De wereld zal altijd blijven draaien. Alleen wij staan soms even stil.

Het voelt gek om nu te schrijven, eigenlijk weet ik niet eens wat te zeggen. Alles voelt zo anders en niets doet er op dit moment toe. Toch gaat het leven verder en ook de dagelijkse dingen gaan ‘gewoon’ door. Voor jou, voor mij, voor iedereen. Het leven ligt zo dichtbij de dood, het schuurt elkaar. Er is maar één ding zeker in het leven en dat is dat het ooit eindigt. Tot die tijd mogen we het leven vieren en uit elke dag het beste halen. Pluk de dag, elke dag weer. Het plotselinge overlijden van onze goede vriend laat mij niet los. Ongeloof overheerst nog altijd, al hebben we vandaag afscheid genomen. Dan is het ineens echt. De realiteit. Geen ontkomen meer aan. Heel confronterend. De wereld draait door maar voor de mensen die achterblijven staat deze echt even stil.

Twintig jaar

Precies twintig jaar geleden werd ik hoogzwanger opgenomen in het Kennemer Gasthuis met zwangerschapsvergiftiging.

Totaal onverwacht, want ik voelde mij pas één dag niet echt lekker. Na een bezoek van de verloskundige bleek ik een ongezond hoge bloeddruk te hebben en werd ik voor verder onderzoek doorverwezen naar locatie DEO. Daar bleek dat ik zwangerschapsvergiftiging had. Ik moest blijven tot na de bevalling. Helemaal niet leuk, want ik was pas 11 december uitgerekend. Een vervelende bijkomstigheid was dat we juist deze dag mijn Cocker Spaniël Kim zouden laten inslapen. Ze was oud en ziek. Uiteindelijk is Frank in zijn eentje naar de dierenarts geweest en heb ik niet eens echt afscheid kunnen nemen van mijn hondje die uit Tenerife was meeverhuisd.

Zaterdag 25 november 2000

Hoera, wat een feest. De ooievaar is geweest.
Wat nou ooievaar? Niks ooievaar! Gewoon, je weet wel… ????

Een dag later bleek onze kleine het niet meer fijn te hebben in mijn buik en moest hij gehaald worden met een spoed-keizersnee. Stukje vroeger dan gepland dus. Zo had ik mijn eerste bevalling helemaal niet voorgesteld. Frank kreeg een mooi OK- outfit aan en mocht mij bijstaan. Het ging allemaal best snel, om 15.53 uur kwam onze kleine man ter wereld en waren wij de trotse ouders van een zoon. Een Boogschutter. Grappig want ik was eigenlijk in de veronderstelling dat we een meisje zouden krijgen. Wat een surprise! ????
Het was donker ongezellig weer, het regende en het was zo’n tien graden buiten, maar ons manneke liet onze gezichten stralen en verwarmde de kraamkamer.

De naam Sven is van Zweedse oorsprong en betekent `jongeman, kerel`.

Onze Sven woog 2700 gram en was slechts 48,5 cm lang. Nu twintig jaar later is onze ‘kleine man’ uitgegroeid tot een volwassen kerel van bijna één meter negentig en weegt een veelvoud van zijn geboortegewicht. ???? Precies hoe ik het bedacht had! Blond, groot, lief, stoer en sterk. Een soort Viking.
Inmiddels genieten wij vol trots van alles wat hij doet en wie hij is en bakt hij zelfs zijn eigen verjaardagstaart. Dat wordt smullen! ???? Vanwege de coronamaatregelen wordt het feestje in kleine huiselijke kring gevierd, maar dat mag de pret niet drukken.

Wat wij je willen geven, is ruimte om te leven, kracht om te groeien, te leren en te bloeien. 
Gefeliciteerd Sven!  ????

Spreuk van de week

Als een regenboog vol kleur.
Als een zonnetje heel fel.
Een herinnering zo dierbaar.
In gedachten geen vaarwel.⭐