Het nieuwe jaar, schudden voor gebruik. Loesje

We zijn begonnen! De eerste dagen van 2022 zitten er alweer op en ondanks dat alles gesloten is, en het nu echt een beetje saai begint te worden, heb ik me deze week niet verveeld en me zelfs al een beetje nuttig kunnen maken. Met mijn voornemens gaat het goed; ik begin de dag met een lach, doe mijn dagelijkse oefeningetjes, drink voldoende water en heb nog niet gesnoept. Nou ja, vanaf 3 januari dan hè? De overgebleven oliebollen moesten natuurlijk op en er moest geproost worden, met borrelhap, op het nieuwe jaar. En vandaag begint het weekend en mag ik van mezelf ook iets meer lekkers… ???? Ik slaap minimaal het voorgenomen aantal uren, heb het eerste contact gelegd met de storytelling coach en probeer dit blog niet te lang van stof te maken.

Week één

Ik nieuwjaarsduik mijn bed in. #Darum!

Op nieuwjaarsdag heb ik met Leggy, Sven en Sim een wandelingetje gemaakt in Elswout. En nee, we waren zeker niet de enigen die op het idee gekomen waren om lekker even uit te waaien in de bossen. Het was retedruk. Volle parkeerplaatsen en files op de wandelpaden. Voorheen toen ik nog twee benen en tien tenen had, gingen we altijd naar het strand in Zandvoort om de nieuwjaarsduik te kijken. Ooit heb ik (met een klein slokje op ????) heel stoer geroepen dat ik mee zou doen, maar zover is het nooit gekomen. Nu val ik door de mand, haha, ik ben eigenlijk gewoon een watje. Het strand opgaan is voor mij als Ilse2.0 al een lastig dingetje, tenzij ik een strandrolstoel leen natuurlijk, laat staan op één been de zee in duiken. Ik krijg al pijn als ik denk aan de scherpe schelpjes onder mijn voet. Mijn niet bellen! Enthousiastelingen die afgezien van de coronabeperkingen toch graag een frisse duik wilden nemen om 2022 in te luiden, konden als alternatief een nieuwjaarsduikblik bestellen. Een thuisduik uit blik! Tja, die had ik ook nog wel aangedurfd. ????

Ik wil niet opscheppen, maar ik heb dit hele jaar nog geen onzinnige online aankopen gedaan. #Darum! ????

Dag twee was een rustdag. Beetje chillen, lezen en samen met Peet & Peet gezellig geproost op het nieuwe jaar. Dag drie lag ik alweer op de behandeltafel van de fysiotherapeut. Een goed begin is het halve werk, zal ik maar zeggen. ???? Natuurlijk is alles verklaarbaar, maar ik heb behoorlijk last van mijn linkerbeen en heup. Pijntjes zijn bijna nooit zorgeloos, vooral nieuwe pijntjes niet, wat begrijpelijk is met mijn medische geschiedenis. De aanhechtingen van de grote peesplaat zijn geïrriteerd en de spieren daaromheen verzuurd. Er wordt gedacht aan het Trochanter major pijnsyndroom. Zucht. Weer zo’n vervelende kwaal voor een eenbenige. Voor de zekerheid heb ik geschakeld met het LUMC, maar mijn arts is met vakantie (doet ie goed), dus moet ik een weekje wachten op zijn advies. De fysio mag de behandeling wel gewoon voortzetten. Nu maar hopen dat deze blessure sneller verholpen is dan mijn tennisarm, die zo goed als chronisch is geworden. ????

Lotgenoten

Meteen na mijn bezoek aan de fysio kreeg ik een telefoontje.

Een jonge vrouw introduceerde zichzelf en vertelde dat ze mijn nummer van het LUMC had gekregen voor lotgenotencontact. Ik wist daarvan want enige tijd geleden had het ziekenhuis mij hierover al benaderd. Zij zijn oprecht blij dat ik een website heb waar ik mijn verhaal deel, omdat er relatief weinig content en filmpjes zijn van mensen met een hemipelvectomie, terwijl dit juist zo waardevol is om enige houvast te bieden aan nieuwe patiënten. De dame in kwestie had verschillende van mijn blogs gelezen en de stap durven zetten om mij te contacten. Stoer! Een heftig, maar ook heel herkenbaar verhaal volgde. Ze zat vol vragen, angsten en onzekerheden. Ik vond het fijn dat ze mij had gebeld en ik haar enigszins gerust heb kunnen stellen door mijn kennis van nu met haar te delen. Er is een leven met één been. Echt. Al is alles anders. Volgende week komt ze bij me op de koffie en hoop ik haar en haar gezin een zetje in de goede richting te kunnen geven.

