Vriendschap is een persoonlijke band tussen mensen die elkaar leuk vinden en vertrouwen. Met de één kun je krom liggen van het lachen, met de ander voer je de diepste gesprekken onder het genot van een glaasje wijn en met een derde beleef je de wildste avonturen. Vrienden zijn er in alle soorten en maten. De ene zie je vaak, de andere minder, maar dat doet er niet toe. Een ding staat vast, vriendschap is enorm waardevol en verrijkt je leven! ❤️

Ik zou er alles voor over hebben, om weer terug te gaan in de tijd en gezond en valide door het leven te gaan. Echt alles. Maar mijn situatie brengt soms ook mooie momenten en ontmoetingen. Zo kreeg ik gisteren bezoek van een vriendinnetje uit Tilburg die ik, schrik niet, drieëntwintig jaar niet meer had gezien. Astrid heb ik leren kennen op het reisbureau in Tilburg waar ik in de vorige eeuw werkte. Zij kwam bij mij haar vakantie naar de Costa Brava boeken. Een paar maanden later werd ik door Azul Tours uitgezonden naar Lloret de Mar en bleek ik haar reisleidster te zijn. Grappig. We bleken een ‘match’! Er is vriendschap ontstaan en we hebben vele leuke dingen gedaan in Lloret en later ook in het Brabantse en in Tenerife, waar ze bij mij op vakantie kwam toen ik daar voor Holland International en later voor Sudtours werkte. Toch verwaterde het contact met de jaren. Zo gaat dat. Niet iedereen die op je pad komt, blijft onderdeel van je leven. Sommige vrienden komen en gaan. Daar is niets mis mee. Maar er zijn vriendschappen die je koestert en mist als ze er niet meer zijn. Social media heeft ervoor gezorgd dat we oude vrienden, buurtjes, collega’s en familie weer kunnen contacten en volgen. Dat is leuk. Zo volg ik ook al jaren vele lieve collega’s uit binnen en buitenland, maar ook vrienden uit mijn jeugdjaren in Brabant. Door het schrijven van mijn blog en mijn ervaringen en belevenissen als Ilse2.0 te delen met de mensen die mij volgen, zijn er oude contacten hersteld. Dat is dan de mooie zijde van de medaille! Ondanks of juist omdat we elkaar jaren niet gezien en gesproken hadden, was er zoveel te bespreken. Er is heel veel gebeurd in beide levens. Het gevoel was meteen goed en vertrouwd, er was niets veranderd. Nou ja, uiterlijk gezien natuurlijk wel. Een rimpeltje hier en een grijze haar (coupe ????‍♀️????) daar en misschien wat minder strak in ons velletje. ☺️ En ja, ik mis één been (best essentieel), dat zal toch ook wel confronterend zijn geweest om voor de eerste keer te zien. Vroeger stond ik op de bar te dansen ????, maar dat is toch echt verleden tijd. We zijn beiden getekend door het leven, door alles wat we hebben meegemaakt. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal en schrijft in zijn leven een stukje geschiedenis, wij dus ook. We hebben herinneringen opgehaald en belevenissen van onze hoogte- en dieptepunten gedeeld. Deze gezellige middag vloog voorbij, maar het was fijn er gaat zeker een keer een vervolg komen. Oude liefde roest niet, maar oude vriendschap gelukkig ook niet!

Vanochtend toen ik op de fiets wilde stappen om naar de sporthal te gaan, kwam het met bakken uit de hemel. Alweer.????Wat fijn dat mijn liefste zoon thuis was, die mij wel wilde brengen. Toppertje! Hij zette mij voor de deur af en ik rolde naar de ingang. De deur is best zwaar en gaat naar buiten open, waardoor het voor mij soms lastig is om mijzelf naar binnen te wurmen. Nu bleef ik hangen in de deuropening. Why? ???? Ik begreep er niets van, maar na een aantal pogingen binnen te komen, zag ik dat een van mijn krukken vast zat in mijn loopwheel. Niet handig. Na een beetje duwen en trekken was hij los en kon ik naar binnen. Het was best druk in de hal en de badmintonners waren al lekker aan het spelen. ???? Ik voel me al aardig thuis in deze groep, want het zijn echt lieve mensen. Na twee uurtjes kwam Sven mij weer ophalen. Thuis heb ik eerst mijn prothese aan gedaan en heb ik Body uitgelaten. Het lopen gaat nog steeds best zwaar, daarbij moet ik goed uitkijken dat ik niet uitglijd op de herfst blaadjes die van de bomen gevallen zijn en de stoep glad maken. Terug van het rondje hebben Sven, Lynn en ik samen geluncht. Wat een luxe zo op een gewone doordeweekse dag. ???? Terwijl de kids aan de studie gingen, heb ik de stofzuiger gepakt en heb ik voor de eerste keer de hal (halletje ????) en de keuken op één been en krukken gedaan. Opzich ging dat best wel, zij het niet dat het springen op één been, steunend op krukken en de stofzuigerstang, erg belastend was voor mijn linkerknie en rug. De huiskamer heb ik daarom toch maar vanuit de rolstoel gedaan. Om me een beetje nuttig te maken, heb ik de kast in huiskamer eens opgeruimd. Wat een uitdaging! ???? Met een kussen op de grond, kon ik de onderste planken doen, vanuit de rolstoel de middelste en staand (vasthoudend aan de deur) de bovenste plank. Tja en toen was mijn batterij leeg…dus op de bank bijkomen met de ‘Linda’ en een heerlijk kopje thee. ????

Morgenmiddag heb ik een afspraak bij de pijnpoli in het LUMC. Gelukkig doen de medewerkers van universitaire ziekenhuizen niet mee aan de landelijke staking, omdat zij onder een andere cao vallen. Ben wel benieuwd wat er uit die afspraak komt. Ik verwacht geen wonderen, maar iets minder pijn zou echt heel fijn zijn. ????????

Uit een doosje vol geluk????

Maak op het pad naar geluk van alle moeilijkheden gewoon mogelijkheden.✨