Terwijl ik dacht dat de eerste dag na de vakantie in alle rust zou verlopen, werd het in tegenstelling een druk hectisch dagje. Het was alweer even geleden dat ik opstond en het buiten nog donker was. Dat zegt wat over mijn ochtendritme.????Sven, Lynn en ik hadden een afspraak om half negen bij de tandarts in Schalkwijk. Je kunt het jaar maar goed beginnen…???? Met keurig gepoetste tanden reden we richting praktijk Mondig. Eenmaal binnen moesten we met de trap naar boven, want een lift is er niet. Één kruk gaf ik aan de kids, met aan de ene kant de trapleuning en aan de andere kant een kruk sprong ik de trap omhoog. De deur van de tandarts ging bijna direct open en konden wij doorlopen naar binnen. Fijn zo’n tandarts die altijd op tijd werkt. Lynn ging als eerste, daarna Sven. Beiden hadden het netjes schoongehouden en geen cariës. Toen was het mijn beurt. Of ik klachten had? Nou, net voor de vakantie dacht ik dat er een stukje vulling van mijn kies was afgebroken, maar heb daarna weinig last gehad. Helaas…de betreffende kies was snel gevonden. Ik mag komende week dus terugkomen om een nieuwe vulling te laten zetten, bof ik even. ???? Natuurlijk had ik ook wat tandsteen. Bij de kinderen had de tandarts het zelf verwijderd, maar voor mij zag hij ‘een gaatje’ om negen uur bij zijn buurvrouw ‘de mondhygieniste’. Of ik daar meteen heen kon? Mijn chauffeur Sven had tijd, maar Lynn moest natuurlijk gewoon naar school. ???? Sven was zo lief om ‘even’ op en neer te rijden, Lynn thuis af te zetten en mij weer op te halen. Super! Ik hoefde maar heel kort te wachten voordat ik aan de beurt was. Op mijn krukken hupste ik de praktijkruimte binnen en mocht ik in de stoel plaatsnemen. Vreselijk vind ik zo’n bezoek aan de mondhygieniste, de behandeling is altijd pijnlijk. Maar, wat moet, moet. Na een half uurtje was het tandsteen verwijderd en kon ik weer springend de trap af naar beneden en met zoonlief terug naar huis. Een beetje haast had ik wel, want om tien uur had ik een afspraak bij 201.FysioSport. Thuis snel naar de wc, dikke jas aan en via de achterdeur op mijn handbike door naar de Zijlweg. Een man kwam tegelijk met mij aan en hield de deur open, zodat ik met handbike en al naar binnen kon fietsen. ???? Ik parkeerde mijn bike en wachtte op de therapeut die met mij wat balansoefeningen zou doen vanuit de rolstoel. Samen gingen we de zaal in, mijn rolstoel zette ze achter mij en ik mocht zonder mijn armen te gebruiken gaan staan en zitten. Daarna kreeg ik een elastiek om mijn middel en probeerde de fysio mij uit balans te halen, door mij licht van links naar rechts en naar achter te trekken. Ik moest mezelf steeds corrigeren door te hupsen, om staande te blijven. Ook deden we een paar spring oefeningen, zodat ik thuis straks kleine stukjes kan afleggen zonder krukken. Hinkelend dus. Leuk, maar ik moet wel zuinig zijn op de enige knie die ik nog heb. Zacht landen op mijn linkervoet en de knie niet overstrekken, was het advies, daar moest ik op letten. Aansluitend heb ik nog wat arm- en beenkracht getraind. Vanuit Heliomare heb ik een trainingsschema gekregen ter voorbereiding op de HandBikeBattle, daar gaan we donderdag naar kijken en volgende week mee aan de slag. Met de ‘onco’ groep deden we nog een paar mat-oefeningen en we sloten af met een stukje mindfulness. De eerste fysio-training van 2020 zat erop en fietste ik terug naar huis.

Thuis heb ik na de lunch mijn prothese aangedaan en heb ik een klein rondje met Body gelopen. Helemaal tevreden over het nieuwe korset ben ik trouwens nog niet. Gisteren heb ik een rondje gelopen van één kilometer, maar voelde dat ik bij elke stap weggleed in de prothese. Dat zorgde voor wrijving en een bij een toiletbezoek kwam ik erachter dat ik een open wondje had opgelopen. Balen! Lang niet gehad, maar toch weer balen, ook omdat ik nu extra voorzichtig moest zijn. Ik heb na het wandelingetje thuis de huiskamer gestofzuigd, met mijn prothese aan. ???? Wel had ik in het korset een extra zacht laagje ingelegd, wat ik van de fysio ter bescherming had gekregen. Toch had dit niet het beoogde resultaat. De huid was weer stuk en bloedde. Nee!! ????

