Wat was ik blij dat het zaterdag was. Ik had er zo naar uitgekeken en ik had zoveel zin in het weekendje Goes. De weersvoorspellingen zagen er heel gunstig uit. Mooier kon bijna niet. Vanaf half twee druppelden de angels binnen. We zouden met twee auto’s vanuit Haarlem rijden en Manja natuurlijk vanuit Alblasserdam. Mijn rolstoel ging in de ene auto, de handbike in de andere. Daarbij had iedereen een ‘logeertasje’ mee.

Om kwart over twee begonnen we aan de tocht van maar liefst 180 km richting Zeeland. Goed gemutst dat dan weer wel. ???? Al kletsend vlogen de tijd en de kilometers voorbij. Na wat extra rondjes in Goes, we blijven tenslotte een groepje kakelende vrouwen bij elkaar, ???? arriveerden wij tegen half vijf in het centrum van Goes. Manja was inmiddels al in het hotel en wij stonden op een andere parkeerplaats, dan de andere meiden. Op zich niet erg, maar we moesten voor vijf uur de fietsen halen. Dus er werd druk geappt en gebeld. Lynn en Irene gingen eerst kijken waar het hotel precies was, daarna kwamen ze terug met zuslief. We hebben de spullen uit de auto gepakt en deze naar het hotel gebracht. Wij hadden vijf kamers gereserveerd in Amadore Stadshotel op de grote markt. Het hele plein zat bomvol. Heel gezellig! Vast veel riders ook. Kleinigheidje…het hotel was niet echt rolstoelvriendelijk ❌, twee enorme drempels om überhaupt binnen te komen. ???? Nou ja, gelukkig kan ik met mijn krukken lopen, dus liet ik mijn stoel maar even buiten staan en ging ik hupsend naar de wc. Moest zo nodig…???? Manja en Lynn brachten de spullen naar de kamer en daarna gingen we terug naar de auto en richting de fietsverhuur. De andere meiden hadden de fietsen al buiten staan. Lynn, Manja en Irene stapte uit, zodat zij met andere angels op de fiets naar het hotel konden. Lonneke en ik zijn ter verkenning met de auto naar de start (de Zeelandhallen) gereden. Zo wisten we in elk geval waar we zondag moesten zijn. Het bleek slechts tweeëneenhalve kilometer van het centrum vandaan. Mooi! Terug in het centrum hebben we de auto geparkeerd en zijn we naar de Grote Markt gegaan. De hele groep zat al heerlijk op een terras met loungebank, in plaats van even op bed te gaan liggen, kon ik dus hier een soort van languit.

De wijntjes en bitterballen werden besteld en we genoten! Echt gezellig. Even later zagen we schoonzus Annet en zwager Maurice lopen op de Grote Markt, zij waren opzoek naar een restaurantje.

Speciaal voor onze Ride zaten zij op de camping in Goes. Voordat wij aan tafel gingen, hebben we even gekletst, daarna gingen zij ook weer verder. Er stond een grote tafel voor ons klaar in Gran Café Jersey. We zochten een plekje, bestelden wat water en wijn en bestudeerden de menukaart.

We hebben echt lekker gegeten! Na het toetje volgde een rondje koffie en thee, maar omdat ik teveel pijn in mijn rug kreeg, besloten we deze mee naar onze kamer te nemen, zodat ik op bed kon liggen. Dat was toch wel heel fijn. Judith was ondertussen ook gearriveerd en sloot bij ons aan. Met zijn allen op ons bed hadden we de grootste lol met het maken van deze foto. Belangrijk te vermelden dat Janine de fotograaf was. ????????

Elk jaar geven een aantal angels een kleine cadeautje, zo ook deze keer. Mandy kwam met een goodybag met onder andere een roosje en een rozengezichtsmasker, Lonneke had voor iedereen een zeepje in de vorm van een ❤️ en Marie gaf iedereen een plastic roos ????voor aan het fietsstuur. Van Janine kreeg ik een engeltje ???? in een doosje. Super lief allemaal! Omdat we toch zo intiem bij elkaar zaten, besloot ik ook een momentje te pakken en heb ik een gedicht voorgedragen. Daarna kon ik eindelijk mijn zelfgemaakte roosjes ????uit Heliomare cadeau geven aan mijn dinnetjes. Mooie roosjes gemaakt van klei, rood geschilderd en voorzien van glitters. Dure roosjes… als je weet hoeveel uren ik ermee bezig ben geweest. Tot vervelens toe. ???? Maar het resultaat mocht er zijn. Ik had de roosjes mooi ingepakt en daarop het rode engeltje (sleutelhanger) gedaan die Anky (oud collega Tenerife) mij in Heliomare als cadeautje voor ons team had toegestuurd.

Anky, namens alle angels, super bedankt! ????

