Gisterenavond als een blok in slaap gevallen. Wat een fijne dag was het geweest. Een ding is zeker, we zullen Sven zijn 18de verjaardag in Heliomare niet snel vergeten.

Het is maandag, dus VAC wissel dag. Om zeven uur (????) kwam de verpleging al vragen wat ik wilde eten. Moest eerst even goed kijken hoe laat het was, want voor mijn gevoel was het midden in de nacht. ????

Na een lekker ontbijtje op bed, ging ik (met hulp) mezelf verzorgen en aankleden. Om acht uur was ik er klaar voor. Ik zal te knikkebollen toen er om kwart over negen een brancard de kamer in werd gereden. Twee ambulancebroeders hielpen mij overhevelen van bed naar brancard. Ik werd goed ingepakt want het was koud buiten. De rit verliep voorspoedig, dus rond half elf was ik op mijn kamer op mijn zo vertrouwde afdeling.

Frank was vanuit zijn werk naar Leiden gekomen, om mij te steunen en eens te zien hoe zo’n spons wissel in zijn werk gaat. Nicolette, verpleegkundig specialist sarcomen, werd opgeroepen en ging, na even bijgepraat te hebben, meteen aan de slag. Eerst werd het plastic langzaam verwijderd, daarna met een zoutoplossing de witte sponsen. Het was zeker geen lekker gevoel, maar ik ben slechts 2 keer door het plafond (⚡️) gegaan. Vorige keer waren dat er wel 100. ????

Ook het stukje zwarte spons dat op het diepere deel van de wond zat, werd er zorgvuldig afgehaald en ook dat viel mee. Nicolette heeft vervolgens de wond weer opnieuw verpakt met alleen witte sponsen op de wond, daarover een zwarte spons en daarover folie. Toen ging de afzuiger erop en werd de wond vacuüm getrokken. Yes, in een keer goed, top!

Frank vertrok weer richting werk, de ambulance werd besteld en bij mij werd er nog bloed afgenomen.

Daarna mocht ik lekker even relaxen totdat ik opgehaald werd. Het relaxen werd slapen, dus toen de meiden van de ambulance binnen kwamen, schrok ik wakker. Ze waren mooi op tijd!

De rit terug verliep ook weer prima en toen we bij Heliomare aankwamen en de brancard naar buiten werd gereden, stond Sven daar. Wat een leuke verrassing! Ja hij mag nu natuurlijk zelf rijden, zonder bijrijder. Hoe tof is dat?!

Door de dames van de ambulance werd ik netjes op kamer 16 afgezet en in bed gelegd. Ik was zo blij dat de VAC wissel goed was gegaan, dat ik energie had voor tien. ???? Dus meteen de rolstoel in en gezellig met Sven koffie drinken in de huiskamer. Na een klein uurtje ging ik weer terug mijn bed in. Sven vertrok en even later kwam Mandy op visite. Altijd leuk en fijn om samen te zijn en bij te kletsen. Judith en Claes kwamen na het eten langs en ook nu hebben we gezellig zitten kletsen. Ik merk dat ik tijdens de visites steeds opener word over de wond en mijn nieuwe uiterlijk. Terwijl ik daar eerst niets van wilde zien of weten. Dus ja, ook hier maak ik kleine stapjes!

Zo, deze dag viel uiteindelijk heel erg mee. Nu lekker chillen, tot morgen! ????

Het compliment van de dag is: ‘Zoooo blij dat ik jou ken!’ ????

Vandaag eentje extra (met dank aan Marian)

‘Koester pareltjes, in welke vorm dan ook!’ ????