Verhuizen is het achterlaten van het oude en het omarmen van het nieuwe.
Na 25 jaar draai ik met tranen in mijn ogen voor de allerlaatste keer de sleutel in het slot. Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden voor dit moment, waar ik zolang tegenaan hikte, maar misschien ook wel een beetje naar uitgekeken heb. Voor sommigen is een huis, gewoon een huis gebouwd uit cement, hout en stenen. Voor mij is het meer dan dat. Een thuis, een veilige haven, een fijne plek om samen te zijn, lief te hebben, te ontspannen, om te herstellen en bij te tanken.
Ons huis zit vol kostbare herinneringen, zowel mooie als minder mooie, die onlosmakelijk met ons verbonden zijn. Deze zal ik altijd met me meedragen. Ik ben verdrietig en opgelucht tegelijk. Niet alleen omdat ik dit huis achterlaat, maar nu dan ook echt een punt zet achter dit hoofdstuk en een tijdperk definitief afsluit. Het zoveelste en hopelijk laatste afscheid van dit jaar.
Wist je dat…
- mensen gemiddeld zeven keer in hun leven verhuizen? Dat is ongeveer één keer per tien jaar
- er in Nederland gemiddeld 1,71 miljoen mensen verhuizen per jaar, dat zijn zo’n 4.698 mensen per dag
- de meeste verhuizingen plaatsvinden in de zomer ✅
- 30% van de verhuizingen plaatsvindt binnen dezelfde stad ✅
- een verhuisdoos gemiddeld 15 kg weegt (behalve die van mij, die zijn ietsepietsie zwaarder…😬)
Home sweet home
Muren en balken vormen een huis. Liefde en dromen bouwen een thuis.
Na een gebroken nacht op een matras op de grond,
breekt dan echt de laatste dag aan.
Beneden hoor ik gerommel en gestommel.
Frank is bezig de laatste spullen weg te halen.
De spanning in mijn buik is bijna ondraaglijk.
Ik slaak een diepe zucht om wat ademruimte te krijgen.
Het is een beladen dag.
Voor ons als gezin, voor Frank en voor mij.
Het langverwachte afscheid staat voor de deur.
Er is geen weg meer terug.
Sim loopt wat onrustig rond als ook zijn mat wordt weggehaald.
Hij ziet en voelt aan alles dat er wat groots staat te gebeuren.
Als het aan hem ligt blijft de hele roedel voor altijd bij elkaar.
Maar helaas heeft onze huisvriend het niet voor het zeggen.
Het is kil, stil en leeg.
Alle meubels en spullen zijn verdeeld, (gratis) opgehaald of achtergebleven.
Niets, maar dan ook niets getuigt nog van het drukke gezinsleven dat hier ooit was.
De muren zijn kaal en laten hier en daar wat zonschade zien.
De ruimtes zijn slechts gevuld met licht, lucht en herinneringen.
De ziel en warmte zijn verdwenen.
Vervlogen. Opgegaan in de tijd.
Het huis is zichtbaar toe aan nieuwe energie.
Aan warmte, liefde en gezelligheid.
Aan een jong gezin met grootse dromen.
Wij zijn klaar om de laatste stap te zetten.
Het is tijd om naar buiten te gaan
en voor de laatste keer de sleutel in het slot om te draaien.
Tranen stromen over mijn wangen.
Dit was het dan.
Dag huis…
Voorgoed. Voor altijd. Definitief. Einde hoofdstuk. Punt.
Eerste ontmoeting
April 1998 kwam ik voor het eerst deze straat inrijden.
Mijn eerste indruk toen was ‘Oh jee, wat burgerlijk’.
Niet gek, want ik kwam regelrecht van het warme en charmante Tenerife,
waar ik in een appartement woonde wat veel weghad van Melrose Place.
Heerlijk was het daar.
Klein maar fijn en oergezellig.
Nu reed ik de straat in en kwam uit bij nummer 75, een jaren’70 woning.
Een soort hoek-rijtjes huis.
Sorry dat ik het zeg, maar in mijn ogen toen gewoner dan gewoon.
Degelijk en een tikkeltje saai.
Een echt grotenmensen huis.
Maar zo volwassen voelde ik mij nog helemaal niet.
Ik hield mijn hart vast, zou ik hier wel kunnen aarden?