Rond half één was het bedtijd en vertrok iedereen naar zijn eigen kamer. Aangezien er een DJ zowat naast mijn bed stond, duurde het wel even voordat ik in slaap viel. Het ene feestnummer volgde het andere op en toen ik dacht, na het nummer van Hazes, eindelijk…nu is het klaar, startte hij gewoon ‘de Snollebollekes’ nog even in. Grrr… ???? Het bleef lang onrustig in Goes, maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen.

Om zeven uur ging de wekker. Yes, het was D-day! Eindelijk. De dag van de Ride for the Roses 2019. Lynn ging eerst douchen, terwijl ik nog even kon blijven liggen. Omdat er in het hotel geen invalide-kamer was, had ik gevraagd of er een stoel in de douche gezet kon worden, zodat ik toch zittend kon douchen. Dat was gelukkig geregeld. Ik heb heerlijk gedoucht, mijn blauwe broek en rode ‘angels’ shirt aangetrokken, mijn angels armbandje omgedaan en de plastic roos om het stuur van mijn handbike gehangen. Voor het ontbijt kwamen de meiden bij ons langs om hun rugnummer en roos-badges op te halen. Daarna gingen we richting het restaurant waar een ontbijtbuffetje klaar stond. Er zaten nog meer fietsers te eten en de sfeer was relaxt.

Na het eten hebben de meiden de spullen naar de auto’s gebracht en rond half tien fietsten we richting de start. Het zonnetje scheen, al was het in de ochtend nog een beetje frisjes. Het was druk onderweg met deelnemers die allemaal naar de Zeelandhallen gingen. Om tien uur liepen wij het terrein op en mochten wij door de dranghekken, om bij het podium te komen. Nog voordat we daar waren, zag ik een spandoek hangen met mijn tekst en mijn naam eronder. Heftig.

Arko van het KWF kwam naar me toe, heette ons van harte welkom en vertelde hoe de startceremonie eruit zou zien. De start van de 100 km was al gaande en wij gingen aan de zijkant van het podium staan. Fotografen maakten foto’s van ons team en verschillende redacteuren wilden mijn verhaal horen om daar verslag van te doen. Best gek hoor, al die aandacht omdat ik een been mis. Toen ‘the Rose’ van Bette Midler gezongen werd, kwamen de emoties los en liepen de tranen over onze wangen. Niet veel later werd ik opgehaald voor de openingsceremonie van de toertochten. Manja en Lynn gingen met mij mee, zodat ze mij konden helpen de trap naar het podium op te komen en daar te ondersteunen. Samen met een onderzoeker van de versnelling in kankeronderzoek en de presentatrice stonden we voor duizenden deelnemers een gesprek te voeren op het podium. Best spannend en kwetsbaar voor zoveel mensen te vertellen wat mij overkomen is. De rode draad van het verhaal was dat ik afgelopen editie heel hard heb geroepen ‘ook met één been ga ik fietsen’ en dat ik heel hard gewerkt heb omdat waar te maken. Precies een jaar na de amputatie stond ik weer aan de start. Er volgde een enorm applaus waar ik kippenvel van kreeg en waarvan de tranen in mijn ogen schoten. Wow. Zo indrukwekkend. Daarna werd ‘the Rose’ nogmaals gezongen en stonden Lynn, Manja en ik te huilen op het podium. Heftig weer. Als trotse ambassadeur van dit mooie evenement mocht ik het startschot lossen. Er werd afgeteld 10-9-8…2-1 en ik schoot. Pang! Via het scherm was het overal te zien.

Ruim drieduizend fietsers vertrokken gedoseerd voor de toertochten. Wij verlieten natuurlijk, zoals altijd ???? weer als laatste de Zeelandhallen.???? Waarom zo laat? Nou ja, er moesten nog wat korte interviews gedaan worden en foto’s gemaakt. Ook mocht een kopje koffie zo voor de start, natuurlijk niet ontbreken. Mandy had cake gebakken en dochter Guusje had prachtige marsepeinen roosjes gemaakt. Heerlijk! Opeens zag ik mijn knapste neef Niels (sorry andere neven ????) aankomen fietsen met ‘ik fiets voor Ilse’ voorop zijn fiets. Zo lief! Ik was blij verrast. Echt. Super. We kletsen wat, maar we moesten ons toch ook echt gaan klaarmaken voor de start, dus snel nog even naar de toilet. Daarna vertrokken ook wij. Onze eerste opdracht van de organisatie was om de bezemwagen in te halen.???? ???? Een paar meiden lieten door de medewerkers van de bezemwagen nog wat sleutelen aan hun fiets en daarna konden we genieten van de prachtige tocht.

Het zonnetje brandde aan de blauwe hemel. ☀️ Al kletsend volgden we de groene pijlen. Ook onderweg kwamen we spandoeken tegen met mijn uitspraken en mijn naam eronder.

