Van harte gefeliciteerd! U bent winnaar in de trekking van mei. Per lot heeft u een Uitstapje naar keuze gewonnen.

Het wachten is en blijft toch op de hoofdprijs (el gordo ????), maar eindelijk viel er weer eens een prijsje op onze postcode. Deze keer geen Tony Chocolonely of Ben & Jerry ijs, maar een uitstapje naar een pret- of dierenpark, kasteel, wellness, museum of excursie. Aangezien ik met drie loten meespeel had ik met twaalf kaartjes ruim de keuze. Door alle coronamaatregelen was het er nu pas van gekomen een eerste uitje te plannen en had ik online kaartjes gereserveerd om samen met Inge en Laura een dagje naar de Beekse Bergen te gaan. Daar ben ik als Brabantse natuurlijk al veel vaker geweest, maar het blijft een prachtig dierenpark en het ligt bij pa om de hoek, dus ik zou na afloop een bezoekje kunnen brengen.

Beekse Bergen

Ik zeg altijd maar Zoo, want dat is korter dan dierentuin. ????

Met een zonnig humeur, de rolstoel en Leggy achterin vertrokken we richting Hilvarenbeek. We hadden mazzel want de weersvoorspellingen voor deze dag waren gunstig, zelfs tropisch warm. Heerlijk! ☀️ Nu hoefde ik niet lang na te denken over mijn type outfit, het moest iets dierlijks of wilds uitstralen natuurlijk. Een zwart jurkje met tijgerprint krukhoezen, mijn camouflage look met matching krukhoezen of toch mijn lange zebra jurk in combinatie met de zebra krukhoezen. Ik koos voor de laatste optie, omdat een lange jurk een heel klein beetje mijn ‘beperking’ verbloemd. Tenminste, dat denk ik altijd. Gezien mijn liefde voor zebra’s een gepaste en logische keuze. ????

Onderweg kochten we nog wat flesjes water bij de benzinepomp want die waren we, georganiseerd als we zijn, vergeten. Na ruim anderhalf uur rijden arriveerden we bij de Beekse Bergen, waar we de auto vooraan, dichtbij de kassa’s, op de invalideparkeerplaats mochten parkeren. Inge en Lau waren er nog niet, dus wij hadden tijd om naar het ‘kakhuis’ (zo heet het toilet daar ????) te gaan, een foto te maken bij Dumbo de olifant en twee uitrijdkaarten à € 9,50 te kopen bij de automaat. Niet veel later kwamen de dames aanlopen en konden we elkaar sinds lange tijd (want allemaal gevaccineerd) weer eens een dikke knuffel geven.

Wij lieten blij de uitrijdkaarten zien. Geregeld!

Wat bleek, ons Inge had haar ticket al online gekocht. Oeps, we waren dus iets te voortvarend geweest. ‘Geen probleem, dat regelen we wel even bij het loket’, zei ik vol overtuiging. Bij de kassa lieten we onze vrijkaarten scannen en wilde ik één van de uitrijdkaarten teruggeven. Nou, zo makkelijk ging dat dus niet. Ik legde uit dat we een ‘dubbele’ kaart hadden gekocht (jaja, stom, disculpa!) en wij er dus één wilden retourneren. Niet heel ingewikkeld toch? De mevrouw achter de kassa kon dit ‘helaas’ niet doen. Ze verwees ons naar de servicebalie in het naastgelegen kantoortje, waar wel dertig mensen voor de deur in de rij stonden. ???? ‘Misschien kunt u dat beter later op de dag even doen’, was het advies. ‘U krijgt geen geld terug, maar de collega’s zoeken voor u naar een gepaste oplossing’. Iets in de trant van een tegoedbon voor een volgend bezoek. Huh? Dat is toch gek? De enige gepaste oplossing is mijn inziens heel simpel. Ik geef het ongebruikt kaartje retour en zij betalen het geld terug. That’s it. Maar nee, het beleid was anders. We lieten het voor dat moment los en zouden later wel zien hoe we het konden ruilen.

Toegankelijkheid betekent dat een product of dienst bruikbaar/ bereikbaar is voor iedereen, inclusief personen met een functiebeperking.

We gingen het park binnen en volgden de bordjes met ‘wandelroute’. Het was al snel duidelijk dat het ook hier met de rolstoel niet altijd even makkelijk was. Heuvels, zandpaden met kiezels, paden met kuilen en scheuren, kortom ik kon niet alleen beestjes kijken, maar moest ook met enige regelmaat het ‘wandelpad’ scannen. Op de site zag ik staan dat grote delen van de wandelsafari goed toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers en dat is ook zo. Toch is toegankelijkheid een breed begrip. Inge noemde het park ‘niet rolstoel comfortabel’. Treffend, dat was precies het woord wat ik zocht. Want je hobbelt wat af, blijft soms met de kleine wieltjes hangen en wordt zo nu en dan echt door elkaar geschud of gelanceerd. Wat nou als er een soort van ‘beter leven keurmerk’ komt maar dan voor rolstoelers, opperde mijn Brabantse vriendinnetje. Briljant! Weer iets om verder uit te denken. ????