Het antwoord was al snel gevonden,
want de ligging dichtbij de stad en het groen was, is en blijft fantastisch.
We trouwden vanuit dit huis en kregen hier twee bloedjes van kinderen.
Samen vormden we de ‘familie Moerkerk – van Hooijdonk’.
Het grote genieten kon beginnen.
We hebben Sven en Lynn zien groeien en bloeien en ons huis groeide mee.
Een uitbouw hier, een opbouw daar.
De tuin werd kindvriendelijk ingericht, met ruimte voor spelen en ontdekken.
Een nieuwe keuken en een aangepaste badkamer volgden later.
De kids groeiden van de ene naar de andere kamer.
Van klein naar groter.
Van een hoogslaper naar een twijfelaar.
Van een speelhoek naar een echt bureau met draaistoel.
Keer op keer voelden ze zich stoer en de koning te rijk.
Een verfje roze hier, een likje zilver daar.
Elke stap was er één om blij van te worden.
Wat hebben we hier veel gedeeld samen.
We hebben liefgehad, feestjes gevierd en ruzie gemaakt.
Thuis gewerkt, uren gestudeerd en gerelaxt.
Ons ontwikkeld en stil gestaan.
We hebben gekookt en gegeten.
Gelachen en gehuild.
De trap 100.000 keer op- en afgegaan.
We hebben rommelgemaakt en schoongemaakt.
Deuren geopend en dichtgeslagen.
Gespeeld, gesport en genoten in de zonnige achtertuin.
We zijn samen en alleen geweest.
We hebben geleefd en geleden.
Moeilijke tijden overwonnen en verloren.
Maar bovenal elke dag het leven gevierd.
Ons huis was ons thuis,
de plek waar wij jarenlang thuiskwamen.
Een brief aan een huis, wie verzint het? Nou, ikke dus… 😉
Dag lief (t)huis,
Zoals het klokje thuis tikte, tikte het nergens.
Nou, dat was het dan.
Hier scheiden onze wegen.
Het is tijd om dag te zeggen.
Stiekem pink ik een traantje weg,
want ik zal je zeker gaan missen.
Al heb ik je trappen de laatste maanden ook vervloekt.
Je hebt veel voor ons en mij betekend.
We hebben onze diepste geheimen met je gedeeld.
Jij was er altijd tijdens hoogte- en dieptepunten.
Onze rots in de branding.
De veilige haven in de storm.
Een zonnestraal op een donkere dag.
Je gaf ons warmte tijdens koude winters,
een droog onderkomen bij regen
en verkoeling op de warmste zomerdagen.
Jij hebt ons jarenlang liefdevol onderdak geboden.
Je hebt in onzekere tijden mij de ruimte gegeven,
te herstellen en de kracht te vinden om door te gaan.
Jouw muren hebben ons troost gegeven tijdens slapeloze nachten,
maar ook gezelschap gehouden op de vroege ochtenden.
We hebben je met zorg onderhouden,
je verschillende keren geschuurd en in de verf gezet,
uit- en opgebouwd.
Bijgewerkt en hersteld.
Opgeknapt en mooier gemaakt.
We hebben zelfs de binnenkant van de opbergkast als meetlat voor de kids gebruikt,
waar alle leeftijden en lengtes zijn vastgelegd.
De deur blijft hier, maar gelukkig hebben we de foto nog.
Home is where the hart is.
We waren er gewoon voor elkaar.
Wij voor jou, jij voor ons.
Maar iedereen vloog uit.
Het werd stil in jou en ja, ook dat deed wat met mij.
Als het hart uit het huis is,
is het tijd om te gaan.
Ik gun je nieuwe energie.
Een frisse start voor jou en de nieuwe bewoners die dolblij met je zijn.
Zij kijken enthousiast uit naar de dag om je te bewonen.
Wij zijn dankbaar voor alles wat je ons hebt gegeven.
Voor de veiligheid, de stabiliteit en de warmte.
Voor de ruimte om te groeien, te bloeien en lief te hebben.
En ja, misschien heb ik je ook wel eens voor lief genomen (sorry!),
maar ook enorm gewaardeerd.
Jij was meer dan een stapel bakstenen, cement en hout.
Jij was THUIS!
Dankjewel.
Pssst….Vergeet niet lief huis, dat elke keer als ik langs fiets, ik met een glimlach naar je zal kijken en heel stilletjes zal fluisteren ‘wat was het fijn hier!’ ❤️
Notaris
Passeren van de akte.
