Vandaag stond weer een bezoek aan de wondpoli van het LUMC op het programma.

Om half acht werd ik gewekt, zodat ik op tijd klaar zou zijn voor het vervoer. Deze keer kwam de ambulance precies om negen uur. Mooi. Een van de broeders kende ik al van een eerdere rit. Het weer was slecht en er stond wat file, maar toch waren wij om tien over tien gearriveerd bij de wondpoli. Mijn wondverpleegkundige werd gebeld maar bleek ziek te zijn. ???? Gelukkig kreeg ik vrij snel een behandelkamer toegewezen, waar ik van de brancard op een behandeltafel werd gelegd. De ambulance kon jammer genoeg niet wachten omdat de verwachte behandeltijd te lang was. De behandeltafel was nog harder dan de brancard en de behandelkamer eigenlijk te klein. ???? Maar goed, de wondverpleegkundige van de wondpoli was, vorige keer en ook nu, mijn behandelaar.

De collega arts van de orthopedie kwam meekijken en had ‘live’ What’s app contact met Nicolette. Foto’s werden meteen gedeeld en positief beoordeeld. De schaafwond (donorgebied) was verpakt met een speciaal verband, dat losgeweekt moest worden. Ik had verwacht dat dit appeltje eitje zou zijn, maar dat was het niet. Het was vreselijk. Eerst werden de pleisterranden van de huid los getrokken (au, au, au). Echt zo huid onvriendelijk en pijnlijk. ???? Daarna volgde het verband en de laagjes daaronder. Ze zijn er een uur mee bezig geweest en ik heb vaak de pijn moeten weg puffen. Jeetje poe. ???? Daarna werd de wond op mijn bil en rug nog uitgepakt, gespoeld, foto voor de arts gemaakt en weer netjes ingepakt. Ook weer gehad. Fijn dat beide wonden er zo ‘mooi’ uitzien.

Het goede nieuws is dat ik weer mag gaan douchen! Hoe heerlijk is dat! ???? Hoop dat er morgenvroeg wel een badkamer vrij is. ???? De ambulance was gebeld, maar ik kon rekenen op een behoorlijke wachttijd. Dus werd ik op de gang (behandelkamer was te klein) overgeheveld naar een ziekenhuisbed. Ik kreeg koffie om even bij te komen en werd in een andere kamer gezet. Ik dacht, hier lig ik dus wel even, maar voordat ik met mijn ogen kon knipperen was het ambulance personeel daar. Wat snel en wat fijn! Op naar Heliomare.

Rond twee uur was ik weer op mijn vertrouwde kamertje. Omdat ik nog niet geluncht had, kreeg ik wat te eten van de verpleging. Even rust…of toch niet? ???? Om half drie kwam de ergotherapeut langs, eerst hebben we over het kerstverlof gesproken en daarna hebben we ‘droog’ geoefend op een valide toilet. Dat is toch handig, want ik kom waarschijnlijk vaak genoeg op plaatsen waar geen invalide toilet is.

Na een half uurtje rust, moest ik weer naar beneden voor de fysio. Ook nu heb ik gehupst in de loopbrug en gelopen met krukken. Terug boven ging ik een kopje koffie drinken in de huiskamer. Net toen mijn koffie op was kwamen Frank en Sven aanlopen en gingen wij richting mijn kamer. We hebben lekker de aardbeien van ons pap opgegeten en een beetje gesnoept van het vijgenbrood. Collega’s Daisy en Martijn losten mijn mannen af. Ik werd verwend met een heerlijke kerstbel en kerstman van chocolade. ????

We hebben gezellig gekletst en ik ben bijgepraat over de ontwikkelingen binnen de (lokale) Rabobank. Ook daar gebeurt veel, maar het gaat nu allemaal langs mij heen. Mijn wereldje is klein, ik ben nu vooral gericht op mijn herstel en revalidatie en daar heb ik het al zwaar genoeg mee.

Morgen weer een druk programma, leuk! ????

Cadeautje 17 van de Rituals advent kalender???????????? was een gezichtscrème. ????

Probeer eens te beseffen, hoe mooi en sterk je bent. En je zult zien dat je ambitie, plots veel minder grenzen kent.

Martin Gijzemijter