De kapper vroeg of ik tevreden was. Jawel, ik ga toch niet graag uit. ????
Na drie maanden was het weer eens tijd voor een knip- en kleurbeurtje bij de kapper. Eigenlijk wilde ik afgelopen weekend al, was mijn te lange lok zat, maar toen hadden ze geen plekje meer vrij. Wel heb ik nog even overwogen een afspraak te maken bij mijn ‘oude’ kapper in de stad, maar daar hebben zij mij in de vorm van Ilse2.0 nog steeds niet gezien en ik had er gewoon geen zin in om daar naar binnen te hupsen en uit te leggen wat er allemaal gebeurd is. Dan maar een paar dagen wachten. Met een coupe ravage. Uiteindelijk kon ik woensdag terecht bij Pascalle Hairstyling op het Ruyterplein, waar ik met Leggy naar toe wandelde.
In het kort vertelde ik mijn wensen. Omdat de vorige keer mijn oude coupe ook mijn nieuwe coupe was (zag namelijk geen verschil ????) had ik aangegeven dat mijn kappersbezoek zichtbaar mocht zijn. Dus iets meer high-lights en ruimschoot bijpunten. Het was trouwens wel fijn om geen mondkapje op te hoeven en een gesprek met gezichtsuitdrukkingen te voeren. Terwijl er druk aan mij geplukt werd en mijn haar deels in de folie werd gezet, dronk ik een kopje koffie en tijdens het ‘inwerken van de kleur’ las ik op mijn gemak een tijdschriftje. Lekker ontspannen dus. Meestal ga ik met natte haren de deur uit, maar omdat we in de middag naar de diploma uitreiking zouden gaan, liet ik het in model föhnen. Lynn ontvangt tenslotte maar één keer haar VWO diploma.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Na een goeie opfrisbeurt verliet ik de kapsalon. Op de terugweg kwam ik bij het zwembad een vrouw tegen die mij aansprak en vroeg of ik bekend was in de buurt en of ik wist of ze in de straat mochten parkeren. Ik legde kort uit dat het vergunninghouders gebied betrof en er verderop een betaalautomaat stond. Ze keek naar Leggy en vroeg hoe ik mijn been verloren was en vond het fijn te zien dat ik met een prothese liep. Het valt me op dat mensen altijd schrikken als ik zeg dat ik botkanker heb gehad, omdat ze blijkbaar eerder verwachten dat een ongeluk de boosdoener is geweest. Soms valt er een stilte en weten ze even niet wat te zeggen. Dat vind ik voor die mensen dan vervelend en lul ik er maar weer gezellig overheen.????
Kleine moeite, groot plezier.
Haar echtgenoot kwam erbij staan en er ontstond een leuk gesprek. Het bleek dat de man vroeger in deze buurt woonde en als kind in het openluchtzwembad ‘de Houtvaart’ had gezwommen. Ze zouden die middag een soort van puzzeltocht maken voor de familie door zijn jeugd in Haarlem in kaart te brengen. Ze wilden langs de bekende plekjes zoals de grote St. Bavo, zijn oude school, de winkels en andere locaties waar mooie herinneringen lagen. Omdat de maximale parkeertijd slechts één uur is en zij meer tijd nodig hadden, bood ik aan hun kenteken op onze bezoekers-app te registeren, zodat ze op hun gemak hun ding konden doen. Ze vonden het zo sympathiek, dat ze na afloop een doosje Merci kwamen brengen. Had natuurlijk helemaal niet gehoeven, maar ik vond het wel ontzettend lief! ????
Diploma uitreiking
De diploma uitreiking van het gymnasium werd, voor de tweede keer door Corona, in het Kinheim Pim Mulierstadion georganiseerd.
Lynn en haar vriendinnen waren er al weken mee bezig; wat doen we aan bij de diploma-uitreiking? Zo had dochterlief een prachtige lange donkerrode jurk gekocht om te shinen. Op de valreep bestelde ze nog een ander jurkje, omdat de ‘kledingstress’ alsnog toesloeg en ze dan nog een keuze zou hebben. Het alternatieve gouden exemplaar viel (gelukkig ????) ontzettend tegen, werd direct retour gestuurd en dus bleef ze bij jurk nummer één. Dat scheelde een hoop gedoe kan ik je zeggen. ???? Ook ik stond voor de kast te twijfelen over wat ik aan zou doen. Lange of korte jurk, bloot been of toch een legging eronder, rood, blauw of toch zwart…kortom mijn bed lag vol met alles wat ik aangedaan, maar ook weer uitgedaan had. Ik liet de keuze uiteindelijk aan Sven, die mijn rode feestjurk aanwees. Mijn mooi gestylde lokken waren trouwens na al dat passen totaal ingestort, het was weer gewoon coupe de troep. ????
