Met tranen en een gevoel van groot verdriet werd ik deze ochtend wakker.
Dit is duidelijk niet mijn dag.
Vandaag geen sterke ik.
Vandaag geen lach op mijn gezicht.
Ik ben het spoor even kwijt.
Verplichte bedrust is stilstaan.
Geen kleine stapjes vooruit.
Met het vooruitzicht dat dit nog wel even gaat duren.
Huil ik mijn tranen.
Ze komen van diep van binnen.
Weet je dat dit pas de eerste dag is dat ik zoveel moet huilen?
De wond moet genezen.
Daar staat de volledige focus op.
Begrijpen doe ik het zeker.
Maar alles zit vandaag een beetje tegen.
De pijn is nog niet onder controle.
Van de nieuwe pijnstillers ga ik hallucineren.
Mijn stoelgang staat al 11 dagen stil.
Ik weet van gekkigheid niet meer hoe ik moet liggen.
Vandaag is duidelijk niet mijn dag.
Ik laat mijn tranen de vrije loop.
Tomorrow is a new day!
Dikke knuffel voor jou ❤️
Morgen weer een dag ????
Lieve Ilsepils,
Wat een (veer)KRACHT heb jij iedere dag weer. Grote bewondering hoe jij met jouw situatie omgaat.
Laat je tranen de vrije loop lieve Ils. Hoop dat het je oplucht en dat morgen een betere dag voor je wordt.
Denk aan je, dikke knuffel, rie
Lieve Ilse, denk aan je met heel mijn hart!! Dikke knuffel????????
Lieve Ilse. Tranen ……… dat mag en misschien wel dat moet. Je maakt zoveel mee. En je deelt dat met ons. Ik bewonder je kracht.
Lieve Ilse,
Ik lees je blogs en voel mijzelf een beetje een voyeur. We hebben elkaar naar Sax alweer lange tijd niet gezien.
Aan de ene kant zo ver van mij persoonlijk af en door jouw intense verhalen ook zo dichtbij.
Helpt het dat ik met je meeleef op afstand? Ik vraag het mij af.
Ik hoop dat het delen jou help de zaken op een rijtje te zetten en ik gebruik hier bewust niet de term verwerken, want hoe doe je dat in deze situatie in godsnaam vraag ik mijzelf af.
Fijn om te lezen dat je zo’n sterk netwerk om je heen hebt. Ik wens je alle kracht, sterkte en liefde toe de komende tijd. Hou de power vast, maar geef je ook over aan dit soort dagen.