Toeval: iedereen blijkt exact op zijn verjaardag geboren te zijn. Loesje

Vanwege de coronamaatregelen mogen we geen bijeenkomsten of feestjes met meer dan drie personen organiseren en dat kwam deze keer misschien helemaal niet zo slecht uit. Want hoe vier je een verjaardag, terwijl je verdriet hebt om het verlies van iemand die je dierbaar is. Precies, op gepaste wijze. Toch weten we ook dat we het leven moeten vieren en dat elke dag een cadeautje is. En ja, onze Sven wordt maar één keer twintig jaar, dus hebben we er toch iets gezelligs van gemaakt.

Mijn vader kwam eindelijk weer eens met Jorn naar Haarlem. Door de aangescherpte coronamaatregelen en de angst op besmetting durfde hij het eerder niet aan om deze kant op te komen.

Heel begrijpelijk, maar daarom was het extra fijn om hem na maanden weer live te zien en spreken, al bellen we elkaar met grote regelmaat. Dit is natuurlijk veel leuker. Stomme Corona. Pa had een tas bij zich vol met…jawel daar zijn ze weer, worstenbroodjes, eieren en een zakje walnoten. Dat had ik echt gemist!  Sven kreeg geld om zelf wat leuks van te kopen en een ‘Blonde Snol’ ???? Ken je dat niet? Ik ook niet hoor. Zal vast Brabants zijn. Het bleek gewoon een fles blond bier! ????

Dit was trouwens meteen de eerste kennismaking met onze Sim die een leuk speeltje kreeg als kraam cadeau. Onze boef is gek op schoenen, veters, handen en voeten (eigenlijk alles waar hij zijn vlijmscherpe tandjes in kan zetten ????) en gezien pa in het verleden vaker door de kleinste hondjes gebeten is ????, hebben we die twee maar een beetje bij elkaar weg gehouden. Sven had speciaal voor deze gelegenheid een worteltaart gebakken en geloof me, het was smullen geblazen. De taart was erg goed gelukt, zo lekker! We hebben gezellig bijgepraat en samen geluncht en zoals altijd wat leuke kiekjes gemaakt, voordat zij weer richting het zonnige Brabant vertrokken. Ik vond het super fijn om weer even samen te zijn.

Kijk met je ogen, ruik met je neus, proef met je tong en geniet met je hart.

Wat zijn wij bevoorrecht met een zoon die (hobby)kok is en de lekkerste gerechten op tafel tovert. Echt! Normaal gesproken zou ons jarig jobje op zijn verjaardag voor zijn vrienden koken, maar nu werden wij verwend met een vier-gangen diner. Wil je weten wat er op het menu stond? Hou je vast. We begonnen aan de bar met een bubbel als aperitiefje. ???? Daarna mochten we aan een mooi en feestelijk gedekte tafel plaatsnemen en kregen we een carpaccio met een bijbehorend rood wijntje geserveerd. ???? Als tussengerecht kregen we een tartaar van zeebaars met gebakken avocado en een glaasje rosé. We gingen over naar een andere rode wijn en mochten daarbij genieten van een bietenrisotto met pompoenpitten. Dat is trouwens een van mijn favorieten. Zo lekker! Als toetje kregen we tiramisu en een glaasje Limoncello. Het was heerlijk allemaal en met de hulp van onze twee ervaren serveersters, Lynn en Josefien, leek het net of we uiteten waren. We hebben onze buikjes letterlijk rond gegeten. Geloof me, een restaurant is er niets bij. Jullie mogen in dit geval best een beetje jaloers zijn hoor, haha. ????????????

Ik zit niet zo lekker in mijn vel, mag ik de jouwe?

Het is mijn dag niet vandaag. Gewoon, omdat mijn hoofd vol zit en mijn gedachten constant afdwalen. Wat een gekke week is dit….

Vanochtend fietste ik naar de fysio en moest onderweg een boodschap doen bij bloemist Jasmijn op de Zijlweg. Ik parkeerde mijn bike op de stoep voor de deur en rolde naar binnen. Het is een prachtige winkel met veel mooie kwetsbare spulletjes, maar het staat erg vol en dat is voor mij als rolstoeler niet echt handig. Mijn krukken staan achterop mijn stoel en bij het draaien maaide ik bijna een dure kandelaar uit de kast. O jee! ???? Voor de veiligheid besloot ik maar meteen om hulp te vragen en doelgericht te shoppen. Omdat ik naar de fysio tegenover moest, vroeg ik of ze mijn aankopen in wilde pakken, zodat ik deze op de terugweg op kon halen.

Na de zaaltraining kreeg ik de zoveelste shockwave therapie voor mijn tenniselleboog. De blessure is nog zeker niet over, maar soms voelt het wel iets rustiger. Waarschijnlijk komt dat mede door het feit dat ik veel minder handbike. Nu gebruik ik de fiets meer als vervoersmiddelen, terwijl ik zomers vaak tochten maak. Het zou fijn zijn als ik voor de lente van 2021 van deze ellendige blessure af ben.

Bij Jasmijn haalde ik mijn kandelaars op. Eén paste in mijn rolstoeltas, de andere was veel te groot. Hoe zou ik die mee naar huis krijgen? ????

Het leek mij onmogelijk, ik kan geen tas aan de hand meenemen, want daarmee moet ik ‘trappen’. ‘Zal ik de auto halen‘, vroeg ik. ‘Welnee’, zei de verkoopster, ‘ik heb wel een idee’. Ze hing een grote plastictas aan de handvaten van de rolstoel en bond deze met touwtjes vast. Het leek een prima oplossing, ik bedankte de dame en rolde de winkel heel voorzichtig uit. Inmiddels regende het en was ik blij dat ik niet ver hoefde te fietsen. Na een paar meter ging het al mis. De plastic tas, met de grote kandelaar, raakte mijn wielen. Sh*t! Als ik door zou fietsen zou de tas en dus het cadeau kapot gaan. Ik probeerde met één hand te fietsen (wat überhaupt onmogelijk is met een handbike) en de andere hand de tas van het wiel af te duwen. Het zag er vast heel gek uit en ik kwam amper vooruit. Ik was dan ook blij dat thuis alles nog heel bleek. ????

Wat in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.

Vrijdag is de crematie en nemen we afscheid van Wim. Ik zie er tegenop, omdat er dan geen weg meer terug is. Het zal heftig zijn om het verdriet te zien en voelen, maar hoop op een mooi en bijzonder afscheid, waar de familie, nu en later, troost uit kan halen.????

Spreuk van de dag

Voel het, zeg het, uit het,
alles dat je hart ervaart.
Want emoties die je delen kunt,
zijn oneindig veel meer waard.✨