Er lopen tranen op je wang Zo ontroostbaar en zo bang Zo gekwetst en zo verlaten Huil gerust, ga maar je gang Je wilt er niet meer over praten, want je bent de liefde moeAls je mij om hulp zou vragen kom ik vanavond naar je toe
Guus Meeuwis
Soms heeft je hart meer tijd nodig om te accepteren wat je al weet. Ingspire
Nadat de beslissing genomen was,
is alles in sneltreinvaart gegaan.
De laatste dagen samen waren intens.
Tenminste, zo heb ik het ervaren.
Bewust van de kleine dagelijkse dingen.
De vanzelfsprekendheid die nu niet meer vanzelfsprekend is.
Je neemt elkaar voor lief,
totdat het ‘gewone’ samenzijn er niet meer is.
Ondanks het grote verdriet was de sfeer redelijk ontspannen.
Dan ineens is het moment daar.
Een dikke knuffel en een kus op de wang.
Na bijna 25 jaar samen,
trekt hij de deur achter zich dicht.
Boem. In het slot.
Ja, ik weet echt wel dat dit voor nu de enige optie is,
maar mijn hart is gebroken.
Tranen stromen over mijn wangen,
terwijl ik de auto zie wegrijden.
De steen op mijn maag is zwaarder dan ooit.
Was dit het?
Einde hoofdstuk van een ‘happy’ family.
Sluit hier het boek definitief?
Of komt er ruimte voor een nieuw hoofdstuk?
Ik ben ongewild passagier in de zoveelste rollercoaster.
En zoals iemand zo mooi schreef; ‘je hebt onderhand een heel pretpark!’.
Daar moest ik stiekem wel om lachen hoor,
maar het is natuurlijk gewoon volkomen kut.
Het leven laat mij struikelen en meestal maak ik er een salto van, maar ik kan helemaal niet duikelen…????
Zijn kledingkast is zo goed als leeg.
De helft van het bed onbeslapen.
Een gevoel van leegte overvalt me.
De waterlanders prikken achter mijn ogen.
Een brok in mijn keel.
Het hele kaartenhuis stort in elkaar.
Dit is de harde werkelijkheid.
Hij is vertrokken. Afgetaaid. Verdwenen.
Einde van een mooi, maar ook bewogen tijdperk.
We hebben het niet makkelijk gehad.
Zeker niets cadeau gekregen.
Het leven heeft ons flink uitgedaagd.
De eerste week ‘alleen’ raasde aan mij voorbij.
Nauwelijks besef van tijd en plaats.
Deze pijn is totaal nieuw voor mij.
En we zijn er nog niet.
Het verwerken van een relatiebreuk gaat niet vanzelf.
Dat kost tijd en energie.
Waar is het eindstation?
Misschien moet ik toch hulp inschakelen.
Ik hoef het natuurlijk niet alleen te doen.
Hij blijft dichtbij, maar oh zo ver weg.
Ik verdwaal in het doolhof,
verstrikt in een wirwar van emoties.
Opzoek naar positieve energie,
een lichtje in de zoveelste donkere tunnel.
Alles dat je ziet is anders. Niets is wat het lijkt. Je maakt je eigen wereld, door de manier waarop je kijkt. Lief leven
Alles is hetzelfde, maar zo anders.
Alles is anders, maar toch hetzelfde.
Hersenspinsels in mijn hoofd.
De zorgmachine draait op volle toeren.
Non-stop.
Als ik naar de toekomst kijk,
staar ik in een diepe put vol onzekerheden.
Ik heb werkelijk geen idee hoe deze achtbaan loopt.
Mijn thuis is onveranderd.
En toch voelt het anders.
Er hangen foto’s door het hele huis.
Van onze trouwdag en mooie plaatjes van het gezin.
In de keuken hangt de prachtige foto die boven dit blog staat.
Gemaakt tijdens een cadeau fotoshoot in 2017.
Ik zeg, zoek de drie grote verschillen met het hier en nu…????
Zelfs het kleinste kamertje van het huis hangt vol met vrolijke gezinskiekjes.
Ik kan er dus niet omheen.
Ik vraag me oprecht af of ik ze moet laten hangen.
Of juist een paar moet vervangen?
Ik weet het gewoonweg niet.
Ik kijk naar de trouwring aan mijn ringvinger.
Zou hij zijn trouwring nog dragen?
Het enige waarop ik me kan concentreren is afleiding.
Thuis blijven is geen optie, dan word ik gillend gek.
Ik moet eruit, naar buiten.
Afleiding is wat ik nodig heb.
Een stukje fietsen met Sim.
Een potje (para)badmintonnen met de recreanten.
Rolstoeltafeltennissen met mijn ‘beperkte’ clubje.
