Na een week bijna niet gefietst te hebben besloot ik vrijdag, na het badmintonnen, maar weer eens een ritje te maken. Ik voelde het meteen, het leek of mijn armspieren nu al ingeleverd hadden op kracht. Maar zo snel kan dat niet gaan, toch? ???? Wel zou het fijn zijn als er bij de fysio een handbiketrainer zou komen, zodat ik daar ook bij slecht weer trainen. Het was prachtig fietsweer, blauwe lucht met een zonnetje☀️, voor een rondje langs het strand. Met een beetje ondersteuning heb ik ruim twintig kilometer met mijn armen weggedraaid. Ik had mijn prothese aan en voelde regelmatig of mijn voet nog goed stond, omdat deze door alle hobbels en bobbels van de voetplaat kan trillen. Voor de zekerheid had ik mijn been met een klittenbandje vastgezet. Wel een puntje van aandacht bij het opstaan uit de rolstoel, anders ga ik gelijk languit. ???? Soms denk ik best hard te rijden, maar er waren veel fietsers en wielrenners op de route, die mij met groot gemak voorbij trapten. ???? 
Lonneke en Linda kwamen mij in de avond ophalen om een hapje te gaan eten bij ‘Tante Bep’ in Heemstede. Nooit eerder geweest, maar aanbevolen door Lon en zeker de moeite waard, zo bleek achteraf! Het leek wel een uitje van de Zonnebloem????, want deze keer was ik niet de enige die met krukken liep, Linda deed solidair met me mee. ???? Ze had in het gips gezeten, was gelukkig herstellende, maar moest nog wel met krukken lopen. Lon was dus onze ‘mantelzorger en begeleider’. Zij haalde ons thuis op, zette ons voor de deur van het restaurant af en hielp ons daar waar nodig. De mensen van en bij tante Bep keken wel even op toen eerst Linda en daarna ik het restaurant binnen huppelde, je zag ze denken ‘in welke auto hebben zij gezeten‘… ???????? We namen plaats aan een tafeltje vlakbij de entree, ik ging op een bankje zitten met mijn eigen kussen en de meiden zaten op een gewone stoel. Onze vier krukken werden op z’n kop tegen de muur, naast het bankje gezet. Hilarisch! Er zijn van die dagen dat zelfs zitten vervelend en pijnlijk is, nou dit was zo’n dag. Elke keer ging ik verzitten, maar het hielp niet, ik kon mijn draai niet vinden. Bij navraag of ze een stoel met armleuning hadden, werd deze van een andere tafel gehaald en verwisselden we van plaats in de hoop dat het zitten beter zou gaan. We hebben lekkere kleine gerechtjes gedeeld, een wijntje gedronken en gezellig bijgekletst. Ik was de jongste van ons drietjes, maar zat als enige ineens met klotsende oksels, knalrode wangen, zweet op mijn voorhoofd en een hartslag die bij het minste geringste omhoog schoot. Ook dat nog. ???? Na drie opvliegers ???? en het lange zitten was ik er klaar mee en vond ik het heerlijk om naar de auto te huppelen, die verderop in de straat geparkeerd stond. Frisse lucht en mijn rug even bewegen. Zo fijn…! O ja, Lon heeft nog een fotootje gemaakt voor het blog natuurlijk. ???? 
Het had een hele sportieve dag kunnen zijn vandaag maar de (verwachte) storm gooide roet in het eten. Er stond namelijk een training gepland met de HelioHeroes van Heliomare, maar was op voorhand afgelast. Eerlijk gezegd was ik er eigenlijk ook wel blij mee, want om nu met tegenwind (storm!) het kopje van Bloemendaal op te fietsen met een rug die van alle kanten stijf en pijnlijk is, doet vast geen goed. Daarentegen zijn we op pad gegaan voor een nieuw matras, omdat ik ervan overtuigd ben dat mijn huidige matras zijn beste tijd gehad heeft en mede daardoor mijn rugpijn er niet beter op wordt. Laten we hopen dat het een deel van de oplossing is. Het was een onstuimige dag en ook mijn fantoompijn was ‘stormachtig’, het kwam op, was even heel erg aanwezig en nam weer af. Morgen zijn de weersvoorspellingen iets beter. Gelukkig maar! ????
Spreuk van de dag ????