Later in de middag bracht Mandy mij naar Heliomare voor mijn tweede rijles. ???? De rij-instructeur belde mij tijdens de lunch nog op, ik was bang dat hij de rij-les wilde afzeggen, maar dat was het gelukkig niet. Hij vroeg of ik een half uurtje eerder kon komen. ‘Ja hoor, moet lukken, ik ga mijn best doen!’ Snel appte ik Mandy en vroeg of ze iets eerder kon komen. ‘Geen probleem’. Mooi! Ze haalde mij op, zette de rolstoel achterin haar bolide en hielp mij de auto in. Druk kletsend arriveerden wij in Wijk aan Zee. Richard de instructeur kwam al naar buiten lopen, we wensten elkaar een mooi nieuw jaar en lieten Mandy de aanpassing in de auto zien. Hij stelde zelfs voor om haar een stukje te laten rijden…maar dat deed ze maar niet. ???? Ik wel! Ik stapte in, deed de gordel aan, stelde de spiegels in en startte de auto. Voorzichtig reed ik het parkeerterrein af. We reden een rondje door Wijk aan Zee, daarna gingen we richting Beverwijk en Heemskerk, waar we alle kanten op reden, door kleine straatjes. Super leuk vond ik het. Het ging wat mij betreft ook best heel goed, al was ik in mijn hoofd druk bezig met het linker gaspedaal en de rem. Het andere verkeer kreeg daardoor iets minder aandacht. ???? Nee hoor, geintje, dat viel wel mee!De tijd vloog voorbij en voor ik het wist waren we alweer terug. Er volgde een korte evaluatie in de auto en op mijn vraag of ik naast de zes reeds geboekte lessen nog wat bij moest boeken, zei hij dat dat niet nodig was… Fijn! ???? Op krukken hupste ik naar binnen, waar Mandy mijn rolstoel had achtergelaten. Omdat ik nog zeker drie kwartier de tijd had voordat de taxi zou komen, dronk ik een kopje thee en ben ik langs de RT (revalidatie techniek) gegaan voor een nieuwe koffiebekerhouder voor op mijn stoel. De andere houder had het op Schiphol begeven. Dus ik scheurde met mijn rolstoel naar de lift, ging eerst mee naar de tweede verdieping, toen terug naar begane grond en pas daarna door naar souterrain. ????Ik belde aan en een van de RT medewerkers deed open en kwam naar me toe. Hij had wel koffiebekerhouders, maar die moest in de Orangerie betaald worden en met dat bonnetje kon ik terug naar de RT om de houder op te halen. Heel onlogisch, maar ja. Daarbij zei hij dat hij naar een andere afspraak moest, dus als het mij binnen vijf minuten zou lukken… Ik zette mijn turbo aan, sjeesde naar de lift en scheurde door de gang naar de Orangerie. ???? Bij de eerste kassa, wisten ze van niks. ‘Koffiebekerhouder?’ ???? Op naar de volgende kassa, aan de kant van het buffet. Yes, daar wisten ze ervan, maar welke code hing er aan die houder? Het duurde en duurde…tot mijn verbazing kwam de RT medewerker aanlopen, met de bekerhouder in zijn hand. Wat lief!! Hij bleef even wachten op de betaling, maar de kassa deed niet wat er van hem verwacht werd. De RT man monteerde de houder op mijn stoel en zei dat ik volgende week beter kon betalen. Hij had haast. Prima, er zat niet anders op. Wel fijn dat ik mijn drankje nu weer mee kan nemen, zonder te knoeien en mijn wielen los te hoeven laten. ???? Het zonnetje scheen nog en ik ben buiten gaan zitten om op de taxi te wachten. Terwijl de zon ☀️langzaam achter de duinen in de zee zakte, kwam de invalidenbus aanrijden. Wat een timing! ????????

Spreuk van de dag ????Vriendelijkheid is moeilijk weg te geven. Ze wordt bijna altijd teruggegeven. ✨