Zweten tijdens het fysiotherapie-uurtje.
Watergym met het oncologisch zwemclubje van het Inloophuis.
Een fijn gesprek aan de keukentafel met een lotgenoot.
Praten, eten en huilen met vriendinnen.
Ook schrijven werkt helend.
Alleen heb je nu geen kopje thee nodig bij het lezen van mijn blogs,
maar zou een stevige borrel niet misstaan.
Ja, misschien loop ik weg voor mijn gevoel,
de confrontatie met mijn verdriet.
Maar dat werkt nu eenmaal voor mij.
Bezig zijn en doorgaan met dat wat ik altijd doe.
Het is mijn manier om deze tegenslag te lijf te gaan.
Vallen en opstaan, vallen en weer opstaan.
Alles is hetzelfde, al voelt alles anders. ????
HYROX
Even wat anders. Heb jij ooit gehoord van Hyrox, de mondiale fitnessrace?
HYROX is een indoor competitie waar functionele oefeningen en uithoudingsvermogen gecombineerd worden. De competitie begint met één km rennen, gevolgd door één functionele en krachtoefening zoals; skiën, een slee met gewichten duwen en trekken, jump squat gecombineerd met een push up, roeien, lopen met gewichten, lunches met een zandzak in je nek en een zware bal omhoog gooien, vangen en door de knieën gaan. Deze reeks word met acht keer herhaald. En dan ben je kapot…Total loss. ???? Don’t worry, ik was geen deelnemer, maar toeschouwer!
Ons eerste uitje als ‘gescheiden’ koppel.
Onze Sven traint al maanden met vriend Mitch voor deze – voor mij totaal onbekende – sport. Frank en ik hadden enige tijd geleden al entreekaartjes gekocht om daar heen te gaan en zoonlief aan te moedigen. Nu onze thuissituatie is veranderd, voelde het voor mij toch een beetje awkward om hier samen heen te gaan. We zijn nog geen week uit elkaar en ik was nu al gespannen om hem te zien. Buikpijn gewoon. Echt. Gek eigenlijk dat dat zo snel gaat. Maar… alles voor de kids, dus haalde Frank mij op, zette de rolstoel achterin de auto en zo reden we alsof er niets aan de hand was naar de Rai in Amsterdam.
Samen alleen.
Gelukkig mochten we met de invalideparkeerkaart voor de deur staan. Samen en toch alleen gingen we richting de entree. Zodra we binnen waren bleek het een groot gekkenhuis. Keiharde muziek en vele sporters in allerlei gedaantes. Groot, klein, enorm gespierd, iets minder gespierd, maar allemaal zo fit als een hoentje. Met de rolstoel kon ik daar niet uit de voet(en), dus hupste ik op krukken achter Frank aan. Ik had sterk de neiging zijn arm steeds vast te pakken, maar ja, het is ‘uit’ en ik weet niet of dat gewaardeerd zou worden. In die enorme drukte en chaos, voelde ik me alleen en verloren, maar probeerde dat nare gevoel te onderdrukken. Het levert tenslotte niets op. Het parcours was ontzettend zwaar en uitdagend, maar onze kanjer heeft het volbracht binnen één uur en negentien minuten. Zo knap. Die gast heeft me toch een sterke mindset en uithoudingsvermogen, niet normaal. Daar kunnen wij nog wat van leren. En ja, hier spreekt een hele trotse moeder!
Op de terugreis was ik wat stilletjes, kon ik mijn verdriet niet meer verstoppen en liet ik de tranen maar weer eens de vrije loop. Ze moeten er toch uit denk ik dan maar. Ik werd netjes thuis gebracht. ‘Koffie?‘, vroeg ik nog om de tijd te rekken. ‘Nee, ik ga naar huis‘ was het antwoord en het raakte mij zo dat ik niet meer te stoppen was. Huilen, brullen, grienen, snikken, snotteren en wenen. Het kwam uit al mijn poriën. Wat een jankerd ben ik eigenlijk hè? ????
Spreuk van de dag
Aan alles komt een eind.
Soms hebben we het gevoel dat
ons hart nooit meer zal helen of dat we
nooit uit een onmogelijke situatie zullen komen.
Heb hoop, alles is tijdelijk.
Zelfs je beproevingen hebben een houdbaarheidsdatum.
The daily quotes
Wat een rollercoaster.
Yep, de zoveelste… ????
Oh wat heftig allemaal ????
Ja, dit is verdrietig voor ons allemaal.????
Ach lieverd. Een knuffel van mij ????
❤️
Poehee….. ????dikke knuffel lieve Ilse!
❤️
…
Zelfs in mijn maag zit nu een steen….vreselijk verdrietig….
Knuffel van mij. X
❤️
Wat een verdriet, je omschrijft het zo goed dat ook ik het bijna kan voelen..ik wil je sterkte wensen, ook al klinkt dat een beetje als een dooddoener????????
Dankjewel Anke.❤️
Lieve Ilse, wat leef ik met je mee. Heel veel sterkte.
Dikke knuffel ???? ????????????♀️
Lieve groet, Karin
????
Ik zou niet weten wat ik moet schrijven om je een hart onder de riem te steken, dus houd ik het bij een hug.????
Dat is genoeg Mariëtte, big hug terug. ❤️
❤️
Lieve Ilse,
Wat heftig allemaal. ????
Hoop dat je volgende week weer bij ons ‘dinsdagclubje’ aanwezig bent, denk aan je, sterkte ????
Dikke knuffel, Ellen
Och lieverd, wat een verdriet weer! Heb zelf tranen voor en om jou. Konden we maar iets voor je doen… Sterkte lieverd ❤️????
Dankjewel lieve Astrid. ❤️ Ik zal toch echt door die zure appel heen moeten…
Thanks Ellen. Ik hoop er dinsdag weer te zijn hoor, afleiding doet goed.????
❤️????
❤️
Wees maar niet bang
overwin dat gevoel
het gaat niet vanzelf
ik weet precies wat je bedoelt
Nu heb je angst
weet je niet hoe het moet
Wees maar niet bang
het komt vanzelf weer goed:
Allé, zo gaat het liedje hè, maar de waarheid zit er niet ver naast.
Er staat alleen geen tijd bij.
Morgen is misschien wat snel, maar daarna gaat de zon weer voor jou stralen.
Prachtige tekst Dalenne en ja het zal ook wel weer goed komen. Linksom of rechtsom. Ik kijk uit naar de zon!❤️
Jeetje Ilse, ben er stil van. Hele dikke knuffel voor jou. Xx Melanie
Lief, dankjewel Melanie.❤️
Lieve Ilse, wat een mooi en herkenbaar stuk. En wat ben ik jaloers op zowel je veerkracht als je vermogen om dit fantastisch te verwoorden. Je schrijfkunst is echt jaloersmakend mooi! Maar goed, daar heb je geen kut aan omdat het de pijn niet verzacht. Ik kan met clichés “na regen komt zonneschijn” gaan smijten, of goedbedoelde adviezen geven “wat mij heeft geholpen is….” Maar volgens mij weet je zelf het beste wat je moet / wil doen…
Veel sterkte met alles! En mocht je het leuk vinden om herinneringen aan de Hagelingeweg op te halen…. 🙂
Sterkte met alles!
Michael van Leijen
06-1030408
Hi Michael, wat leuk van je te horen en dank voor het mooie compliment. Schrijven helpt mij ook met het verwerken van deze shit, dus das mooi meegenomen. En als ik zin heb om herinneringen op te halen, ga ik je zeker bellen! ????
Veel liefs voor jou????
❤️
Lieve Ils,
Die ijzersterke zoon van jou heeft die mindset niet per toeval, dat heeft hij van jou.
Jij hebt dat ook, al voelt dat nu niet zo.
Neem de tijd voor je verdriet, geef het de ruimte, en afleiding door sport en gezelligheid lijkt me ook heel gezond.
You got this, echt, je doet het, stap voor stap.
Dikke knuffel en ik app je voor een date xx
Word bijna verlegen van je mooie woorden Josine, dankjewel. Dat doet mij goed. ❤️ Ik zal het stap voor stap moeten doen en kom er vast weer sterker uit, maar dat zie ik nu nog niet hoor. Binnenkort gaan we een drankje doen. ????
Lieve Ilse
Daar gaat de rollercoaster weer…
Maar eens komt het lichtpuntje weer.
Heeft tijd nodig, bij de een meer als de ander.
Leef met je mee weet wat het is.
Liefs en dikke knuffel????????
Ik ga op zoek naar dat lichtpuntje Sylvia, dan komt het vast weer goed. Maar, nu eerst door de pijn heen. ????????
❤️ Sterkte bikkel!
Dankjewel Maurice! ❤️
Lieve Ilse ,
Wat een verdriet maak je mee..
Kreeg een kippenvel toen ik jouw verhaal las.
Wens je heel veel sterkte en kracht toe ❤️. Ik gun je heel veel liefde samen met jouw lieve kinderen toe ❤️.
Als ik naar jouw alle blogs lees vind ik jou een krachtige vrouw. Houd moed ????????
Dankjewel Irma! Tja weer een hobbel om genomen te worden, het is niet anders. Ik houd moed, dat beloof ik.❤️