Het moet niet gekker worden. Gisteren was het Sjaak Afhaak-dag, de dag waarop de meeste sporters hun goede voornemens opgeven. Vandaag is het blue monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Nou dat is nog eens een mooi begin van de week zeg. ???? Als je je al goed voelde bij het opstaan, werd dat direct de kop ingedrukt door alle aandacht in de (social)media omtrent deze neerslachtige dag. Ik weiger hierin mee te gaan! Ik blijf me concentreren op mijn doelen en blijf gemotiveerd, ik laat me niet verleiden tot treurige, neerslachtige of weemoedige gevoelens. Gewoon geen zin in! ???? Mijn voornemens zijn nog niet mislukt (omdat ze haalbaar zijn ????) en al lijkt de vakantie ver weg, ook van plannen maken word je blij. Op deze donkere dagen steek ik een extra kaarsje aan en aangezien ik niet werk, is de maandag voor mij niets anders dan de eerste dag van de week. Voor mij dus geen Sjaak afhaak dag of blue monday, maar een mooie nieuwe dag om van te genieten, een happy monday! ????
Het gedicht wat ik gisteren speciaal voor mijn moeder heb geschreven, heeft indruk gemaakt op velen van jullie, omdat het herkenbaar is en het raakt. Één op de drie mensen krijgt te maken met kanker, maar ook één op de drie vrouwen krijgt te maken met een vorm van dementie, tegenover één op de zeven mannen. Het is heftig en heel verdrietig om te zien dat iemand die je liefhebt langzaam veranderd. Ze leven in het moment, maar gaan terug naar het verleden. Het hoofd is warrig en raakt leeg. Bizar. Het enige wat wij kunnen doen, is met ze meegaan terug in de herinnering van vroeger en liefde geven. ❤️
Samen met Irene ging ik vrijdag om twaalf uur naar de film ‘Penoza the Final Chapter’. ???? Het regende een beetje en Henk was zo lief om ons bij Pathé af te zetten. De rolstoel had ik thuis gelaten, maar mijn kussen had ik natuurlijk wel meegenomen. Op krukken liep ik de hal in, scanden we ons e-ticket en mochten we met de lift naar beneden. Wat een luxe, de zaal was zo goed als leeg, dus we konden kiezen waar we wilden zitten. We begonnen voor het gemak op de eerste rij, maar besloten uiteindelijk toch iets hoger te gaan zitten, om onze nek te sparen. In het donker de trap op hupsen, was best eng, maar het lukte zonder de trap af te stuiteren en we namen plaats midden op de vijfde rij, Irene (PietjePakezel ????) nam al onze spullen mee. Wat was het een spannende, mooie Nederlandse film! Echt van internationaal niveau, zo goed gemaakt. We verlieten als laatste, van de tien bezoekers ????, de bioscoopzaal en zijn in de Jopenkerk een klein drankje (of twee ????) gaan doen. Het was gezellig en gelukkig niet zo druk.
Zo balen, vrijdagavond is mijn ‘oude’ elektrische Giant fiets gestolen bij ‘Het wapen van Kennemerland.’ Aangezien ik natuurlijk niet meer op een gewone fiets kan rijden, had onze Lynn mijn fiets dankbaar in gebruik genomen en was daarmee naar het werk gefietst. Geen scooter, maar een E-bike voor haar. Beter. Op beelden gemaakt door de camera’s van ‘Het wapen’ is duidelijk een man met een pet zichtbaar, die de fiets optilt en ermee wegloopt richting Ramplaan. We hebben een bericht geplaatst op NextDoor en aangifte gedaan bij de politie, maar de fiets is weg. Mijn fiets waarmee ik in 2015 de eerste Ride for the Roses ???? reed, de fiets waarmee ik, na mijn eerste operatie, jaren getraind heb en die mij overal heeft gebracht. Dat iemand het lef heeft om andermans spullen te stelen, maakt mij enorm boos. Blijf gewoon van andermans spullen af! ???? De E-bike is drie jaar verzekerd geweest, maar deze was natuurlijk net verlopen, zul je altijd zien… ???? 
Mijn fiets en ik in betere tijden…
Zaterdag was het mooi weer en ben ik een rondje gaan handbiken. Heerlijk langs het strand, helemaal tot het einde van de boulevard in Zandvoort. Blauwe lucht, met een klein wolkje en een prachtig winters zonnetje. Het was genieten. Via de duinen van Bennebroek ben ik terug gefietst en zag boven Haarlem de wolken stapelen. Het zou toch niet gaan regenen? ????Ter hoogte van Elswout voelde ik een eerste druppel, een tweede volgde al snel en ineens was het geen regendruppel meer maar waren het hagelstenen. Gadverdamme! ???? Ik ben kort gestopt om mijn capuchon op te zetten om zo de pijnlijke hagel een beetje uit mijn gezicht te houden. ☔️ In de kleine twee kilometer naar huis was ik zeik en zeiknat geregend, maar ondanks dat heb ik genoten van het mooie tochtje. 
Zondag kwamen Manja, Nicky en mams op visite. Altijd fijn en gezellig. Na de lunch, zijn de meiden de stad in gegaan en zijn wij met Body naar Elswout gereden voor een wandelingetje. Elswout blijft mijn favoriete landgoed, maar tot nu toe was ik er nog maar twee keer geweest als Ilse2.0 en wel met mijn rolstoel. Voor het eerst heb ik een rondje van bijna twee kilometer gelopen met Leggy. ????Weer een mijlpaal! ✅ Heuveltje op was het zwaar bikkelen, heuveltje af was het opletten geblazen. Mijn knie kan dan gaan ‘rollen’, waardoor ik de controle over het lopen verlies, maar het ging gelukkig goed. Het was erg druk met wandelaars en gezinnen met kleine kids. De meesten keken stiekem naar mijn prothese, maar een klein schattig meisje zei wel dat ze mijn ‘neppe been’ een beetje gek vond. Toen ik zei dat ik er erg blij mee was en het ook wel een stoer been vind, was ze het toch wel met mij eens. Anders, maar stoer! ???? Bij het landhuis hebben we een rustmomentje gepakt in het zonnetje en dat moment laten vastleggen door een voorbijganger. Mams had het koud en wilde graag verder lopen, dus we maakten het rondje af, via het hertenkamp. Thuis was er een warm bakje koffie, kwamen de meiden terug uit de stad en hebben we gezellig wat gekletst. Ik raakte één op één met mama aan de praat en dat resulteerde in het gedicht wat ik gisterenavond recht uit mijn hart geschreven heb. ❤️
