Ik ben er weer…nou ja een heel klein beetje dan…
Wat een uitputtingsslag!
De operatie heeft lang, heel lang geduurd, ruim 12 uur.
Ik ben 4,2 liter bloed verloren en mijn lichaam heeft hard moeten werken.
Deze dag hebben vele specialisten er alles aan gedaan om de amputatie zo goed mogelijk uit te voeren.
Ook de mensen om mij heen hebben het heel zwaar gehad. Voor hen was deze dag een dag vol spanning in afwachting van het verlossende telefoontje ‘de operatie is goed gegaan’.
Dit telefoontje kwam pas rond 21.00 uur.
Toen ik beetje bij beetje wakker werd uit narcose, was het eerste wat ik dacht: ‘nu is onomkeerbaar er is geen weg terug. Ik zal met 1 been verder door het leven gaan, maar als het goed is…wel kankervrij!’
Jezus, wat een offer.
De dagen vliegen voorbij, ik slaap veel mede door de koorts van de bloedtransfusie. Er komen elke dag vele artsen bij mij aan het bed om te controleren hoe het met mij gaat. Denk aan o.a. orthopeden, vaatspecialisten, pijnteam, oncologie verpleegkundige, ergotherapeut en fysiotherapeut, zaalartsen, revalidatie arts en de psycholoog. Dat zijn er nogal wat. O ja, en dan alle gezellige verplegers nog…????
Gelukkig is er ook een beetje tijd voor familie en vrienden.
Mijn kamer ziet er al heel gezellig uit! Dank voor alle kaartjes cadeautjes en bloemen.????
Ik ga zo weer slapen. Het zal een zwaar lang en lastig traject worden, dus ik doe het maar ‘stapje voor stapje’.
Hopelijk wordt morgen een mooie nieuwe dag! ????
Hi lieve Ilse,
Wat een offer! Precies wat je zegt. Natuurlijk is ‘het leven’ belangrijker dan ‘een been’ maar jeetje het is allemaal niet niks. En dat is uieraard nog zacht uitgedrukt. Ik probeer me voor te stellen hoe het voor je moet zijn. Maar dat roept zoveel vragen en angst op dat ik er eigenlijk gewoon niet bij kan met mijn hoofd. Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je dit allemaal moet doorstaan. Geen idee welke opbeurde woorden ik moet gebruiken. Natuurlijk deal jij hier uiteindelijk wel weer mee maar jeetje ik vind het nu eigenlijk gewoon vooral ontzettend kut voor je ???? Dikke kus en knuffel. Denk aan je. Margot
Lieve Ilse,
Wat ben ik blij van je te horen! Ik heb de hele week aan je gedacht. Wat zal je het zwaar hebben. Ik wens je heel veel sterkte en kracht met het herstel. Je bent een fantastische vrouw, een topper, ik heb diep respect voor je.
Weet dat ik dan je denk.
Liefs Jacq.