De eerste aanpassing om mijn schouders te ontlasten heb ik al afgeschoten.

Wat een drama. Ik probeerde dus zittend de trap omhoog te gaan. Niet springend met krukken zoals ik altijd doe, maar in zit, tree voor tree mezelf met mijn linkerbeen omhoog duwen. Dit terwijl ik mijn krukken ook mee moest slepen en mezelf op mijn ene bil in balans probeerde te houden. Het resulteerde in een frustrerende klim naar de eerste etage, die eindeloos leek te duren. Wat een gedoe, met de rechterhand nam ik de krukken mee en steunde ik op de traptrede en met de andere hand hield ik de armleuning vast, zodat ik niet om zou vallen. Deze manier van traplopen (trapzitten) heb ik ooit geleerd in Heliomare, maar ik deed vast iets niet goed, want het ging voor geen meter. ????

Mijn bil deed pijn van het schuiven en toen ik eenmaal boven was, moest ik op de overloop, bovenaan de trap, mezelf weer op één been tot stand brengen.

Levensgevaarlijk, want de balans was ver te zoeken. Wankel keek ik het trapgat in en probeerde zo snel mogelijk weer stabiel op mijn linkerbeen te staan. ???? Naar beneden ging eveneens lastig, al ging het wel iets beter dan de weg naar boven. Op de overloop moest ik eerst gaan zitten, mijn krukken aan de trap hangen en zo steeds een treetje lager gaan. Met één hand weer aan de armleuning en de andere op de tree, bewoog ik naar beneden. Mijn krukken liet ik beetje bij beetje zakken. De treden zijn best smal, waardoor het zitoppervlak mij niet genoeg ruimte geeft om veilig te zitten. Ik had beter naar beneden kunnen glijden, was een stuk makkelijker en sneller geweest. Eigenlijk was ik er al klaar mee, maar doorzetter (of eigenwijs ????) als ik ben heb ik het dit weekend een paar kansen gegeven. Want ja, ergens moet ik de belasting wegnemen…maar hoe dan? ???? Eén ding weet ik zeker, deze manier schrap ik van het lijstje, sorry ZAT (Zit Advies Team)!

Handbike

De emmer met honderd-en-één hondenbrokjes viel op de grond. Nee!  G*dgloeiende! ????

Nadat (bijna ????) alles opgeruimd was konden we eindelijk vertrekken.

Zomers

Het weekend hebben we mogen proeven van het mooie lenteweer, heerlijk!

Zo gingen we van winter naar lente en was er zelfs sprake van recordwarmte (19 graden ????) voor deze tijd van het jaar. ???? Bizar eigenlijk, want precies een week geleden vroor het en stond half Nederland nog op de schaats. Mij hoor je niet klagen hoor! Zaterdag heb ik dan ook lekker met ‘de Linda.’ buiten in de tuin gezeten. Rust ingelast voor mijn lijf. Ook wel eens verstandig. In de namiddag hadden we onze eerste borrel bij de nieuwe buiten openhaard. Zo leuk! Met een wollen vest en later een warm dekentje genoten we van een lekker hapje en drankje, achter op het terras. Het duurde even voordat de mannen het vuur goed aan hadden (lees: rookgordijn ????), maar de kachel deed het uiteindelijk prima. Heb ik toch een openhaardje!

Dochterlief heeft vakantie en weer eens tijd voor een gezellig uitje.

Zondagochtend vertrokken Lynn en ik naar Alblasserdam voor een lunch bij mijn zus en een bezoekje aan mams. Heeft de jeugd eindelijk vrij, kunnen ze nergens heen. Sneu hoor! Dan maar op familiebezoek. ???? Lynn had zaterdagochtend trouwens haar eerste toelatingstoets, de Biomedical Admissions Test (BMAT) voor Geneeskunde. Deze toets vond online plaats onder digitaal toezicht. De BMAT toetst aanleg en vaardigheden, wetenschappelijke kennis en toepassing daarvan, en laat zien hoe goed de student in spé ideeën kan ontwikkelen, verwerken en communiceren. De uitslag hiervan volgt op 9 maart, dan hoort ze of ze door is naar de tweede ronde. Spannend hoor.

Onderweg stopten we voor een koffietje bij Starbucks, gewoon omdat we dat zo gezellig vinden. En lekker natuurlijk.

Vroeger, toen de kids klein waren, lunchten we vaak tijdens de rit naar opa en oma in Brabant. Het had wat kneuterigs en gaf een soort van vakantiegevoel. Aangekomen bij zus was het zo zomers dat we buiten in de tuin ons broodje hebben gegeten. Daarna gingen we naar het verpleeghuis. Terwijl Manja ons mam ophaalde, deed ik mijn prothese aan en trok Lynn de rolstoel uit de auto. Mams was blij ons te zien en wij haar. Het eerste stuk ging in met de rolstoel en wandelde Lynn met oma aan haar arm. Op het pad richting Kinderdijk, wisselden we van plek. Mams ging in de rolstoel en ik aan de wandel met mijn been. Ik weet niet wat er meer bekijks trok, de prachtige molens of Leggy. ???? We liepen tot aan de brug, zodat we een mooi plaatje konden schieten. Na ruim twaalfhonderd meter moest ik verstandig zijn en verder gaan in de rolstoel, voordat ik weer wondjes zou lopen. Goed he?! Ik leer het nog wel!

Opruimen, het lijkt simpel. En dat is het ook. Loesje

En toch vinden we elke dag nog een hondenbrokje in één van onze schoenen… ????

Spreuk van de dag

Het mooie van de dagen,
is dat ze helpen overwinnen.
Want aan wat gisteren niet wilde slagen,
kun je vandaag opnieuw beginnen.
M.G.