Jaaaa!!! Mijn handbike is gemaakt! ????

Vrijdagochtend toen ik bezig was met een social media post van de Stichting Heel Haarlem Helpt, belde de monteur van Hulpmiddelenspecialist Kersten. Of ik thuis was, want hij wilde mijn fiets komen brengen. Natuurlijk was ik thuis! Iets later dan verwacht kwam de witte bus voorrijden. Mijn rolstoel stond al klaar buiten, want ik wilde testen of alles weer functioneerde, voordat de goede man zou vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan. En ja hoor, de ondersteuning deed het weer. Yes! Hij had de nieuwe trapsensor erin gezet en de oude ontkoppeld. Op de vraag of het goed gelukt was, antwoordde hij dat hij de donderdagavond pas om acht uur in de avond klaar was met mijn fiets. Het zweet stond nog op zijn voorhoofd. ???? Hij had het kapotte onderdeel er niet uitgehaald, want dan had hij, naar zeggen, alle kabels los moeten maken en dat was te veel gedoe. (Dacht dat hij monteur en dus technisch was? Die moet dat toch kunnen? ???? ) Sommige kabels zijn zichtbaar ook aan vervanging toe, maar de monteur raadde mij aan dat in de herfst op de werkplaats te laten doen. Dat was een te grote klus voor aan huis. Goed, voor nu was het probleem verholpen en ik was al lang blij. Ik kon weer biken! ????‍♀️ Het mobiele nummer van deze aardige man heb ik opgeslagen. Je weet immers nooit of ik zijn hulp bij pech onderweg nog eens kan gebruiken, tenminste… als hij tegen die tijd nog werkzaam is als hulpmiddelenspecialist. ????

Triatlon is een verzamelnaam voor gecombineerde duursporten. De meest voorkomende onderdelen zijn zwemmen, wielrennen en hardlopen. De originele afstand bestaat uit 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km (= een marathon) lopen. ????????‍♀️????‍♀️????‍♀️

Gisteren heb ik zowaar een soort van mini triatlon gedaan, al telde mijn versie iets minder lange afstanden dan de werkelijke multisport, maar hé een triatlon is een triatlon. ????????

Deze dag startte ik voor de vierde keer met Inge in het zwembad. Het was weliswaar bewolkt en de temperatuur kwam om negen uur zeker niet hoger dan tweeëntwintig graden (alles beter dan de dertig+!), maar het was evengoed heerlijk zwemweer. Het was aanzienlijk rustiger dan de dagen hiervoor, geen idee waarom, maar er was dus genoeg ruimte voor wat oefeningen. We hebben zeker tien tot twaalf baantjes, dus minimaal vijf- tot zeshonderd meter, gezwommen afwisselend op de buik en rug. Toch? Of was het meer? ???? Ja, het was vast meer. ???? Met een grappig zwembrilletje van Inge op mijn neus (dan zie je er ook uit alsof je serieus kunt zwemmen ????) heb ik zelfs de rug-crawl geprobeerd. Dat zag er vast heel onbehouwen uit, zo voelde het tenminste wel. Best lastig voor een zwemmer zoals ik. Inge daagde mij uit vanaf de trap het water in te duiken en, volgzaam als ik ben, deed ik dat natuurlijk. De jonge zwemmers zullen wel gedacht hebben, ‘wat een malloot, een vrouw van vijftig met één been die zo nodig moet duiken…????’ Ach, we moeten het leven zelf leuk maken, toch?

Om kwart voor tien werden we vriendelijk verzocht het bad te verlaten.

De badmeester had haast, want hij kwam zelfs mijn krukken aangeven, zodat ik snel het water uit zou komen. Tja en dat ging dus niet helemaal goed. Mijn linkervoet stond op de onderste trede, toen ik er één naar boven wilde springen, sprong ik tegen de onderkant van de tweede tree aan. Au!!! ???? Ik ging door de grond van de pijn. En wat je normaal doet als je je voet stoot, is je voet optrekken….maar ja, dat is heel lastig met één been. Ik bleef dus even op de trap staan, met mijn voet onder water, totdat de pijnscheut wat weg ebde. Uit het zwembad zag ik wat de schade was. Er ontstond een blauwe bult op mijn wreef en het profiel van de trap stond in mijn huid. Langzaam begon het wel wat te bloeden. Een pleister was gelukkig snel gehaald, zodat ik toch mijn schoen aan kon doen en veilig naar huis kon hupsen.

