Je hebt soms van die ochtenden, dat je ontwaakt uit een hele diepe slaap. Je kent dat wel, dan moet je van heel ver komen. Dat had ik vanochtend. Mijn lichaam was nog niet wakker en deed pijn bij elke beweging. Daarom was ik blij dat ik in het zwembad mocht beginnen. Trainen zonder te belasten. Zo fijn! En nog fijner was het, dat we maar met z’n tweeën in het water lagen. Geen plonzende revalidanten in het ondiepe gedeelte. Gewoon rustig baantjes zwemmen. Nou ja, dat deed ik. De andere revalidant lag meer in het water te relaxen, dan dat hij zwom, maar ieder zijn ding zullen we maar zeggen. ????

Terug op mijn kamer had ik een korte voorbespreking met de arts op het gesprek dat we dinsdag a.s. hebben met alle therapeuten samen. Dan gaan we de nog openstaande doelen bespreken en de tijd die we nog denken nodig te hebben om deze te realiseren. Ik verwacht nog twee tot drie weken intern te blijven en daarna poliklinisch terug te gaan voor een paar dagen per week. Wordt vervolgd!

Daarna ging ik door naar de sporthal voor de ‘functionele amputatie mat groep’, waar we altijd uitgedaagd worden, om gekke oefeningen te doen. Nu was er een klein (heel klein ????) parcours uitgezet op vier matten. Op elke mat weer een andere oefening. Het grappigste was dat wij na elke oefening, naar de volgende mat moesten kruipen. Dat zag er vast hilarisch uit, blij toe dat daar niet gefilmd werd.????????

Vanwege een cursus van het personeel, waren we eerder klaar dan normaal. Dat was vandaag geen straf, want het was heerlijk om buiten te zitten. Ik heb dan ook mijn broodje lekker buiten opgegeten. Het ziet er hier zoveel leuker uit als de zon schijnt! Mijn lotgenoot was er vandaag ook (zij is poliklinisch) en we hadden elkaar al drie weken niet meer gezien, dus we hebben het nodige bij kunnen kletsen. Wel fijn weer even iemand te spreken die bijna hetzelfde heeft als ik, en ervaringen en tips met elkaar uit te wisselen. Het was moeilijk om het zonnige terras te verlaten voor de fitnesszaal, maar werk gaat nou eenmaal voor. Toch was het een lekker trainingsuurtje. Eigenlijk was mijn laatste therapie ‘knutselen’, maar omdat ik nog niet had gelopen en mijn lotgenoot met haar therapeut naar buiten zou gaan, heb ik me bij hen aangesloten.

Ik denk dat de mensen hun ogen uitkeken, niet één maar twee eenbenige die door de tuin van Heliomare wandelden. We leken wel een tweeling (twee-eiig dan he?! ????????) allebei missen we ons rechterbeen en we hebben (bijna) dezelfde prothese.???????? Het zweet liep wel over mijn voorhoofd, want buiten het feit dat het erg warm was, koste het heel veel inspanning. Bekijk hier het filmpje.

Maar…het was een mooie afsluiting van deze week! Mandy kwam mij ophalen en heeft samen met mij mijn tassen ingepakt en met een volle auto gingen we weer naar Haarlem. Daar hebben we een wijntje gedronken en geproost op een mooi weekend. Een uurtje later kwamen de buurtjes bij ons BBQ-en. Het was een gezellig avondje lekker buiten in de tuin.

Er staat een heerlijk lang ☀️ Paasweekend voor de deur, geniet ervan! ????