Selecteer een pagina

Zomerdipje

26 augustus 2021 | 0 Reacties

Paralympische Zomerspelen 2021.

De Paralympische Spelen in Tokyo zijn begonnen en het leuke is dat ik inmiddels een aantal sporters persoonlijk ken. Van de Nederlandse Loterij in samenwerking met het KWF kreeg ik in 2019 een handbike-clinic aangeboden met niemand minder dan wereld- en olympisch kampioen Jetze Plat. Dat was echt super vet en sindsdien volg ik hem trouw in zijn sport avonturen. Hij is zeker een kanshebber op één, twee of zelfs drie gouden plakken. De andere deelnemers ken ik vanuit Heliomare, van het Inspiratieboek Overwinnen en van het Prothese Festival. Oh ja, en met de bondscoach van het paralympisch badmintonteam heb ik nog een clinic tegoed. Dat maakt het natuurlijk extra leuk om de Spelen te kijken.

Wist je trouwens dat de Paralympische Spelen een eigen symbool en vlag hebben? Dus niet de bekende vijf ringen van de Olympische Spelen die vijf werelddelen en passie, vertrouwen, overwinning, ethiek en sportiviteit symboliseren. Nee, dit symbool bestaat uit drie bogen; rood, blauw en groen en betekent ‘ik beweeg’. Ook mooi, maar ik denk dat al deze sporters zich ook prima kunnen vinden in de symboliek van de vijf ringen. En als ik zie hoe handig alle paralympiërs met hun beperking of rolstoel zich bewegen, heb ik nog een hoop te leren!
Wil je het filmpje van de clinic met Jetze Plat nog eens bekijken, klik dan hier!

Storing

Mijn elektrische service-knie doet het nie. ????

Voordat ik vertrok richting Santpoort voor mijn koffiedate met de powervrouwen Lonneke en Karin, zorgde ik ervoor dat Sim iets te knagen had. Meneertje zou anders zomaar eens aan onze inboedel kunnen beginnen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik pakte mijn tas en jas en haalde de oplader van mijn prothese uit het stopcontact. Leggy begon raar en lang te piepen, anders dan anders zal ik maar zeggen. Toch deed ik mijn been aan, maar checkte de app van Ottobock. De verbinding tussen mijn prothese en de app deed het niet. Storing. Meteen bij de eerste stap voelde ik al wat er loos was, de tijdelijke service-knie deed het nie. ???? Geloof me, dat is zo vervelend, zwaar en onhandig lopen. Een stijf been dat geen millimeter meegeeft of buigt. Ik hield letterlijk mijn poot stijf. ???? Wel twijfelde ik even of ik Leggy voor spek en bonen aan zou doen of niet. Uiteindelijk koos ik ervoor om de prothese te dragen, omdat ik ging fietsen en toch niet van plan was veel te lopen, hooguit een toiletbezoekje op de locatie.

Heel ongemakkelijk liep ik met een stijf been naar buiten.

Ik moest mijn rechter heup (of wat ervan over is) optillen, zodat ik de prothese in zijn geheel voor me kon wegzetten. Gelukkig kon ik het been wel handmatig in zitstand krijgen, zodat ik in de rolstoel verder kon en koppelde mijn bike aan. Na een ritje van een twintig minuutjes was ik in Santpoort. Bij restaurant Bosch en Beek had ik even moeite om de stoeprand op te komen, maar toen dat eenmaal gelukt was, reed ik tot aan het terras, waar Karin mij al tegemoet kwam lopen. Lonneke sloot niet veel later aan.
Na een paar koppen koffie en thee waren we weer helemaal bijgepraat en ging een ieder van ons weer haar eigen weg. Ik fietste via Santpoort Zuid de toeristische route naar Bloemendaal en door naar Overveen waar ik bij de Etos een klein boodschapje wilde doen. Voor de winkel koppelde ik de fiets af en rolde, met een beetje moeite vanwege de schuine opgang, naar binnen. Natuurlijk stond de gezichtscrème die ik wilde hebben op de bovenste plank. ???? Opstaan met een stijf been zou niet verstandig zijn, dus rolde ik naar de kassa voor hulp. Een verkoopster liep met me mee en pakte de producten die ik nodig had. Met de potten crème achterin de tas zei ik gedag, rolde naar buiten, koppelde mijn bike aan, ging een klein stukje in zijn achteruit zodat ik via een lage drempel de weg op kon.

Ik had bijna een kettingbotsing veroorzaakt…????