Mijn dochter van achttien was geen meisje meer om te zien, maar een prachtige jonge dame!
Aangekomen bij het Honkbalstadion van Kinheim, waar Sven tot twee jaar geleden fanatiek gespeeld heeft, liepen we met de kaartjes naar de entree. De docenten controleerden de toegangsbewijzen en heetten ons van harte welkom. Via de trap moesten we naar de tribune. Sven nam een kruk van mijn over, zodat ik met hulp van de trapleuning stapje voor stapje, treetje voor treetje naar boven kon. Het was behoorlijk druk en mensen kijken niet echt, wat het voor mij toch wat spannend maakte, al had ik mijn twee sterke mannen voor en achter mij lopen. We kwamen veilig boven en zochten een mooi plekje op de tribune tussen alle andere trotse ouders en familie.
Ik kan alles, maar daar is weer geen diploma voor. Loesje
De muziek schalde door de luidsprekers en de geslaagde vwo-leerlingen van het Mendel College liepen onder luid applaus het veld op. Iedereen zag er prachtig uit. Meiden in de mooiste jurken en de jongens strak in pak. Ik kreeg een brok in mijn keel, werd er emotioneel van en moest echt moeite doen om mijn tranen weg te slikken. Nee, dat is niet gek, dat vinden wij alleen héél bijzonder…aldus de luizenmoeder. ???? Vroeger had ik het ook als Sinterklaas het schoolplein op kwam draven of als we de kids gingen uitzwaaien als ze op schoolkamp gingen. Het hoort er gewoon bij en er zijn vast moeders dit herkennen, toch?
Tussen het eerste en tweede honk stonden stoelen opgesteld waar de geslaagden plaatsnamen. Na een mooi verhaal en de nodige complimenten van afdelingsleider en de rector mocht iedereen om beurten een ‘homerun’ lopen en zijn of haar momentje pakken om te shinen en het fel begeerde diploma bij de thuisplaat te tekenen. Het duurde al met al best lang, maar het was prachtig weer dus we zaten daar, redelijk Coronaproof, lekker in het zonnetje te genieten van het schouwspel. Toen alle leerlingen geweest waren, er een erehaag was gevorm voor het afscheid van de rector gingen de hoedjes ???????????? de lucht in. Een geweldig moment. Wat een kanjers. Allemaal! Diploma in the pocket! We werden uitgenodigd voor een drankje op het binnenplein van de school om dit heugelijke feit te vieren. ????
Voorzichtig liep ik met Leggy door de mensenmassa het stadion uit terug naar de ingang, waar letterlijk iedereen samenkwam, elkaar omhelsden en feliciteerden. Corona? Dat is toch een biertje??
Alle maatregelen werden losgelaten, geen mondkapjes en geen anderhalve meter afstand. Corona bestond even niet. Er werden wat foto’s gemaakt en daarna staken we over naar de school om op het plein een klein feestje te vieren. De mannen namen onze bestelling op (wijntje!) en kwamen terug met een flesjes water en een zakje chips. ???? Ze konden kiezen tussen Spa rood en Spa blauw, cola en sinas, dat is het Mendel beleid; alcoholvrij. Prima natuurlijk, maar er was ook geen muziek of slingers. De afscheidsborrel bij Sven twee jaar geleden op het Kennemer was echt gezellig, met een hapje en drankje, nu was het toch wat sobertjes. Dat wijntje hebben we later thuis ingehaald en geproost op haar geweldige prestatie.
Gefeliciteerd lieve Lynn! Nu eerst vakantie en dan op naar de volgende stap in je leven.????
Mocht je het leuk vinden, kun je hier het filmpje van de uitreiking bekijken. Rond de achtste minuut komen de leerlingen het veld op en ons Lynn zie je ongeveer op de 38ste minuut met haar ‘walk of fame’.
Spreuk van de dag
Weet je wat ik graag zou willen
waar ik van droom bovendien
Dat we durven te verschillen
en ons zelf durven laten zien
Dat we ons eigen pad bewandelen
erin geloven, ervoor staan
Dat we in plaats van af te haken
blijven strijden en doorgaan
Weet je wat ik graag zou willen
waar ik van droom dag en nacht
niet van maar de massa volgen
of dat doen wat wordt verwacht
maar van iedereen in zijn kracht
JIP
Herkenbaar hoor, dat emotioneel incontinent zijn als het de kids betreft! ???? Jullie zagen er allemaal prachtig uit!
Gelukkig, jij herkent het! ????
Dank je, we hadden allemaal ons feesttenue aan. ????
Ja, Lynn haar ere-rondje ondersteunt door Queen met “We are the Champions…volkomen terecht ????!
Trotse Oom.
Ja wat een timing hè?! ????
Je mag met recht een trotse oom zijn!????