Na het douchen en een ietwat verlaat ontbijt heb ik weer eens een rondje door de buurt gelopen met Leggy.???? Dat was er vanwege de hitte de afgelopen week echt bij ingeschoten. Het lopen ging goed, waardoor ik het grote blok (voor mij dan hè) van 1,3 km gedaan heb. Het voelde, voor mijn hele lijf, goed om de loopbeweging te maken. Met mijn lange strandjurk aan zag je bijna niets van mijn handicap (nou ja, dat hoop ik dan) en voelde ik me heel even weer een beetje ‘gewoon’.

Nu had ik het zwem- en looponderdeel gehad, tijd voor het derde onderdeel van de triatlon; de fiets!

Ik deed Leggy aan en zette deze met een klittenband vast aan het frame, deed mijn armbrace om, oortjes in, een muziekje op en Strava aan. Eindelijk, na bijna twee weken kon ik weer op pad. Wat een vrijheid! Ik fietste door de duinen en langs het strand en genoot van alles wat ik zag. De zee, de Schotse hooglanders, de herten in Zandvoort, de sporters en vele toeristen. Het was er prima weer voor. Toch overviel mij ook een confrontatie momentje. Op zo’n mooie dag lijkt het of iedereen completer, gezonder, beter, mooier, handiger, gelukkiger en gewoner is dan ik.

Mensen lopen en fietsen met gemak en nemen het voor lief, zoals ik ook altijd gedaan heb. Dat brengt mij bij het boek van Claudia de Breij dat ik aan het lezen ben (Neem een geit) en moest denken aan het gesprek wat zij had met Paul van Vliet. We zeggen vaak ‘Alles kan kapot’, daar mag dan een onbetrouwbaar glimlachje bij. ???? Maar Paul was tot een compleet nieuw inzicht gekomen; ‘Alles gaat, kapot. Zolang het nog heel is, doe er iets mee.’ En zo is het! Gezondheid is vrijheid. Sta af en toe stil bij alles wat je kunt, doet en hebt, al lijkt het zo ‘gewoon’. Tel je zegeningen, dat doe ik ook. Thuis telde ik de kilometers ???? en bleek dat ik de dertig kilometer had aangetikt. ???????? Nou, ik had ongepland een mini triatlon voltooid en (vond ik zelf ☺️) daarmee een koud wijntje verdiend! ????

Vandaag was de laatste officiële vakantiedag van regio Noord, dus ook voor ons Lynn. Vanaf maart heeft zij, door de Coronamaatregelen, geen les meer gehad op school. Alles ging online en dat beviel haar prima. Dat zal wel even wennen zijn de komende week. Maar ook leuk, zo kan ik mij voorstellen, om iedereen (vooral de vriendinnen) weer dagelijks te zien. Sven zijn studie start in september, hij heeft nog even om zich mentaal voor te bereiden. ???? Voordat Lynn met haar neus in de boeken duikt en geen tijd meer heeft voor een bezoekje aan opa of oma, zijn we vandaag gezellig bij ons pap en Riet op visite geweest. Een dagje naar Esbeek in het zonnige zuiden.☀️ Frank reed, dus ik kon ontspannen meerijden. Het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te kletsen. Natuurlijk zijn we, zoals altijd, verwend met bolussen, worstenbroodjes, een heerlijk broodje voor de lunch en een ijsje toe. Misschien moet ik toch maar eens serieus overwegen vanaf morgen, iets minder (lekkers) te nuttigen. Mijn armen hebben anders steeds meer Ilse2.0 te dragen. ???? Uiteraard moesten er een paar foto’s gemaakt worden voor het blog van de mooie bloementuin. Alleen zie je de bloemen niet…daar staan wij dus voor! ????

Spreuk van René Gudde uit het boek ‘Neem een geit’ van Claudia de Breij ????

Neem steeds de tijd om terug te kijken naar wat je hebt gedaan, en doe dat met een zekere mildheid.✨