Interview

‘Ik volg u al een tijdje en zou u heel graag wat vragen willen stellen, wat mijn afstudeeronderzoek waardevoller gaat maken!’

Ja hoor, mijn eerste interview van dit jaar is een feit! Een studente van de Hogere Hotelschool had gevraagd of ik mee wilde werken aan een interview voor haar afstudeeronderzoek. Zij had ervoor gekozen om in samenwerking met verschillende organisaties (Medical Delta Living Lab Better in – Better Out, de Haagse Hogeschool, Haaglanden Medisch Centrum en Universitaire Kankercentrum Leiden-Den Haag) een onderzoek te starten naar de verbetering van kwaliteit van leven voor (kanker)patiënten. Het idee van de samenwerking met de hotelschool is om zowel toekomstige medewerkers in de zorgsector als in de hospitality-industrie kennis te laten vergaren met een andere kant van (ver)zorgen. Optimalisatie van het verzorgingstraject zal uiteindelijk moeten leiden tot zowel minder heropnames, als verbeterde (ervaren) kwaliteit van zorg.

Door de samenwerking tussen de hotelbranche en de zorgsector overstijgt dit onderzoek disciplines.

Het zal ongetwijfeld nieuwe inzichten opleveren voor de zorg en versterkt het omdenken, wat weer bijdraagt aan innovatiekracht. Ook draagt dit bij aan het vergroten van de uitwisselbaarheid van personeel tussen de hotelsector en de zorg, waar al vóór de corona-epidemie grote personeelstekorten heersten. Briljant! Binnen dit specifieke onderzoek lag de focus vooral op het ontslagproces vanuit het ziekenhuis naar het revalidatie en dan met name op het gebied van communicatie en hoe patiënten en familieleden dit hebben ervaren.

Tijdens de online meeting stelde de enthousiaste vrolijke studente verschillende vragen over mijn ontslag in het ziekenhuis en opname in Heliomare. Ik vertelde op mijn beurt hoe ik en mijn familie dat ervaren hadden. Het was een prettig gesprek met een vlotte dame, die zich goed ingelezen had en wist waar ze over sprak. Ik pleit voor een buddy die je bijstaat in de emotionele en heftige gesprekken met de behandeld arts en revalidatiearts. Op het moment dat je een slecht nieuws gesprek krijgt, treed je buiten jezelf en sla niets meer op. Het zou enorm helpen als iemand met kennis meeschrijft, je helpt bij het stellen van de juiste vragen en ja, ook een kopje koffie en een tissue aanbiedt als je er volledig doorheen zit. We gaan zien of dit idee terugkomt in het eindrapport!

Boef

Sim…heb jij toevallig mijn cadeaubonnen opgegeten? ????

Misschien moet ik even uitleggen hoe het zit. Naast mijn loungebank, waar ik regelmatig even moet liggen, staat een soort poef met een dienblad erop. Hierop zet ik mijn koffie of thee en er liggen spulletjes die ik nodig heb. Oké, er liggen ook wat dingen die ik beter in de kast had kunnen opbergen. Achteraf gezien dan. ???? Onze lieve ondeugende viervoeter toonde al een tijdje veel interesse in alles wat daar ligt. Je voelt hem al aankomen hè? Precies, meneertje heeft weer genoten hoor! Mijn nieuwe leesbril (nu met een kromme poot) en mijn oortjes lagen op de grond, de cadeaubon van de Toneelschuur was volledig uitgepakt (cadeaupapier was verscheurd) en aangevreten. (Dolletjes! ????) Mijn verjaardagscadeau, een tegoedbon in een plastic mapje voor storytelling coach Saakje was totaal versnipperd, net als een paar medische brochures en wat lieve kaartjes. (Lachen joh! ????) Nee!! ???? Met zijn donkere onschuldige kijkers keek hij onze kant op, terwijl zijn staart er vrolijk op los kwispelde. Sim, foei!!! We hadden hem toch echt beter Boef kunnen noemen.????

Spreuk van de dag

Minder doen
Minder moeten
Meer tijd en meer zijn
Ruimte nemen
voor het verkennen
van een heel nieuw terrein
Minder doen of afdwingen
maar juist rustig
laten ontstaan
Zodat ik kan ontdekken
naar mijn echte kern
kan gaan
JIP