Donderdagochtend de 20ste was de officiële overdracht van ons huis. In overleg hebben we besloten dat ik een volmacht zou afgeven, zodat ik niet bij het passeren van de akte aanwezig hoefde zijn. Dit omdat ik zondag de 17de, op Vaderdag, al dakloos was en richting mijn tijdelijke onderkomen in Brabant ben vertrokken. Voor het zetten van een handtekening en het invullen van mijn bankrekeningnummer, moest ik maar liefst negentig euro’s aftikken. Dat is makkelijk verdiend hè?! Maar goed, nu heb ik wel een week om even tot rust te komen en bij te tanken in ons prachtige tijdelijke onderkomen op camping de Flaasbloem.
Ik wens de nieuwe bewoners heel veel liefde & geluk op ons oude vertrouwde maar hun nieuwe stekje. Dat het maar heel snel als een warm thuis mag voelen! ❤️
Tussen het volhouden door, mag je best even uitrusten!
We zitten inmiddels alweer vijf nachten op de camping en ik merk dat het mij goed doet. Mijn buik voelt zachter aan, mijn hoofd is rustig en ik ben heerlijk ontspannen. Heel soms vergeet ik zelfs even dat er ás we speak’ de laatste hand wordt gelegd aan mijn nieuwe stulpje. We benutten dit weekje om herinneringen van ons pap en ons mams op te halen en familie in het mooie Brabantseland te bezoeken. Dat helpt in het verwerkingsproces van al het afscheid van de afgelopen maanden. Zo kom ik straks als herboren, fris en fruitig, weer terug. We hebben al heel veel leuke dingen gedaan, mooie gesprekken gevoerd met nichten en neven, maar (het zal je vast niets verbazen) ‘natuurlijk’ ook weer pech gehad met de handbike. 🙄 Daarover in een volgend blog meer.
Nog een paar nachtjes slapen en dan wordt mijn paleisje opgeleverd (yessss) en start ik een nieuw hoofdstuk. Hopelijk kom ik ’thuis’ in mijn nieuwe huis. Ben zooooooooooooooo benieuwd hoe het eruit ziet!
Spreuk van de week
Waardeer wat je hebt,
voordat het wordt wat je had.
#daankoene
Ohh wat spannend zeg je nieuwe huis. Je maakt er vast weer n nieuw THUIS van.
Zeker weten! Dat gaat helemaal goedkomen. Zoveel zin in! X
Lieve Ilse
Wat een mooie afscheidsbrief voor het huis.
Fijn zo even eruit , zal zeker rust in lijf geven.
Wens jou een mooi nieuw begin .
Liefs en dikke knuffel Syl.❤️
Dankjewel Syl! Het is heerlijk ontspannen in het Brabantse land. Dat had/ heb ik echt even nodig, zodat ik vol goede moed een nieuwe start kan maken in mijn eigen paleisje. Liefs van mij, Ilse ❤️
💐geniet van je nieuwe huis, we zijn erg benieuwd naar je TV-optreden. Wanneer ook weer?
Je zal nog even geduld moeten hebben Carla, de uitzending zal pas ergens in oktober/ november uitgezonden worden. Ben inmiddels wel heeeeel benieuwd hoe mijn stulpje eruit ziet… Zin in! X
Een mooie ode aan je huis-thuis, ze pinkte vast ook een traantje weg via het zolderraam.
Haha, dat denk ik ook Dalenne! Afscheid nemen is niet mijn ding, dus voor de komende jaren is het wat mij betreft wel even klaar. Leuk je vandaag ff gezien te hebben. Dikke kus van mij! X
Dag huis, dag tuin🥲🥲
Nog even dan wordt het hallo huis, hallo tuin. Een nieuwe veilige thuishaven.
Heel veel geluk straks in je nieuwe thuis 😘😘😘
Prachtig verwoord Ilse. Sweet memories. Ik ben zo benieuwd welke prachtige avonturen en momenten je gaat beleven in je nieuwe huis. Toi toi. Lieve groet
Thanks Carla! Op naar nieuwe avonturen. 💪🏼
Dankjewel Loes, ik kan niet wachten…Hallo huis, here I come! 🏡😀
Oh Ilse je bent al aan t kamperen! Geniet even van deze tussenfase van afscheid en op naar een nieuw begin! Wat zal t gek zijn je niet meer je dagelijkse rondjes met Sim te zien doen!
