meer naar de psycholoog. ???? Het resultaat was wel dat ik de rest van de week gebroken was, maar ja elk nadeel heeft zijn voordeel en visa versa. ????

Leggy

Heb je geen koud been? Hoorde ik een dame vragen, doelend op mijn prothese. ????

Ze keek me aan en zei best serieus, ‘Oh, dat voel je natuurlijk niet‘. Eh nee, daar voel ik inderdaad niks van. ‘Ja, het is zo…bloot. Waarom draag je er eigenlijk geen broek overheen?‘ Stond ik ineens in een bos aan een wildvreemde verantwoording af te leggen, waarom ik mijn prothese niet aankleed. Best gek toch? Ik probeerde uit te leggen, dat het geen doen is om Leggy in een broek te hijsen. En dat ik al helemaal niet naar het toilet kan als ik mijn kunstbeen en een broek met twee pijpen draag. En dat ik het robotbeen veel stoerder vind zo. Maar eigenlijk dacht ik alleen maar; Boeien!

Toch vraag ik me af waarom er op zo’n moment van alles in mijn buik gebeurt en ik het gevoel heb dat ik in een hoekje gedrukt word.

Dat gebeurt ook als mensen vragen of ik ‘lekker aan het oefenen ben’ als ik met mijn prothese loop. Dan hoor ik ook vaak dat ze mensen kennen of op televisie gezien hebben die met een kunstbeen zelfs kunnen hardlopen. Ja hallo, die missen niet hun hele hebben en houden aan de rechterkant. Het liefst wil ik dan uitleggen en laten zien dat mijn situatie zo anders is. Mezelf verdedigen. Dit is het! Dit is hoe ik loop. Beter wordt het niet. En het is verschrikkelijk moeilijk. En zwaar. En intensief. En pijnlijk. Ik zal nooit meer hardlopen of snel wandelen, maar ben super blij dat ik kleine stukjes kan lopen. Hoe moeizaam en ongemakkelijk het er ook uit ziet. Die mensen hebben echt geen idee en dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Maar ik besef dat dit stuk in mij zit en alles te maken heeft met acceptatie…????

Stress

Beste stress, het is genoeg geweest. Ik ga vanaf nu mijn eigen pad. Ik maak het uit. Doe je eigen ding, maar val me niet meer lastig. ???? Voor positiviteit

Deze week was de Week van de Werkstress om mensen bewust te maken van hun eigen verantwoordelijkheid en de mogelijkheden om serieus werk te maken van mentale kracht. Nu heb ik weliswaar geen baan, doe wel wat vrijwilligerswerk, maar weet als geen ander wat het is om stress te ervaren. Vroeger, in mijn jonge jaren, kon ik alles aan. Hard werken, sporten, uitgaan, feesten en nog meer werken. Stress, daar had ik nog nooit van gehoord. De eerste keer dat ik stress heb ervaren, was na de geboorte van onze kids. Simpelweg omdat ik én een goede moeder wilde zijn én een leuke partner én een gedreven werknemer én een sportieve vrouw én een sociaal mens. En dat allemaal in één verpakking. Ilse1.0. Een bijna onmogelijke opgave.

Een gestreste kip legt geen eieren.

Dit alles leidde uiteindelijk tot een geweldige burn-out waardoor ik ruim driekwart jaar thuis kwam te zitten. Ik ging letterlijk gebukt onder de stress, had last van huilbuien, mijn lichaam gaf duidelijke signalen af en alles was me teveel. Deze blije doos was niet happy, het verre van dat zelfs. Ik herkende mezelf niet meer. Heel lang had ik het gevoel dat er een zware deken over mij heen lag. Door de nodige gesprekken en verschillende therapieën ben ik weer uit het diepe dal gekropen en leerde ik beetje bij beetje om terug te komen in de maatschappij. Ik heb in die tijd veel geleerd en beloofde mezelf het nooit meer zover te laten komen.

In de basis is het ideaal altijd een utopie. Ernest Renan

Ont-stressen is ontspannen en diep naar de buik ademhalen.

Spreuk van de dag

Zullen we het leven delen
vandaag en iedere dag
onze gevoelens zoals we ze voelen
plezier, tranen, angst en een lach
Zullen we het leven delen
En onze echte ik laten zien
Ook al voelt deze soms niet zo mooi
En best kwetsbaar misschien
Zullen we het leven delen
Dan kunnen we samen bloeien
Kunnen we als persoon
en als een geheel groeien
JIP