Nog nooit heb ik onderweg zoveel complimentjes en opstekertjes ontvangen. Het leek wel of ik een echte BN-er was. ???? Super lief allemaal. Halverwege de tocht, bij Brasserie het Durpsuus in Nisse, stond angel Inge ons op te wachten. Helaas kon zij dit jaar door omstandigheden niet mee fietsen, daarom des te leuker dat ze er hier bij deze stop was. We zochten een plekje aan het water, vlakbij de muziek. Ik had bubbels en champagneglaasjes mee en zoals elk jaar, proostten we op het leven! ????
Bekijk hier de video.

Ik had mijn verhaal van afgelopen jaar op papier gezet en heb dat aan de meiden voorgelezen. Dat is altijd even een emotioneel dingetje. Maar wel een heel mooi moment. Ook daar hoorde een cadeautje bij. Omdat kaarten mij zoveel gebracht hebben, in het LUMC en Heliomare had ik tenslotte de leukste kamer ????, heb ik ieder een setje kaarten gegeven van een roos, geschilderd door mijn zus.????

Na nog een klein glaasje bubbels en wat nootjes vervolgden wij onze route.

Het was mooi, rustig en heel landelijk. Onderweg bij het spoorwegmuseum kregen we nog een appeltje voor de dorst. Rond drie uur kwamen we in de buurt van de finish en hebben we nog bijna een koe zien bevallen in het weiland. De pootjes hingen al buiten de mama koe. Toch hebben we het tafereel niet af kunnen kijken, want we moesten voor half vier binnen zijn. De spanning in mijn buik werd steeds groter, naarmate we dichterbij de finish kwamen. En daar fietsten we het terrein op en werden we warm onthaald.

Frank, papa, Jorn, Miren, neef Guido met z’n kids, Maurice, Annet, Inge, Ronald en Laura stonden ons op te wachten. Echt fijn. ❤️ Yes I did it! ???????? Een jaar na de vreselijke amputatie heb ik de 25 km volbracht op mijn handbike. Tranen van blijdschap rolden over mijn wangen. Een stukje verderop in de finishstraat werd ik weer geïnterviewd en in de Rozenstraat namen we onze welverdiende roos in ontvangst.???? Bekijk hier het filmpje.

Heel bijzonder allemaal. Als laatste mochten wij nog meedoen met de slotceremonie. Samen met de burgemeester van Goes, de andere ambassadeurs, Frits Barend en de medewerkers van het KWF, liepen we achter tachtig ronkende motoren aan. Fijn om te kunnen vertellen dat wij met ons team maar liefst €8.384,40 opgehaald hebben en er vandaag zelfs nog wat donaties bijgekomen zijn. We hadden een soort van cheque gemaakt waar ons bedrag op stond en trots lieten we dat zien.

Het eindbedrag werd bekend gemaakt en ik mocht een van de cijfers omhoog houden. De pers stond overal te filmen en fotograferen en bij het aftellen tilden we het bord omhoog, €852.709 is er in totaal opgehaald voor versnelling in kankeronderzoek! SUPER!

Met veel bombarie en een prachtige snelle motor werd bekend gemaakt dat de volgende editie van de Ride op 27 september zal zijn in Assen. Dus…????‍♀️???? ????

Zo nu hadden we ons wijntje echt verdiend. Met z’n allen hebben we er een klein feestje van gemaakt en genoten van de zon, de wijn, de band en later de DJ. En ja…ik heb samen met de meiden en de familie zelfs nog even gedanst. Op één been. ????????????

Bekijk hier het filmpje.

Moe maar heel voldaan gingen we terug naar huis. Na ruim twee uur rijden, waren we in Haarlem. Ik was kapot en mijn rug deed veel pijn, maar het was mij alles waard. Tijd om languit op de bank te gaan. Het was een fantastisch weekend en deze herinneringen nemen we voor altijd met ons mee! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Het was fijn wakker vanochtend, omdat mijn gedachten meteen weer naar de Ride gingen. Nagenieten heet dat. ???? Ik heb het een beetje rustig aan gedaan, maar moest om elf uur wel bij de fysio zijn. Marie verzorgde een gezellige lunch, om samen nog even na te praten. Lief!

Deze dag heb ik afgesloten met een heerlijke massage van Inge van Total Recharge Massage. Dat hadden mijn spieren wel verdiend! ???? Met dank aan Inge, heel fijn! ????

Uit de Zeeuwse media:

https://www.pzc.nl/zeeuws-nieuws/7000-fietsers-halen-850-000-euro-op-bij-landelijke-ride-for-the-roses-in-zeeland~a11ffc30/

De komende dagen zullen er vast nog meer leuke foto’s komen… ????