Kom graag een keer je nieuwe paleis bewonderen als de rust is weergekeers! Succes met de overgang en geniet met je zus!
Thanks Eveline! Het is echt wel even fijn om samen met mijn zus in het Brabantseland te zijn, bij te tanken en familie te bezoeken. Leuk als je een keertje op mijn nieuwe adresje op de thee komt. Dinsdag kom ik vol verwachting terug naar Haarlem. Zo benieuwd! 😀
Afscheid nemen, tranen over je wangen, een nieuw begin….wat een emotionele rollercoaster is het de afgelopen maanden voor jou. En je kunt je gevoelens zo goed en mooi verwoorden. Ondanks alle ellende en verdriet oog blijven houden voor het mooie en voor de toekomst. Ik wens je alle geluk in je nieuwe woning. ❤️
Dankjewel Marijke, lief. Waar een deur sluit, gaat een nieuwe deur open. En zo is het. Het komt vast goed, al begin ik echt wel een beetje zenuwachtig te worden… Op naar dinsdag!🤗
Dat moment van afscheid nemen van zo’n lang en bijzonder deel van je leven is zwaar, ik snap dat zo goed. Maar dat is nu geweest, een afscheid waar zie zolang tegenaan zit te “hikken”.
Hopelijk kan je nu echt focussen op wat komen gaat❤️ een heel fijn thuis, want dat gun ik je zo❤️
Lief Jennifer, dankjewel! Je hebt gelijk hoor, ik zat er tegenaan te hikken, maar dat afscheid is geweest. Voorbij. En door. Nu kijk ik enorm uit naar mijn eigen nieuwe huisje. Hoop dat het een fijne vibe heeft en ik me er echt thuis ga voelen. 😘
Wat een mooi eerbetoon aan je oude huis. Natuurlijk doet het pijn als je na zo’n lange tijd gaat verhuizen. Straks ben je van traplopen verlost, hoe fijn is dat. Je krijgt een heerlijke tuin waar ik graag een keer een theetje of drankje kom doen. Nu even terug naar je Brabantse roots. Genieten samen met je zus.
Dankjewel Mieke. We genieten met volle teugen hier in Brabant. Heel fijn om familie & friends op te zoeken. Nog 2 nachtjes slapen, dan ga ik mijn nieuwe huisje zien. Zoooooooooo spannend! X
De start van een nieuw ‘avontuur’ !
Ik kom graag bij je langs met bubbels!
X
Susan
Haha, heel goed! Altijd welkom. Met bubbels… 🤪
Lieve ils wat een mooie en
ontroerende ode aan je huis. Op naar een nieuwe fase en straks in je eigen paleisje weer herinneringen maken. Nog paar dagen heerlijk genieten in Brabant en energie opdoen voor komende week. Ben in gedachten bij je volgende week.
Liefs en 😘
Dankjewel Karin. Het was een hele fijne plek om te wonen, maar nu is het tijd voor de volgende stap. Nog heel even geduld en dan…. 🏡🤗
Spannend nu! Heel veel geluk in je nieuwe huis, wordt vast ook prachtig!! En gelukkig schijnt nu de zon😘
Thanks Jolanda. Ja, het zonnetje schijnt letterlijk en figuurlijk. Heerlijk! 😎 Kom maar op met dat nieuwe huis!
Een nieuwe start, een nieuw begin.💫 Dat gaat je vast lukken, zoals de meeste dingen je toch maar mooi gelukt zijn. 🤜 Wie weet wat het je allemaal weer gaat brengen. Nog veel plezier op de camping en natuurlijk morgen ’n spannende bijzondere dag! Veel woonplezier alvast en ik kom n keertje kijken hoor! 😘
Dankjewel Yvon! Een nieuwe start, een nieuw begin, ik ben benieuwd wat het me gaat brengen. Zie je snel! X
Heerlijk, even kamperen Ilse, doe je goed! En dan dit weer er bij! Heel veel woonplezier en geluk in je nieuwe thuis 😘!
Groetjes Nathaly
Thanks Nathaly! Het weekje op de camping heeft me goed gedaan. X
Heel veel geluk gewenst in jouw nieuwe huis!
Dankjewel Anja!