De spoorbomen gingen dicht en de trein naar Zandvoort raasde voorbij. Zodra het kon trok ik op, stak de spoorbaan over en fietste over het fietspad richting Loetje. Het pad daar heeft veel hobbels en net toen ik een beetje snelheid had ging het mis. Met één klap en een hoop kabaal werd ik omhoog geduwd en stond mijn fiets abrupt stil. Ik had het stuur in mijn buik en veroorzaakte echt bijna een kettingbotsing. De scooter achter mij kon mij maar net ontwijken en de rits fietsers (allemaal jongelui) klapten nog net niet achterop of tegen elkaar aan. Niet alleen ik schrok enorm van het voorval, ook de anderen weggebruikers schrokken zich een hoedje. Ondanks dat, vroegen ze toch heel bezorgd of het goed met me ging. Stoer, maar met een brok in mijn keel, zei ik dat ik oké was.
Wat was nu het geval, mijn standaard was waarschijnlijk los getrild (of ik had hem niet goed vastgezet, dat kan ook nog) en op de grond gevallen, waardoor de stoel werd gelift. Doodeng, ik had zomaar over de kop kunnen vliegen. Ik checkte of alles nog heel was en functioneerde, klapte de standaard omhoog totdat ik een duidelijke klik hoorde, zette mijn prothesevoet terug op de voetplaat en vervolgde trillend de weg naar huis. Thuis bleek dat ook mijn band alweer zacht was (niet weer lek hoop ik ????) en zaten mijn tranen hoog. Dit zijn de momenten dat ik weer eens even flink baal van mijn beperking en de hulpmiddelen die problemen geven. Tel daar een ieniemienie zomerdipje bij op en dan begrijp je vast wel dat ik de waterlanders maar even vrij baan gaf.

Introductie

Aan de VU word je niet iets, maar iemand.

Nu is het de beurt aan Lynn, zij zit midden in de introductieweek van de VU in Amsterdam en alle dagen zijn gevuld met allerlei leuke activiteiten. Afgelopen dinsdag hebben we Sven zijn oude fiets (sorry Sven) naar Amsterdam gebracht, zodat ze daar uit de voeten kan. Ze hebben de universiteit al een beetje verkend, geluncht in de Amsterdamse Bos en een silent disco gehad in een studentenkroeg in Uilenstede. Vandaag waren ze op en rondom het Museumplein en sloten ze de dag af, na het afnemen van een toegangstest, in een Comedycafé. Er staat nog een sportdag op de planning en volgende week gaat ze zelfs nog drie dagen op kamp en daarna (als ze helemaal stuk zijn, haha) start dan daadwerkelijk haar studie Gezondheid en Leven.

Met Sven in Oslo gaat het prima. Hij heeft slechts drie ‘contactdagen’ waarbij hij fysiek aanwezig moet zijn op de universiteit, de rest is zelfstudie en de tijd die over is mag hij zelf invullen. Zwaar leven? Valt volgens mij best mee. Hij heeft inmiddels de eerste colleges gehad, al in de bibliotheek gestudeerd, maar vooral veel leuke dingen gedaan. Ze hebben een leuk groepje in het huis en eten vaak gezellig samen. Drie keer raden wie er in het studentenhuis kookt? Sven natuurlijk. Voordeel; hij is vrij gesteld van de afwas. ???? Als ik hem in de avond probeer te videobellen heeft hij meestal een goed excuus om de belafspraak door te schuiven naar de volgende dag. Druk met feestjes, etentjes en voetbal kijken. ???? Ach, gelijk heeft hij.

Het grote loslaten is begonnen.

Met een zoon op 1400 kilometer afstand en een dochter die weliswaar nog thuis woont, maar druk is met haar nieuwe leven als beginnend student, merk ik dat er een nieuw hoofdstuk is aangebroken. Eentje waarbij ik steeds meer op mezelf ben aangewezen en dat doet wat met me. Het is een hele gezonde situatie, zo hoort het te gaan dat besef ik me terdege, maar eerlijk gezegd vind ik het ook best lastig. Ik mis hun gezelschap en helpende hand. Liefde is loslaten. Dat is het.

Ik ben sterk, maar vandaag even niet.

Ook moet ik mezelf opnieuw uitvinden, nu de zomervakantie voorbij is en iedereen weer druk is met zijn werk en eigen dagelijkse dingen. Mijn lijf vertoont weer eens de nodige pijnklachten aan mijn armen, rug en schouders en daar baal ik van. Het is een optelsommetje van dingen die niet lekker lopen. Maar…komt goed hoor, moet mezelf gewoon even herpakken. Daarom had ik vanmiddag, toen iedereen thuis de hort op was, de angels uitgenodigd voor een klein do-mi-bo (= donderdagmiddagborreltje). Even bijpraten en gezellig samenzijn met mijn dinnetjes, daar geniet ik altijd van. Een opkikkertje, dat had ik gewoon even nodig!

Spreuk van de dag

Even niet zo snel
Even niet zo veel
Genieten van het feit
dat ik mij verveel

Lief Leven

Reactie verzenden

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *