Omdat ik dagelijks afhankelijk ben van mijn rolstoel, is het belangrijk dat ik goed zit. En laat het ‘zitten’ nu precies het dingetje zijn wat niet goed gaat. Een verkeerde zithouding geeft pijn, vermoeidheid en beperkt mij in de dingen die ik doe. Vandaag kreeg ik een persoonlijk zitadvies van het ZitAdviesTeam bij Heliomare met mijn vaste ergotherapeut, fysiotherapeut en revalidatietechnicus.

Sven was vrij deze ochtend en bracht mij naar Wijk aan Zee. Heel fijn want ik moest van alles meenemen. Al mijn rolstoelkussens voor de afspraak met het ZAT, mijn been voor de afspraak met de prothesemaker en natuurlijk mijn rolstoel en krukken. Auto vol dus! We waren mooi op tijd en Sven (Pietje Pakezel ????) bracht mijn spullen naar binnen. Hij vertrok meteen en ik rolde naar de Orangerie voor een kopje thee. Ik zag één van mijn revalidatiegenootjes zitten, dus schoof ik gezellig aan. Na een klein kletspraatje was het tijd voor mijn afspraak, dus rolde ik terug naar de receptie. Mijn fysiotherapeut kwam mij halen en nam me mee naar beneden naar de ruimte van het betreffende team. Maar zoals altijd ging de lift een rondje Heliomare, van nul naar de eerste, tweede en natuurlijk ook de derde etage, om daarna terug te keren op de begane grond. Pas daarna ging de lift naar het souterrain. ???? De man van de revalidatietechniek sloot bij ons aan. We hebben mijn zitprobleem uitgebreid besproken en het mooie van Heliomare is dat ze altijd op zoek gaan naar oplossingen en mogelijkheden. Zo hebben we mijn vier kussen bekeken en getest, rugleuning en zitting aangepast en versteviging aangebracht in de zitting en rug. Tussendoor mocht ik dan in de hal een stukje rijden om te voelen of het comfortabel genoeg was. [wpvideo fBUT16hV ]

De ene keer zat ik op een dun kussen, de andere keer op een dik kussen, wat invloed had op mijn draaicirkel. Hoe hoger ik zit, hoe belastender het is voor mijn armen. Raar, maar waar. Om goed te rollen, moet je de ‘walnoot-techniek’ toepassen. De hand valt ontspannen naar beneden na de push en gaat na de pendel terug naar de hoepel voor de volgende slag. Als je het filmpje ziet, weet je wat ik bedoel. Of niet. ???? Het was een nuttige sessie en ik reed de deur uit met allerlei hulpstukken in mijn stoel, maar zat (op dat moment) prima. Over twee weken evalueren we de aanpassingen van vandaag en gaan we aan de slag met de andere kussens, zodat ik af en toe kan afwisselen.

Het was lunchtijd en ik had weer afgesproken met mijn revalidatiegenootjes. Het was erg druk in de Orangerie, maar we hadden een mooi plekje gevonden en hebben gezellig getafeld. Om één uur gingen we alle drie weer verder naar het volgende onderdeel. Ik moest naar beneden naar Livit. De prothesemaker stond mij al op te wachten. We gingen een werkkamer binnen en mijn been werd aan het nieuwe korset gehangen. Buiten dat het er nu iets anders uitziet, de korf is namelijk zwart (had gehoopt op rood kant ????), voelde het ook anders. Hij past beter en ontlast deels (nog niet helemaal) de pijnlijke drukpunten. Het been staat wel verder naar buiten, waardoor ik een klein beetje het gevoel heb ‘eruit’ te lopen. Nadat ik een paar stappen had gezet, bleek het been te lang, waardoor hij de zwaai niet kon maken en op de grond vastliep. Niet handig! Ik moest mijn been afdoen, zodat de instrumentmaker een stukje van het been (de buis) kon afzagen. Klinkt naar hè? Ondertussen kreeg ik een kopje thee en zat ik met het korset aan op de bank om te kijken of het zitten comfortabel genoeg was. De prothesemaker kwam terug, zette mijn been weer vast en ging naast me zitten. Viel mijn beker kokend hete thee om…au!! ???? Natuurlijk voelde ik niets aan de prothese kant, dat is dan weer het voordeel, maar het hete water kwam ook bij mijn linkerbil terecht. Heet, heet!! ????Ik sprong op en probeerde mijn tasje en telefoon te redden. Zat ik net lekker in mijn stoel…zit ik nu op een brandblaar. Lekker dan!Nee hoor geintje, gelukkig viel de schade mee, heb hooguit een rode plek op mijn linkerbil. ???? De prothese zat nog niet voor de 100% vastgelijmd en daarom mocht ik alleen maar een paar stappen in de kamer zetten. Voelen of het korset oké was zo. Er waren nog een paar puntjes die verbeterd kunnen worden. Deze worden de komende week aangepast en dan mag ik volgende week donderdag terugkomen voor de laatste passing en ga ik ervan uit dat ik met het nieuwe korset naar huis mag. Lotgenoot Natasha had na mij een afspraak en kwam even binnen rollen om te kletsen. We hebben alle twee ideetjes om ons been wat leuker te maken (met printjes enzo) en al pratende werden we steeds enthousiaster. De mannen van Livit werden gek van onze ‘hippe’ wensen en ideeën, wetende dat zij ons daarmee mogen/ moeten helpen. ???? Had ik ook nog een kort broekje meegenomen met de vraag of ze het rechterpijpje konden vullen. Het is stom en niet nodig, maar ik merk dat ik mij schaam voor hoe ik eruit zie. Daar baal ik van, maar kan er niets aan doen. Ik voel me niet prettig als mensen naar mij kijken als ik bijvoorbeeld op de handbike zit en ze mij van de ‘verkeerde’ kant zien. Die leegte voelt zo niet prettig. Je zult mij op foto’s meestal dan ook van de ‘goede’ kant zien, dus met mijn linkerbeen erop. Met een gevuld broekspijpje lijkt het nog iets. Dan mis ik nog steeds dat been, maar lijkt het of ik nog wel ‘iets’ heb. Geen idee of het dan daadwerkelijk beter voelt, maar het is het proberen waard, toch?Goed, eerst maar eens zorgen dat ik weer goed kan lopen, de rest volgt later wel.

Eenmaal thuis hebben Lynn, vriendin Aya en ik sinds lange tijd weer eens het Kezenspel gespeeld! Blijft leuk! ♟En ik moet zeggen dat ik me best goed voelde vandaag. Dat komt denk ik omdat er weer kleine stapjes voorwaarts gezet worden. We proberen de pijn te verminderen en het zitten en lopen te verbeteren. Fijn!

Uit een doosje vol geluk????

Leef gelukkig, versla je verdriet en verlos je van wanhoop. ✨