Bij het eerste dierenverblijf werd ik alweer gespot en riep een jochie naar zijn moeder ‘Die mevrouw’ en wees naar mij, ‘heeft maar één been!’

Dat zie je goed, zei ik lachend. Zijn moeder reageerde enigszins verontschuldigend naar mij en vertelde dat hij er wel bekend mee was, omdat ‘opa Jan’ ook geamputeerd was en zelfs twee onderbenen mistte. Grappig dat je op deze manier binnen twee minuten al veel te weten komt over andere mensen. Een stukje verderop werd ik door twee jonge vaders aangesproken over mijn ‘gave’ wielen. Zij hadden het nog niet eerder gezien, vonden het heel mooi en waren nieuwsgierig wat de functie van deze bijzondere uitgave was. Trots legde ik uit dat de carbonveren voor een betere demping zorgen en mij dus minder trillingen en pijn geven. Ze vonden het heel interessant. Leggy had ik trouwens in de auto achtergelaten; te warm, te pijnlijk, te vermoeiend om te lopen, kortom zij zou mijn energie vreten en die had ik keihard nodig om überhaupt het hele park door te kunnen jakkeren.

Mijn outfit bleef ook niet onopgemerkt.

Vele kinderen, maar ook ouders reageerden vrolijk op mijn zebra verschijning. Helemaal toen ik met de gestreepte paarden op de foto ging. ???? Inge heeft iets met neuzen, haha (is trots op haar eigen exemplaar) en wilde met de neushoorns ???? op de foto. Met mijn fascinatie voor zebra’s ???? en flamingo’s ???? hebben we in een dolle bui wat grappig kiekjes gemaakt; één dat zij een neushoorn een zoentje geeft en één dat ik het achterwerk van een zebra kus. Het heeft wat voeten in aarde gehad, want het duurde de meiden te lang. Er werden heel wat beelden geschoten, voordat we het perfecte plaatje hadden. En ja, het was erg warm. En ja, wij waren kritisch dus het moest over en over, alsof zij dat niet zijn. Duh! Maar hé we hadden de grootste lol. Uit het niets kwam er een kerel recht op mij aflopen, ging voor me op een knie ging zitten en deed alsof hij een foto maakte. ‘Nou ja zeg, dat doe je toch niet’, dacht ik nog verontwaardigd, maar hij riep hard lachend ‘Zebra gespot!’ Pfff.. , ik dacht serieus dat hij mij voor schut ging zetten, maar het ging dus niet om mijn ene been, maar om mijn dierlijke looks. ???? ????

Roofvogelshow vol. Safariboot vol.

Nadat we de halve wandelsafari erop hadden zitten, was het tijd voor een plaspauze en een bakje koffie. Er stond een behoorlijke rij bij het toiletgebouw, maar elk nadeel heeft zijn voordeel, ik hoefde niet lang te wachten. Ik had hoge nood, dus was blij dat het invalide ‘kakhuis’ vrij was. Maar wat een lucht, niet te harden. Het stonk nog erger dan alle dierenverblijven samen en echt schoon was het niet. Bah! ???? Na een heerlijke lunch gingen we op weg naar de roofvogelshow. Halverwege het pad werden we aangesproken door één van de medewerkers dat de vogelshow helaas vol zat. We konden die van anderhalf uur later proberen. Hmm…niet handig, gezien het feit dat we het halve park nog door wilden. ???? ‘Oké, slaan we de roofvogels over. ‘Been there, seen that, done that!’ Kom, gaan we lekker met de safariboot‘ en zo liepen we naar de aanlegsteiger. Er stond een klein groepje mensen te wachten, dus wij sloten netjes achteraan. Zagen we ineens een informatiebord staan met de tekst ‘de volgende boottocht is volgeboekt’. ????

Gordels vast? Ramen dicht?

Hè bah, we piesten overal net naast de pot. We vervolgden onze route en gingen terug naar start, haalden de auto op en begonnen onze autosafari. Heel leuk, maar met je auto op safari in de Beekse Bergen is grotendeels filerijden. Zo druk! In de auto belden we pa dat we ‘iets’ later op viste zouden komen. Ondertussen werden we vermaakt door kamelen, giraffen, leeuwen en struisvogels. Aan het eind van de middag waren we klaar met de beesten en gaar van de warmte. Het enige wat we nog moesten doen was de uitrijdkaart inleveren. We negeerden de servicebalie, zochten een bezoeker op bij de automaat en boden onze kaart met korting aan. Binnen no time was het gefikst! We namen afscheid van elkaar, Inge en Laura reden terug naar huis en wij zaten binnen tien minuten aan een drankje met Jorn die ook even langs was gekomen, bij pa en Riet aan de tuintafel. Het was een vermoeiend, maar vooral heerlijk en gezellig meidendagje uit! ????

Spreuk van de dag

Je hoeft niet te zwoegen.
Je hoeft je niet te bewijzen.
Je bent perfect zoals je bent.
Je mag jezelf bevrijden.
Lief Leven