Oranjekoorts, valt dat ook onder ziekteverlof?

Dit jaar geen Alex-Andersdag, maar een ouderwetse Koningsdag met alles erop en eraan!

Na twee jaar op rij geen groots oranje feest te hebben gevierd en we het moesten doen met een virtuele vrijmarkt en digitale borrel, mochten we nu weer los. Voor mij als Ilse2.0 toch ook weer een beetje spannend, want ik had nog maar één keer Koningsdag gevierd in mijn rolstoel. Dat was in 2019, toen ik in mijn laatste revalidatieweek vanuit mijn verblijf in Heliomare op weekendverlof was. Toen was het overigens koud en nat en hebben we het heel voorzichtig aan gedaan, ook omdat ik nog zo kwetsbaar was. Nu ben ik verder in het proces, was het weliswaar frisjes, maar droog en zonnig. Ik had graag een rondje vrijmarkt gedaan, maar rollend tussen alle kleedjes en benen was geen optie. Het alternatief was overigens niet slecht hoor, ik zat heerlijk met een oranje tompouce en een kop koffie op de eerste rij voor de buis naar de NOS te kijken, waar Willem Alexander met de hele familie zijn verjaardag vierde in Maastricht.

Kroontje op en stralen als een koningin! ????

Met oranje gelakte nagels en zin in een feestje, gingen we op de fiets naar de stad. Ik heb wel even getwijfeld of ik Leggy aan zou doen of niet. Voor het oog en mijn zelfvertrouwen zou dat zeker goed zijn, maar in de mensenmassa niet te doen. De vraag was, houd ik mij überhaupt staande in de menigte? Met één klein duwtje kan ik zomaar tegen de vlakte gaan, laat staan als iedereen staat te dansen en springen. Er zat niets anders op, dan het letterlijk aan den lijven te ervaren. Het idee was om ergens aan de zijlijn van het feestgedruis een plekje te bemachtigen, zodat ik staan en zitten zou kunnen afwisselen. Het liefst sta ik natuurlijk op ooghoogte met de rest van de feestgangers, maar ik kan niet onbeperkt op mijn ene been staan, laat staan springen. Ach, ‘had ik maar twee benen, dan had ik ook tien tenen…’ ????

Bij Café de Zwaan trad de Hooter Tooter Band op.

Na wat appjes heen en weer, besloten we naar Café de Zwaan aan de Kinderhuisvest te gaan. We zetten de fietsen aan elkaar vast, op het gras aan de kade tegenover de kroeg, in de hoop dat ze aan het eind van de middag daar nog zouden staan en niet in het water zouden liggen. Voorzichtig staken we over en rolde ik recht op een vrije statafel af. Ik dacht, deze is van mij, hier ga ik niet meer weg! Ik kon mij mooi staande houden aan de tafel terwijl de rolstoel achter mij stond. Henk en Irene kwamen net aangelopen en niet veel later sloten ook Petra en Peter aan. Het eerste drankje was zo besteld en… op. ???? Het was gezellig druk en de stemming zat er snel in. Leuk om weer wat bekende gezichten te zien en mee te swingen (voor zover dat mogelijk was) op de opzwepende muziek.

Niets brengt zo een drukte teweeg, als mensen die zich eens gaan ontspannen. Luc Versteylen

Toch werd het steeds drukker en moest ik moeite doen om mijn plekje veilig te stellen. Lang kon ik het ophouden, maar ja na een paar drankjes moest ik natuurlijk plassen. De mannen hielden de statafel bezet, terwijl Irene voorop ging om de weg vrij te maken naar het toilet. Ik huppelde er met mijn krukken braaf achteraan en zag aan de reacties van de mensen, dat ze lichtelijk verbaasd naar mijn ene been keken. Sorry guys! ???? Aangezien er maar één damestoilet was, stond er een behoorlijk lange rij, maar iedereen was vrolijk en kletste met elkaar. De Nederlandse muziek nodigde uit om lekker ongegeneerd mee te blèren en te dansen (ik hups dan een beetje op en neer), dus kwamen we met een schorre keel (en ik een vermoeid been), weer terug aan onze stamtafel.

Eigenlijk wilden we (ik ????) nog een kijkje nemen in de Vijfhoek, maar naar zeggen was het daar zo druk, dat er voor mij met mijn rolstoel geen doorkomen aan was. Eerlijk gezegd had ik het wel willen proberen, een tikkeltje eigenwijs ben ik wel, (en waar een wil is, is een weg) maar de anderen stonden daar niet achter. Ik moet wel realistisch blijven en veiligheid gaat boven alles. En zo is het. We verkasten wel van het ene terras naar het naast gelegen terras, maar verder dan dat kwamen we niet. En hoe drukker het werd en hoe meer drank er in de man was, hoe vaker ik mezelf moest vastgrijpen aan iemand, om niet onderuit te gaan. Ik heb menigeen een blauwe plek bezorgd, haha. Maar, ik heb genoten van een wijntje, de muziek en de gezelligheid en heb stiekem gedanst. Wie weet durf ik komend jaar wel een stapje verder!

Update

Het gaat goed met mams. Ze is vrolijk en eet en drinkt goed!

Bizar, zo denk je dat het einde in zicht is en zo draait alles totaal onverwacht de andere kant op. Met een dubbel gevoel bezochten Sven en ik het verpleeghuis, niet wetende hoe we moeders zouden aantreffen. Ze zat in een rolstoel in de huiskamer te slapen. Haar hoofd viel steeds naar achteren, wat naar was om te zien. Een hoofdsteun zou geen overbodige luxe zijn. We brachten haar naar haar kamer en daar werd ze door de verpleging op bed gelegd. Toen ze eenmaal lag, werd ze wakker en geloof het of niet, ze heeft het een uur volgehouden en meer gelachen dan dat ze de afgelopen periode heeft gedaan. Heerlijk! Waar haalt ze het vandaan? De medicijnen hebben zichtbaar hun werk gedaan en zoals het er nu uitziet, kan mams wel weer even mee. En wij? Wij genieten van de mooie gouden momentjes met haar die we cadeau krijgen!

Reisverslag

Lynn zit in de vijfde week van haar backpackreis door Thailand en geniet met volle teugen!

• Thailand is mooi groen en alles staat in bloei. Die heftige regenbuien die ze af en toe moeten trotseren, zijn toch ergens goed voor. ????
• De dames verblijven in goedkope hostels waar ze andere backpackers ontmoeten en ervaringen uitwisselen.
• Aan activiteiten geen gebrek, ze ondernemen van alles; bootje varen, marktjes bezoeken, kajakken, hiken, tempels bezoeken en offers brengen. Oh ja en heel veel lekker eten en stappen!
• Wist je trouwens dat voordat een bloem geofferd kan worden, je eerst alle blaadjes moet omvouwen? Je mag niet aan de bloem ruiken, want dan neem je alle goede energie af. En, als de bloem op de grond valt, mag je deze niet meer offeren, omdat hij dan slechte energie bij zich draagt.
• Ze hebben een box-wedstrijd bezocht waar mensen uit het publiek, in ruil voor een gratis drankje, zichzelf vrijwillig in elkaar lieten timmeren. Mij niet bellen, maar het was hilarisch volgens ons Lynn. ????
• In Thailand vieren ze met een waterfestijn, midden in het voorjaar, Songkran oftewel Nieuwjaar. Met tuinslangen, waterpistolen en emmers vol water werden ze door de lokale bevolking overvallen en met roze poeder besmeurd. Nou, dat is weer eens wat anders dan vuurwerk!
• Bij de waterval van Namuang hebben ze een aantal olifanten gezien. Volledig vastgeketend en achter dikke tralies in een mega klein, onbegroeid verblijf. Vreselijk dat er mensen zijn die op deze manier geld proberen te verdienen.
• Koh Phangan is één van de meest bekende eilanden van Thailand, wat bekend staat om haar full moon parties op het strand van Haad Rin. Een wereldberoemd strandfeest wat bezocht wordt door vooral jonge reizigers uit de hele wereld. Bij deze feesten kun je niet alleen genieten van muziek van verschillende DJ’s, maar ook prachtige vuurshows bekijken. ???? Feestgangers kunnen daar touwtje springen met een brandend touw. Dat ziet er vet uit, maar is ook heel gevaarlijk en loopt niet altijd even goed af. Ook haar vriendin hield er een pijnlijke brandwond aan over.

Het ideale vervoermiddel is de tuk-tuk, maar ook de Nederlandse fiets komt terug in het Thaise straatbeeld.

• Vriendin Charlotte vertrok na drie weken zoals gepland terug naar Nederland en nu reizen Aya en Lynn saampjes verder.
• Ze hebben niet alleen oog in oog gestaan met agressieve apen, nee ze zijn ook in het nauw gedreven door een paar angstaanjagende honden, tijdens een scootertoer. Ze maken wat mee hoor… ????
• Op het eiland Koh Tao kregen ze Thaise kookles. Ik weet wel wie er straks thuis mag koken!
• Met de highspeed Catamaran hebben ze de eilandjes achter zich gelaten en zijn ze naar het vaste land gevaren, waar ze met een luxe bus naar Bangkok zijn doorgereisd.
• Ze hebben varanen en schildpadden gespot aan de oevers van Lumphini Park en de markt bezocht in China Town.
• En ja, natuurlijk hebben ze ook een bezoek gebracht aan een ladyboys playback show. Geweldig!
• Voor één middagje zijn ze olifantenverzorger geweest en kregen daarvoor de Mahout outfit aan. Van bananen, tan marine, rijst en zout hebben ze olifantenkoekjes gemaakt en verpakt in bananen bladeren om deze imposante dieren te voeren. Maar er werd deze dag ook hard gewerkt en olifantenpoep geschept. ???? Tijdens de wandeling mochten ze de olifanten wassen in de rivier. Als bedankje werden ze besproeid met modder. En bedankt! ????
• Met de nachttrein zijn ze naar Chiang Mai gereisd, gelegen in het Noorden van Thailand, waar ze nieuwe avonturen tegemoet gaan!

Spreuk van de dag

Lach, treur, vecht, rust,
accepteer, neem, geef.
Sta achter alles dat je doet,
maar leef het leven, leef!
Martin Gijzemijter